Ομολογώ το λάθος μου και διορθώνω. Δεν είναι ο Τσίπρας που ακολουθεί φιλοαμερικανική πολιτική. Είναι ο Τραμπ, που ακολουθεί ΣΥΡΙΖΑίκη. Ο Τσίπρας άλλωστε προηγείται, άρα ο Τραμπ είναι ο μαθητής. Κέρδισαν και οι δυο με λαϊκίστικη ρητορική, άλλα είπαν στον λαό άλλα κάνουν, βλέπουν και οι δύο ανύπαρκτους εχθρούς, και τους υπονομεύει το ίδιο τους το κόμμα. Η διαφορά βρίσκεται ότι ο Τσίπρας δεν έχει Ιβάνκα.
Δεν επιτρέπει η Τουρκία την λειτουργία του Επιταφίου σε χωριό στα Κατεχόμενα, ενώ συνέβαινε κατά την τελευταία τετραετία. Ο Νίκος Αναστασιάδης δήλωσε πως δεν θέλει να δώσει συνέχεια καθώς, όπως επισήμανε, δεν είναι πρόθεση του να δημιουργήσει αρνητικό κλίμα.
Γιατί ο Ακιντζί δημιουργεί πάντα αρνητικό κλίμα, ακόμη και για ανύπαρκτα θέματα, κι εμείς να ήμαστε συνεχώς, με ζημία μας, τα "καλά παιδιά"; [ή μήπως γιουσουφάκια;]. Δεν είναι ευκαιρία να καταγγελθεί ακόμη μία φορά η Τουρκία;
Αυγά, πέτρες, λεμονόκουπες και άλλα αντικείμενα εκτόξευσε κατά του προέδρου της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο το εξαγριωμένο πλήθος, στην επαρχία Μπολιβάρ. Αυτήν την τύχη έχουν όσοι παραπλανούν τους λαούς, όπως πολύ σωστά ο πρωθυπουργός μας είχε μεταφέρει μια ρήση αποδιδόμενη στον Τσώρτσιλ: «Μπορείς για λίγο να κοροϊδέψεις πολλούς. Μπορείς για πολύ χρόνο να κοροϊδέψεις λίγους. Αλλά δεν μπορείς συνέχεια να κοροϊδεύεις πολλούς». [Τα έλεγε όμως για άλλους]
Και φαίνεται πως είναι σημαδιακό ότι το περιστατικό συνέβη στην επαρχία με το όνομα του ένδοξου στρατηγού Μπολιβάρ, τον οποίο ο Εγγονόπουλος ύμνησε σε υπέροχο ποίημά του, παρομοιάζοντάς τον με τον Ανδρούτσο, αλλά είχε και τους στίχους: «Στρατηγέ, τι ζητούσες στη Λάρισα συ ένας Υδραίος;», εννοώντας ότι μπερδεύτηκε αργότερα και με καταστάσεις έξω από τον εαυτό του. Ο πρωθυπουργός μας εκτιμά τον Μπολιβάρ, αλλά δεν θα έχει υπόψη του το ποίημα του Εγγονόπουλου.
Χαιρέκακος ο Σόιμπλε είπε για τον Σουλτς: "Έρχεσαι στα λόγια μου για την Ελλάδα", όταν ο σοσιαλδημοκράτης υποψήφιος για την πρωθυπουργία είπε ότι στην Ελλάδα πρώτα πρέπει να γίνουν μεταρρυθμίσεις. Παρόμοιες θέσεις δηλαδή, με τον Σουλτς για το ελληνικό ζήτημα, προς μεγάλη απογοήτευση της κυβέρνησης, που θέλοντας να τραβήξει την αξιολόγηση μέχρι τις γερμανικές εκλογές, τον Σεπτέμβριο, μας τρέλανε στο δούλεμα εδώ κι ένα χρόνο, ότι «όπου νάναι τελειώνει η αξιολόγηση, κάτι λίγα μείνανε».
Έλεγε τότε ο πρωθυπουργός: «Η πώληση των αεροδρομίων είναι αχαλίνωτο ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, δεν μπορεί κερδοφόρα φιλέτα να χαρίζονται, δεν υπάρχει όφελος από την πώλησή τους, δεν μπορεί η δημόσια περιουσία να περνάει σε ποικιλώνυμα συμφέροντα».
Λέει τώρα: «Η πώληση των αεροδρομίων στέλνει ένα σημαντικό μήνυμα, αποτελεί μια σημαντική στιγμή για την Ελλάδα, είμαστε σίγουροι ότι θα βελτιωθεί η εικόνα των αεροδρομίων». Το τι κουτόχορτο μας έχουν ταΐσει δεν λέγεται.
Ξεχάστηκα τόσο καιρό και δεν αφιέρωσα στους αντιπαθούντες τον ελληνισμό νυν και πρώην υπουργούς α-Παιδείας. Το κάνω τώρα. Είπε ο R.H. Robins (γλωσσολόγος και συγγραφεύς): «Ο Ελληνικός θρίαμβος στον πολιτισμό, είναι ότι έδωσε τόσα πολλά σε τόσους πολλούς τομείς [...]. Τα επιτεύγματά τους στον τομέα της γλωσσολογίας όπου ήταν εξαιρετικά δυνατοί, δηλαδή στην θεωρία της γραμματικής και στην γραμματική περιγραφή της γλώσσας, είναι τόσο ισχυρά, ώστε να αξίζει να μελετηθούν και να αντέχουν στην κριτική. Επίσης είναι τέτοια που να εμπνέουν την ευγνωμοσύνη και τον θαυμασμό μας.»