Προ ημερών, ο Σέρβος πρόεδρος κ. Νίκολιτς, δήλωσε πως εάν οι κοσοβάρικες δυνάμεις επιτεθούν στους Σέρβους της Μιτρόβιτσα, τότε ο σερβικός στρατός δεν θα μείνει αμέτοχος, ο ίδιος δε μαζί με τα παιδιά του θα στρατευθούν και θα πολεμήσουν εναντίον των Αλβανών.
Προχθές, ο πρώην πρωθυπουργός της Αλβανίας, Σαλί Μπερίσα, σε ομιλία του στο αλβανικό Κοινοβούλιο, ανέφερε πως αν η Σερβία δεν σεβαστεί το Κοσσυφοπέδιο, τότε αυτό σημαίνει πως τα Τίρανα μαζί με την Πρίστινα θα πρέπει να κηρύξουν τον πόλεμο κατά του Βελιγραδίου.
Διαπιστώνεται, πως και οι δύο πλευρές, δι’ επισήμων χειλέων, έχουν σύρει το ξίφος από την θήκη και αρκεί κάποια σπίθα για να φτάσουν σε σημείο ένοπλης σύρραξης. Ομολογώ, πως μού αδύνατο να σταθώ υπεύθυνα στη μια ή την άλλη πλευρά, επειδή η περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου είναι περίπλοκη.
Η πλήρης ονομασία είναι "Κοσσυφοπέδιο (ελληνικό όνομα = πεδιάδα κοτσυφιών) - Μετόχια" (το "Μετόχια", αποφεύγουν να το πουν οι Αλβανοί επειδή παραπέμπει σε εκκλησιαστική κυριότητα). Παραχωρήθηκε στην Σερβία μετά την ήττα των Οθωμανών κατά τους Βαλκανικούς πολέμους, με την επιμονή της Ρωσίας, η οποία ήθελε ενδυνάμωση της Σερβίας, διαβλέποντας ότι η Βουλγαρία την εγκαταλείπει, όπως και συνέβη κατά τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο.
Ανήκε η περιοχή στη Σερβία, μέχρι το 1389, όπου κατ' εκείνο το έτος οι Σέρβοι ηττώνται από τους Οθωμανούς - καίτοι ο ευπατρίδης Σέρβος Μίλας Όμπλιτς εισχώρησε στις οθωμανικές γραμμές και φόνευσε το σουλτάνο Μουράτ Α'. Στην περιοχή, έκτοτε, κατοικούν κυρίως μουσουλμάνοι, την οποία και διεκδικούν.
Οι Σέρβοι, προβάλλουν βεβαίως με τη σειρά τους τα δικαιώματα αιώνων επί της περιοχής. Στη μονή της Στρουντένιτσα βρίσκεται η σορός του ιδρυτή της Σερβίας Στέφανου Νεμάνια ("βασιλέως Σέρβων και Γραικών", με πρωτεύουσα τα Σκόπια), ενώ στη μονή της Σαμοντρέζα κοινώνησε για τελευταία φορά των αχράντων μυστηρίων ο πρίγκηπας Λάζαρ (στο μνημείο του οποίου είναι αναγραμμένη η φράση "καταραμένος να είναι όποιος δεν προστατεύσει την ιερή σερβική γη").
Αλλά, πλησίον βρίσκεται και ο τάφος του Μουράτ, τον οποίον φυσικά τιμούν οι Αλβανοί επειδή τους παραχώρησε το έδαφος. Έχουν, επομένως και οι δύο απαράγραπτα θα έλεγε κάποιος, δικαιώματα επί της περιοχής, και είναι φυσικό, αυτή να μη ειρηνεύσει.
Υ.Γ.: Σχολίασε προχθές σημείωμά μου τακτικός αναγνώστης, με σοβαρότητα, όπως ταιριάζει σε υπεύθυνο πολίτη, και τον ευχαριστώ, με τα κάτωθι:
«Καλημέρα σας, σας διαβάζω αρκετό καιρό και σας σέβομαι σαν ιστοσελίδα. Αλλά θεωρείται ότι αυτή η φράση θα πρέπει να υπάρχει μέσα στο άρθρο σας; "Σημειωτέον, ότι όταν λέγουν οι Αλβανοί πως το μνημείο αναγέρθηκε για τους «πεσόντες Αλβανούς αντάρτες», εννοούν ότι αυτοί συγκρούσθηκαν με τους Σέρβους. Όπως ακριβώς και εδώ στην Ελλάδα υπάρχει μνημείο των κομμουνιστών που έπεσαν όταν σήκωσαν τα όπλα εναντίον της Ελλάδας. Μόνον που οι Σέρβοι διαθέτουν αρκετή αγάπη για την Πατρίδα τους, ώστε να μη επιτρέπουν αυτήν την ασέβεια". Νομίζω ότι είναι προσβλητικό για τους ανθρώπους που πολέμησαν για την πατρίδα μας».
Θα ήθελα αγαπητέ φίλε, να σκεφθείτε το εξής: Ο θείος μου, εκείνα τα χρόνια, υπηρετούσε στον ελληνικό στρατό, και σκοτώθηκε στον Γράμμο πολεμώντας τους κομμουνιστές. Πώς γίνεται και οι δύο αντίπαλοι να πολεμούν μεταξύ υπηρετώντας την ίδια πατρίδα; Εκτός και αν πει κάποιος ότι ο στρατιώτης θείος μου ήταν προδότης επειδή πολεμούσε εναντίον αυτών που «πολέμησαν για την πατρίδα μας», όπως γράφετε..
Σημειώνω, πως κατά σύμπτωση, αποδεσμεύθηκαν αυτήν την εβδομάδα έγγραφα της CIA, σύμφωνα με τα οποία το 1952 ο Στάλιν ετοίμαζε ένοπλες εξεγέρσεις στα Βαλκάνια για δημιουργία ανεξάρτητης «Μακεδονίας», με πληροφορίες για ένοπλη προετοιμασία από την Θεσσαλία.
Πάντως, παραδέχομαι πως κάποτε πρέπει να παραμεριστούν αυτά που μας χώριζαν τότε, και πρέπει να κοιτάξουμε εμπρός. Μόνον, που αυτό πρέπει να γίνει και από τις δύο πλευρές. Επειδή, δεν επιτρέπεται να αποκαλείται "Γιορτή μίσους" η επιμνημόσυνη δέηση στον Γράμμο από τους απόστρατους στρατιωτικούς, για τους πεσόντες συναδέλφους τους, και στο απέναντι βουνό να τελούνται εκδηλώσεις για "τους ήρωες του Δημοκρατικού Στρατού" (και που κατ’ αντιδιαστολή ο "Δημοκρατικός στρατός" πρέπει να πολεμούσε εναντίον κάποιου…φασιστικού, μη Δημοκρατικού, του νόμιμου ελληνικού δηλαδή).
Θα συμφωνείτε, πως κάτι δεν πάει καλά με αυτήν την συλλογιστική, που δεν τιμά πάντως την μνήμη των Ελλήνων εκείνων, που σκοτώθηκαν για να ζούμε σήμερα σε δημοκρατικό καθεστώς, και όχι σε σοβιετικού τύπου (ακόμη, τουλάχιστον).