Skip to main content

Ο επίμονος Σπύρος Βούγιας και η υποψηφιότητα για τον δήμο Θεσσαλονίκης

Ως άνθρωπος ο οποίος στα νιάτα του έκανε πέρασμα και από τον αθλητισμό, ο Βούγιας πιστεύει ότι δικαιούται μια τρίτη προσπάθεια στις δημοτικές εκλογές.

του Νίκου Ηλιάδη

Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στο πολιτικό προσκήνιο, το μακρινό 1998, ο Σπύρος Βούγιας έδειξε ότι αρέσκεται στις πρωτοτυπίες. Η επιλογή του να στήσει εκλογικό κέντρο μέσα σε ένα από τα πλέον εμβληματικά καφέ μπαρ της εποχής (Sante) σε συνδυασμό με τον φρέσκο πολιτικό λόγο του τον είχαν αναδείξει εκ των πρωταγωνιστών εκείνης της αναμέτρησης. Είχε κατορθώσει να ανταπεξέλθει στον σκληρό διπολισμό (ανάμεσα στον γαλάζιο Παπαγεωργόπουλο και στον πράσινο Λαζαρίδη) συγκεντρώνοντας ένα αξιοπρεπέστατο ποσοστό (15% plus), με μόνη κομματική στήριξη, αυτήν της ανεμικής ανανεωτικής αριστεράς.

Αρκετοί είχαν μιλήσει τότε για «φαινόμενο Βούγια». Ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος σε μια από τις πρώτες συσκέψεις της παράταξής του είχε ως μοναδικό θέμα συζήτησης την αποδόμηση του νεόκοπου πολιτικού. Πολλοί πίστευαν ότι στην επόμενη δημοτική αναμέτρηση του 2002 ο Βούγιας θα ήταν ο νικητής. Όμως, ενδιαμέσως, ο Σπύρος υπέκυψε στις πασοκικές σειρήνες, έγινε βουλευτής, μετά υφυπουργός, θέση από την οποία παραιτήθηκε τον Ιούνιο του 2002 για να θέσει εκ νέου υποψηφιότητα για το δήμο, για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ αυτή τη φορά. Υπό εκείνα τα δεδομένα η αποτυχία ήταν προδιαγεγραμμένη.

Έτσι προτίμησε ως πεδίο δράσης του την κεντρική πολιτική σκηνή στην οποία επανεμφανίστηκε δυναμικά το 2009 όταν επανεκλέχτηκε βουλευτής, αναλαμβάνοντας συγχρόνως υπουργικά χαρτοφυλάκια. Με τα δημοτικά πράγματα δεν έπαψε να ασχολείται. Στις εκλογές του 2006 όπως και σε αυτές του 2010 στήριξε τον Γιάννη Μπουτάρη από τον οποίο, ωστόσο, πήρε αποστάσεις το 2014 όταν ο δήμαρχος αρνήθηκε να τον συμπεριλάβει στο ψηφοδέλτιό του.

Ως άνθρωπος ο οποίος στα νιάτα του έκανε πέρασμα και από τον αθλητισμό ο Βούγιας πιστεύει ότι δικαιούται μια τρίτη προσπάθεια. Έτσι, από την περασμένη άνοιξη ξεκίνησε μεθοδικά να ανιχνεύει το έδαφος προκειμένου να διαπιστώσει τις προοπτικές μιας ενδεχόμενης υποψηφιότητάς του. Δεδομένης της αποστασιοποίησής του από την κεντρική πολιτική σκηνή, παρότι παραμένει στον χώρο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, το εγχείρημα προϋποθέτει και ένα «όχημα». Σε πρώτη φάση το ρόλο αυτόν εκπληρώνει η Κίνηση «Thes-saloniki Project» η οποία γεννήθηκε κι αυτή σε ένα μπαρ (το Μπαζάρ), τον περασμένο Σεπτέμβριο.

Χθες έκανε την πρώτη της εκδήλωση η οποία, όπως το συνηθίζει άλλωστε ο Σπύρος, είχε κι αυτή στοιχεία πρωτοτυπίας. Είκοσι ομιλητές, πολλοί διακεκριμένοι στο χώρο τους, παρουσίασαν μέσα σε ένα πεντάλεπτο τις σκέψεις τους για τη Θεσσαλονίκη. «Για να αλλάξεις την πόλη θα πρέπει προηγουμένως να τη γνωρίσεις» είναι το μότο του «Thes-saloniki Project». Θα ακολουθήσουν άλλες δύο παρόμοιες εκδηλώσεις ως την άνοιξη του 2018.

Κάπου εκεί θα αρχίσει να ξεκαθαρίζει το τοπίο ενόψει των επόμενων δημοτικών εκλογών που όπως όλα δείχνουν θα γίνουν το φθινόπωρο του 2019. Θεωρείται βέβαιο πως έως τότε ή το αργότερο έως το φθινόπωρο του 2018, ο Σπύρος θα ζυγίσει τα δεδομένα και θα πάρει τις αποφάσεις του. Το ακροατήριο της χθεσινής εκδήλωσης έδειξε ότι το κοινό του είναι ο κόσμος της «Πρωτοβουλίας» ή έστω ένα μέρος του. Τυχόν νέα υποψηφιότητα Μπουτάρη είναι βέβαιο ότι θα δυσκολέψει το έργο του. Όμως και χωρίς αυτήν δεν είναι σίγουρο ότι ο δρόμος για τον Σπύρο θα είναι ανοιχτός. Η ρευστότητα που χαρακτηρίζει αυτή την περίοδο την «Πρωτοβουλία», αλλά και το πολιτικό σκηνικό εν γένει, δεν επιτρέπει ασφαλείς προβλέψεις. Ας περιμένουμε λοιπόν…