Στην αίθουσα του Μουσείου Φωτογραφίας, με την ακαταμάχητη θέα στο λιμάνι Θεσσαλονίκης, ο Αλέξανδρος Αβρανάς, ο διεθνώς αναγνωρισμένος Έλληνας σκηνοθέτης μίλησε για την καινούργια του ταινία “Love me Not", που προβλήθηκε το βράδυ το Σαββάτου στο 58ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Ο σκηνοθέτης, μιλώντας γρήγορα και στακάτα, απάντησε στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων και εξήγησε το σκεπτικό γύρω από τη τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία του που πραγματεύεται τη ζωή ενός παντρεμένου ζευγαριού, γύρω στα σαράντα, το οποίο κλείνει συμφωνία με μια φτωχή μετανάστρια για να γίνει παρένθετη μητέρα και να γεννήσει το παιδί τους.
Η μετανάστρια μετακομίζει από το φτηνό ξενοδοχείο όπου μένει στην πολυτελή βίλα του ζευγαριού σε κάποια απόμερα προάστια. Εκεί, όσο ο άντρας λείπει στη δουλειά, η σύζυγος και το κορίτσι αρχίζουν να γνωρίζονται καλύτερα, απολαμβάνοντας τον πλούσιο τρόπο ζωής. Πίσω από τη διαφαινόμενη χαρά της, η σύζυγος φαίνεται να βυθίζεται όλο και πιο πολύ στην κατάθλιψη. Ένα βράδυ, μετά από μερικά ποτά με το κορίτσι, η γυναίκα βγαίνει για βόλτα με το αυτοκίνητο. Το επόμενο πρωί, ο σύζυγός της λαμβάνει μια κλήση: η αστυνομία τον ειδοποιεί ότι το αυτοκίνητο βρέθηκε καμένο και το πτώμα της γυναίκας του απανθρακωμένο.
Η ιστορία, όπως αναφέρει ο ίδιος, είναι βασισμένη σε ένα αληθινό περιστατικό που συνέβη στην Ελλάδα το 2011, «μια πολύ σκληρή ιστορία». Απλά, στην ταινία, το τέλος της ιστορίας και το στοιχείο της παρένθετης μητέρας έιναι αποτέλεσμα μυθοπλασίας.
«Ζούμε σε μια εποχή όπου - δεν είναι τόσο η κρίση αλλά ευθύνεται και αυτή -που ο κόσμος κλείνεται στον εαυτό του και προσπαθεί όλο και περισσότερο να διαφυλάξει την προσωπική του κατάσταση, είτε οικονομική είτε συναισθηματική. Και νομίζω πως αυτή η αποξένωση, η απομόνωση και η μοναξιά είναι αυτά που εμένα με ενδιέφεραν θέτοντας ένα ζητούμενο: τι αξίζει ένας άνθρωπος μπροστά στο να ζήσουμε εμείς καλύτερα τη ζωή μας» αναφέρει ο κ. Αβρανάς.
Στη διάρκεια της συνέντευξης τύπου, ο σκηνοθέτης αναφερόταν συχνά στην έννοια των αξιών και της ηθικής.
«Έχουν χαθεί οι ηθικές αξίες και οι δεσμοί της κοινωνίας και η έννοια του συνόλου, αυτό διαπραγματευόταν η ταινία ουσιαστικά» σημείωσε ο ίδιος, συμπληρώνοντας πως αυτό που ήθελε να διαπραγματευτεί ήταν οι έννοιες της αγάπης, του έρωτα στην εποχή που ζούμε αλλά και η έννοια και η αξία της φιλίας.
«Τα ηθικά όρια αυτή την εποχή όχι απλώς χαλαρώνουν, αλλά τείνουν να εξαλειφθούν, καθώς έχουμε εγκλωβιστεί στους εαυτούς μας και τις τεχνητές μας ανάγκες, ανίκανοι να συνυπάρξουμε ουσιαστικά με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Από αυτή την κατάσταση πηγάζει και η σκληρότητα της ταινίας, για την οποία είναι πολύ εσφαλμένο να ειπωθεί, κατά τη γνώμη μου, ότι ρέπει προς οποιονδήποτε μισογυνισμό. Ήθελα να ωθήσω τον θεατή της ταινίας να αναλογιστεί ότι καταλήγει να έχει αισθήματα οίκτου και αλληλεγγύης απέναντι σε ένα χαρακτήρα, τον οποίο μέχρι πριν από λίγο θεωρούσε ένα στυγνό δολοφόνο», προσέθεσε ο σκηνοθέτης.
Όπως ανέφερε ο ίδιος, η διαδικασία της σκηνοθεσίας της συγκεκριμένης ταινίας ήταν δύσκολη καθώς το συγκεκριμένο φιλμ «θέτει ερωτήσεις τις οποίες απαντά μετά από λίγα λεπτά στα οποία τίθενται εκ νέου ερωτήσεις».
Ποιος είναι ο Αλέξανδρος Αβρανάς
Ο Αλέξανδρος Αβρανάς γεννήθηκε στη Λάρισα το 1977. Το 1998 μπήκε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας όπου σπούδασε γλυπτική. Συνέχισε τις σπουδές του το 2003 στο Πανεπιστήμιο Τεχνών του Βερολίνου, απ’ όπου πήρε το μεταπτυχιακό του. Η πρώτη του ταινία, Without, κέρδισε επτά βραβεία στο 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. H επόμενη ταινία του, Miss Violence (2013), συμμετέχει στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, αποσπώντας τον Αργυρό Λέοντα (Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας). Η ταινία επιπλέον τιμήθηκε στο ίδιο Φεστιβάλ με το βραβείο Arca CinemaGiovani και το βραβείο Fedeora, για την καλύτερη ευρωπαϊκή ταινία, που απονέμεται από την Ομοσπονδία Κριτικών Κινηματογράφου της Ευρώπης και της Μεσογείου. Η ταινία έχει αποσπάσει μέχρι στιγμής συνολικά 12 βραβεία συμπεριλαμβανομένου και του Bραβείου Kαλύτερου Σεναρίου στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Στοκχόλμης (2013). Έχει γυρίσει ντοκιμαντέρ για τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο και ταινίες μικρού μήκους όπως οι Pic Nic, Happy Together, Beside, Love is Pain.