Ποιο ήταν ένα απ΄ τα βασικά απότοκα – ίσως το βασικότερο - της συνεχούς ενασχόλησης με την κρίση και τα παρεπόμενα της κατά την τελευταία οκταετία; Ότι, από κάποια στιγμή και μετά, οι εξελίξεις στο οικονομικό μέτωπο μονοπώλησαν το ενδιαφέρον των Μέσων. Το γεγονός είχε ως αποτέλεσμα άλλα κρίσιμα θέματα – και ενίοτε κρισιμότερα – να περάσουν σε δεύτερη μοίρα ή να ξεχαστούν παντελώς. Κι όμως, από κάποια από αυτά, η ζωή μας (και όχι μόνο η καθημερινότητά μας) εξαρτάται άμεσα. Τι αποτέλεσε την αφορμή για αυτό το τόσο λυπηρό συμπέρασμα, σε ό,τι αφορά τουλάχιστον τον «Τειρεσία». Μια είδηση που διάβασε πρόσφατα και τον σημάδεψε, κυριολεκτικά.
Τι ανέφερε; Ότι πάνω από το μισό έδαφος της Κύπρου απειλείται ανοικτά πλέον με ερημοποίηση. Για την ακρίβεια, το 57% της συνολικής έκτασης του νησιού! Μάλιστα, όπως διευκρινίζονταν σχετικά στο κείμενο, ο κίνδυνος δεν είναι θεωρητικός, αλλά άμεσος. Και το γεγονός ότι η κυβέρνηση της Λευκωσίας καθυστέρησε να τον αντιμετωπίσει, μπορεί να αποδειχθεί μέγα λάθος. Κι αυτό γιατί ήδη από το 2008 είχε χτυπήσει ο συναγερμός για τον συγκεκριμένο κίνδυνο και ενώ είχε χαραχθεί μια πολιτική στρατηγική για την αναχαίτισή του, ποτέ δεν εφαρμόστηκε. Αντιθέτως, το εκεί σύστημα εφησυχάστηκε.
Ενδεχομένως να έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι και εκεί, όπως και εδώ, ενέσκηψε η μεγάλη οικονομική κρίση, που απορρόφησε όλη την προσοχή των κυβερνώντων. Ίσως πάλι το θέμα να υποτιμήθηκε. Ενδεχομένως να έπαιξε τον ρόλο του και κάτι άλλο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σχεδόν 10 χρόνια μετά, στη Λευκωσία τρέχουν για να προλάβουν να μην μετεξελιχθούν σε Σαχάρα.
Κι επειδή η Κύπρος είναι η Ελλάδα και επειδή επίσης γεωγραφικά απέχει ελάχιστα από άλλα νησιά, όπως, για παράδειγμα, η Κρήτη ή η Ρόδος, ο «Τειρεσίας» αναρωτιέται: Υπάρχει καμία πρόβλεψη από την εδώ κυβέρνηση για ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Και πόσο απειλεί αυτά τα νησιά ένα τέτοιο φαινόμενο; Τα ερωτήματα δεν είναι καταγγελτικά. Απορία βγάζουν και αγωνία, τίποτα άλλο...