Skip to main content

Να γίνει «business month» ο Νοέμβριος για τη Θεσσαλονίκη

Οτιδήποτε αυξάνει την επισκεψιμότητα της Θεσσαλονίκης είναι απολύτως χρήσιμο –και κρίσιμο- για την οικονομία της ευρύτερης περιοχής.

Ο Νοέμβριος είναι από αρκετές απόψεις ο μήνας της Θεσσαλονίκης. Μόνο τυχαίο δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αυτή την περίοδο γίνονται στην πόλη εξαιρετικές εκδηλώσεις υψηλού κοινωνικού, οικονομικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος. Ο καιρός είναι φθινοπωρινός –δηλαδή επιτρέπει να κυκλοφορεί κάποιος στους ανοιχτούς χώρους ευχάριστα, χωρίς να νιώθει την υγρή ζέστη του παρατεταμένου θέρους. Η πόλη επανέρχεται στους κανονικούς της ρυθμούς, μετά τον Σεπτέμβριο της ΔΕΘ και τον Οκτώβριο του Αγίου Δημητρίου και της παρέλασης. Ο Νοέμβριος φιλοξενεί το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, το οποίο σηματοδοτεί μια πολύ ισχυρή παράδοση πολιτισμού, αλλά και την έκθεση τουρισμού Philoxenia, με το αυτονόητο ενδιαφέρον ενός κλάδου που πηγαίνει πολύ καλά, ακόμη και στα χρόνια της ύφεσης. Πρόκειται για δύο γεγονότα που αφενός προσφέρουν πολυχρωμία στη Θεσσαλονίκη και αφετέρου λειτουργούν σαν καθρέφτης του χαμένου της κοσμοπολιτισμού. Στην πιο δημιουργική εκδοχή της αυτή η διαπίστωση δείχνει πόσα μπορεί να κερδίσει η πόλη και η ευρύτερη περιοχή αναβαθμίζοντας με σχέδιο και επί της ουσίας θεσμούς που υπάρχουν, αλλά ώρες – ώρες δίνουν την εντύπωση είτε ότι φυτοζωούν, είτε ότι κινούνται στον αυτόματο πιλότο. Κυρίως διότι έχουν λιγότερο ή περισσότερο αποκοπεί από την τοπική κοινωνία, με αποτέλεσμα να στερούνται ενέργειας. Ίσως, λοιπόν, η ώρα της μετεξέλιξης τους να έχει φτάσει. Αρκεί να μην έχει… περάσει.

Μια κατεύθυνση που θα μπορούσε ενδεχομένως να ανανεώσει το ενδιαφέρον τόσο για το κινηματογραφικό φεστιβάλ, όσο και για την έκθεση τουρισμού στη Θεσσαλονίκη του Νοεμβρίου θα ήταν η επιχειρηματική. Κάτι που σημαίνει στρατηγική για την ταυτότητα και μάρκετινγκ για την εξέλιξη αυτής της ταυτότητας σε προϊόν, το οποίο θα προσελκύει πελάτες –ας μη μας φοβίζουν οι λέξεις. Η εποχή που τα πράγματα λειτουργούσαν από μόνα τους έχει παρέλθει, μάλλον ανεπιστρεπτί. Ειδικά για το κινηματογραφικό φεστιβάλ υπάρχουν ακόμη άνθρωποι -κυρίως στην Αθήνα, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα-, οι οποίοι θα ήθελαν να επισκεφθούν την πόλη τις συγκεκριμένες ημέρες. Λιγότερο για να δουν ταινίες –αν και το σινεμά ποτέ δεν έβλαψε κανέναν- και περισσότερο για να ζήσουν την ατμόσφαιρα. Στο λιμάνι, στο Ολύμπιον, στην Αριστοτέλους, στα Λαδάδικα –άνω και κάτω. Μόνο που αυτή η ατμόσφαιρα έρχεται ως φήμη από το παρελθόν, από την εποχή του Ντορέ στο Λευκό Πύργο, του Σαντέ στη Μητροπόλεως, ακόμη και του Μύλου των νεότερων χρόνων. Δεν υπάρχει στο παρόν. Εδώ και χρόνια η κίνηση τα βράδια του φεστιβάλ δεν έχει κάτι διαφορετικό από τις υπόλοιπες ημέρες. Η Θεσσαλονίκη είναι πολυάνθρωπη και με ζωντανή νεολαία, εξαιτίας των τεσσάρων δημοσίων πανεπιστημίων της και των δεκάδων άλλων σχολών που έχει, κάτι που διατηρεί αρκετά ζωντανές τις νύχτες της ακόμη και στα δύσκολα χρόνια της ύφεσης. Εκείνο που εμφανώς λείπει προκειμένου οι επισκέπτες να αυξηθούν και η διοργάνωση να ακτινοβολήσει τουλάχιστον κοινωνικά κι εμπορικά είναι το μεγάλο γεγονός για το οποίο θα ενδιαφέρονται να μάθουν ακόμη και όσοι δεν θα το παρακολουθήσουν. Ή οι διακεκριμένες παρουσίες, που θα λειτουργήσουν δίκην πόλου έλξης. Και φυσικά όλα τα υπόλοιπα πέριξ αυτών των καταστάσεων, που τα ξέρουμε, καθώς τα έχουμε ζήσει στο παρελθόν.

Όσο για την Philoxenia, το άνοιγμα στο κοινό, κάτι που θα πολλαπλασιάσει τις παράλληλες δράσεις, θα αποτελέσει σίγουρα στοιχείο αναβάθμισης. Πολλοί παράγοντες της τουριστικής αγοράς έχουν από χρόνια εκφράσει την άποψη ότι η τουριστική έκθεσης της Βορείου Ελλάδος θα πρέπει να μετατεθεί από το φθινόπωρο στην άνοιξη, τότε που οι νεοέλληνες ψάχνονται για τις καλοκαιρινές τους αποδράσεις – και ίσως έχουν δίκιο. Σε κάθε περίπτωση με δεδομένα αφενός τη δυναμικότητα του κλάδου και αφετέρου την ελκυστικότητα του τουριστικού προϊόντος, που πάντα σημαίνει απόδραση προς κάτι καλύτερο, η συμμετοχή του κόσμου και η μαζικότητα θα τονώσει την έκθεση. Φυσικά οι εκπρόσωποι του κλάδου θέλουν να συζητήσουν μεταξύ τους εξειδικευμένα θέματα, να διαπραγματευτούν και να υπογράψουν συμφωνίες, αλλά αυτό μπορεί να διασφαλιστεί παραλλήλως. Κι αυτό είναι κάτι που συνέβαινε στο παρελθόν και κανείς δεν έχασε.

Οτιδήποτε αυξάνει την επισκεψιμότητα της Θεσσαλονίκης είναι απολύτως χρήσιμο –και κρίσιμο- για την οικονομία της ευρύτερης περιοχής. Το ζήτημα είναι ότι παραδόσεις και θεσμοί δεκαετιών μοιάζουν τα τελευταία χρόνια «κουρασμένοι». Έτσι κι αλλιώς στην Ελλάδα των ελλιπών δομών και διαδικασιών οι άνθρωποι έκαναν πάντα –κι εξακολουθούν να κάνουν- τη διαφορά. Για να εξελιχθούν, λοιπόν, τα συμβάντα από απλά γεγονότα σε κάτι μεγαλύτερο και με άρωμα business χρειάζονται οι άνθρωποι που θα τα καθοδηγήσουν. Δίπλα στους ειδικούς, εν προκειμένω στους διοργανωτές κινηματογραφικού φεστιβάλ και εκθέσεων. Κι επειδή τόσο η ΔΕΘ – Helexpo, όσο και ο οργανισμός του Φεστιβάλ είναι φορείς του δημοσίου, δεν θα έβλαπτε η συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα. Τοπικό ή εθνικό. Εγχώριο ή διεθνές. Το καλύτερο. Τον καταλληλότερο. Η δουλειά- η κάθε δουλειά- είναι στις μέρες μας ομαδικό παιχνίδι με μετρήσιμα αποτελέσματα, ενώ η συνεργασία δημοσίου και ιδιωτικού τομέα αργά, αλλά σταθερά απενοχοποιείται. Στο τέλος τέλος «Αν μας αντέξει το σχοινί / θα φανεί στο χειροκρότημα» και όχι σε ένα απλό απολογιστικό δελτίο τύπου, ειλικρινές μεν, αποτέλεσμα αλχημείας των αριθμών δε.