Προσπαθώ να αντιληφθώ, εδώ και πενταετία, αφενός αν θέλουμε την ανάπτυξη, αφετέρου με ποιον τρόπο θα επιτευχθεί αυτή. Με την εμφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα εξουσίας, προστίθεται και άλλο ερωτηματικό: περί ποίου είδους ανάπτυξης πρόκειται;
Ελπίζω να μη απορήσει κάποιος, για την φράση «αν θέλουμε ανάπτυξη», επειδή καμία θετική ένδειξη δεν υπήρξε επ’ αυτού, όχι μόνον κατά την μνημονιακή πενταετία, αλλά και προηγουμένως, όπου επί δεκαετίες εφαρμόστηκε αντι-αναπτυξιακή πολιτική, με αποδιάρθρωση όλου του παραγωγικού ιστού της χώρας, αρκούμενοι στις επιδοτήσεις και στον δανεισμό.
Κατά δε την πενταετία, και μόνον η τοποθέτηση στο υπουργείο Ανάπτυξης, πολιτικών που δεν είχαν σχέση με το αντικείμενο, και που βεβαίως δεν απέδωσαν και δεν παρήχθη έργο, είναι ασφαλές σήμα της αδιαφορίας για χάραξη αναπτυξιακής πολιτικής.
Αλλά, δεν είναι μόνον αυτό. Οι Τρόικες, που κυρίως θα έπρεπε να ενδιαφερθούν, ώστε μέσω της ανάπτυξης να υπάρξει η δυνατότητα αποπληρωμής του χρέους, ελάχιστη σημασία έδωσαν, ή και καθόλου. Θα ήταν άστοχο αν κάποιος υπέθετε, ότι η επιθυμία των ισχυρών είναι η περαιτέρω υποβάθμιση της οικονομίας της χώρας, ώστε να έρθουμε στα επίπεδα των Βαλκανίων, που άπειρες φορές φέρουν ως παράδειγμα;
Τι είδους κυβέρνηση πρέπει να έχουμε την 21η Σεπτεμβρίου, ώστε να υπάρξει ενδιαφέρον στην χάραξη αναπτυξιακής πολιτικής; Με δεδομένο ότι θα υπάρξει συγκυβέρνηση δύο ή και τριών κομμάτων, πώς μπορούν να συμφωνήσουν όταν οι ιδεολογικές αποκλίσεις είναι τεράστιες.
Ακόμη και αν -παρά την επιθυμία των ισχυρών για συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ, που είναι και το πιθανότερο- υπάρξει κυβέρνηση φιλοευρωπαϊκών κομμάτων, θα μπορέσει να ενισχυθεί η ιδιωτική οικονομία, την ώρα που τα ίδια κόμματα, άλλοτε αδιαφόρησαν, άλλοτε υπέκυψαν στις σοβιετικές απαιτήσεις της αντιπολίτευσης;
Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι εκείνο που απέτρεψε την παραχώρηση εκμετάλλευσης σε ιδιώτες του Λιμένος Θεσσαλονίκης, με τον κ. Καστανίδη και την κα. Αράπογλου κρεμασμένους στα κάγκελα; Ο σοσιαλιστής του χαβιαριού κ. Βενιζέλος δεν είναι αυτός που απέτρεπε -κατά την συγκυβέρνηση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ- την εφαρμογή κάθε μέτρου που απέβλεπε σε μεταρρύθμιση των κακώς κειμένων;
Η αλήθεια είναι πως ο κ. Τσίπρας πρέπει να υπέστη μεγάλο εκφοβισμό για να αποσπαστεί από την σοβιετική πολιτική του -η οποία στην πραγματικότητα τους Αμερικανούς ενίσχυσε στην σύγκρουσή τους με τους Γερμανούς-, φαίνεται όμως πως τόσο με το δημοψήφισμα, όσο και με την προκήρυξη των εκλογών, αναζητεί τρόπο απεμπλοκής. Δεν είναι γνωστό αν του το επιτρέψουν, αυτοί που γνωρίζουν ήδη το αποτέλεσμα των εκλογών, και επιτρέπουν σ’ εμάς να το επικυρώσουμε με την ψήφο μας.
Και ας πούμε, ότι θα υπάρχει και η βούληση και η αποφασιστικότητα να σχεδιαστεί η ανάπτυξη. Πόσος καιρός χρειάζεται για να αρχίσει να αποδίδει καρπούς μια παραγωγική επένδυση; Και γιατί κάποιος να επενδύσει, όταν δεν είναι βέβαιος ότι σε σύντομο χρόνο δεν θα εμφανιστεί πάλι κάποιος σοβιετικός, τύπου Σκουρλέτη, να εμποδίσει την επένδυση; Και πώς γνωρίζει ο αναζητούμενος επενδυτής, ότι οι σοβιετικοί του ΣΥΡΙΖΑ -και όχι μόνον αυτοί- ευρισκόμενοι στην αντιπολίτευση, δεν θα σκαρφαλώνουν στα κάγκελα για να αποτρέψουν την επένδυση;
Έχουμε επομένως, αφενός την ατολμία των αστικών κομμάτων να συγκρουστούν με την αντιπολίτευση, και αφετέρου τους σοβιετικούς που θέλουν την καταστροφή του αστικού κράτους για να «οικοδομήσουν τον σοσιαλισμό». Τι ελπίδες να έχουμε ότι θα δούμε κάποτε την πολυαναμενόμενη ανάπτυξη να εμφανίζεται;
Ο Μακεδών