Είναι σύνηθες να αντιλαμβανόμαστε καθυστερημένα κάποιες καταστάσεις (πράξεις ή δηλώσεις) επειδή όταν έγιναν γνωστές δεν δόθηκε η πρέπουσα σημασία, άλλοτε επειδή τα πρόσωπα δεν είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο, άλλοτε πάλι επειδή επισκιάζονταν από την επικαιρότητα.
Έτσι και στην περίπτωση του κ. Βαρουφάκη, ο οποίος εμφανίστηκε στο ελληνικό στερέωμα ως οικονομικός σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου και αρθρογραφούσε στο protagon.gr, του οποίου ουσιαστικός ιδρυτής ήταν ο κ. Στ. Θεοδωράκης (μια ακόμη απόδειξη, πόσο ευμετάβλητη είναι η πολιτική σκηνή στην χώρα μας).
Δεν τον είχαμε πάρει στα σοβαρά τότε -και μέχρι την στιγμή της υπουργοποίησής του- επειδή μάλλον ως τηλεμαϊντανός παρουσιαζόταν ομού με άλλους διαπρύσιους κήρυκες της επιστροφής της δραχμής, αλλά τώρα μελετούμε τα κείμενά του με διαφορετική οπτική. Και πρέπει να σταθούμε σε ένα άρθρο του στην ανωτέρω ιστοσελίδα, λίγε μέρες (28 Απριλίου 2010) πριν ο κ. Γ. Παπανδρέου μας αναγγείλει ότι -προσχεδιασμένα- μάς έστειλε στην αγκαλιά του ΔΝΤ.
Το άρθρο έχει τίτλο «Η αισιόδοξη πλευρά της χρεοκοπίας» και καταλήγει: «Στάση πληρωμών, λοιπόν! Τώρα! Με χαμόγελο και αισιοδοξία!». Να μού επιτραπεί να γνωστοποιήσω κάποιες από τις σκέψεις του κ. Βαρουφάκη για να γίνει αφενός αντιληπτός ο τρόπος σκέψης και δράσης του, αφετέρου τι μας αναμένει εάν εξακολουθήσει να προΐσταται του υπουργείου Οικονομικών, έστω και με ραγισμένα φτερά:
«Αν οι φίλοι μας οι Γερμανοί δεν έχουν πρόβλημα να χρεοκοπήσουμε, καιρός είναι να το κάνουμε. Χωρίς δεύτερη κουβέντα. Όχι ως διαπραγματευτική μπλόφα και ούτε μόνο γιατί το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι να χρεοκοπήσουμε σε ένα χρόνο αλλά επειδή ήρθε η ώρα να στρέψουμε το βλέμμα στην αισιόδοξη πλευρά της χρεοκοπίας. Υπάρχει τέτοια πλευρά; Και βέβαια υπάρχει.
» (…) Ποια είναι λοιπόν τα χαρμόσυνα νέα; Ότι μια πτώχευση θα αποδειχθεί σχετικά ανώδυνη. Ο λόγος διττός: Πρώτον, δεν είμαστε κατά μέσον όρο ούτε οι φτωχότεροι ούτε οι πιο υπερχρεωμένοι.Δεύτερον, όσον αφορά τα χρέη του δημοσίου, αυτά βαραίνουν εμάς, ως άτομα, πολύ λιγότερο από όσο βαραίνουν τους ξένους.
» (…) Μα αν τοδημόσιο κηρύξει στάση πληρωμών, τι θα γίνει την επόμενη μέρα; Πως θα ξανα-δανειστεί; Πράγματι, το κράτος θα στριμωχθεί. Για κάμποσο καιρό το δημόσιο θα πρέπει απλώς να ξοδεύει όσα μαζεύει από φόρους. Και γιατί είναι κακό αυτό; Να μάθει επί τέλους, αφού θα έχει ανακουφιστεί από το νταλκά των τοκοχρεολυσίων, να ζει με αυτά που εισπράττει. Π.χ. να καταγγείλει όλες τις εξοπλιστικές συμβάσεις, να συμπιέσει τους ανώτερους μισθούς (τον δικό μου συμπεριλαμβανομένου) τόσο που να καλύπτει τις δαπάνες του από τους φόρους που εισπράττει κλπ.
» Οι τράπεζές μας; Θα υποφέρουν, είναι αλήθεια - δεδομένου ότι ακόμα και το 25% του δημόσιου χρέους που διαθέτουν θα παγώσει. Ναι, αλλά μην ξεχνάμε ότι το έχουν ήδη διαθέσει στην ΕΚΤ ως ενέχυρο για ζεστό χρήμα που έχουν ήδη πάρει. Και ότι έχουν πρόσβαση στις τεράστιες, κατά κεφαλήν, αποταμιεύσεις μας. Για να μην προσθέσω ότι απολαμβάνουν εγκληματικά υψηλά ποσοστά κέρδους τόσα χρόνια. Όπως το κράτος μας, έτσι κι αυτές να μάθουν να ζουν λιτά και με σύνεση όπως κάνουν χρόνια τώρα οι εργαζόμενοι των 700 ευρώ.
» Επί πλέον, ο αποκλεισμός του κράτους μας από τις χρηματαγορές δεν θα διαρκέσει πολύ. Αν κηρύξει στάση πληρωμών, και ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό του, δεν θα περάσει πολύ καιρός που παλιοί δανειστές θα αποδεχθούν νέους όρους αποπληρωμής ενός ποσοστού των περασμένων δανεικών και νέοι υποψήφιοι δανειστές (μπορεί και οι ίδιοι με τους παλιούς) θα σχηματίσουν ουρά έξω από το Υπουργείο Οικονομίας να το δανείσουν!
Σε τελική ανάλυση, είναι λάθος μας να φοβόμαστε τόσο πολύ την στάση πληρωμών του ελληνικού δημοσίου. Άλλοι πρέπει να φοβούνται μια τέτοια εξέλιξη περισσότερο από εμάς:
- η κυβέρνηση της κας Μέρκελ η οποία θα πρέπει να διασώσει τις Γερμανικές τράπεζες που θα κλονιστούν από μια δική μας στάση πληρωμών
- η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που θα πρέπει να δει τι θα κάνει με μία χώρα-μέλος την οποία δεν μπορεί να αποβάλει από την ΕΕ αλλά η οποία τελεί υπό πτώχευση
- οι κυβερνήσεις όλων των άλλων χωρών (πλην ίσως της Ολλανδίας και της Αυστρίας) που θα τρέμουν για το ποιος θα είναι ο επόμενος στόχος των αγορών (των οποίων η όρεξη θα έχει ανοίξει από την 'επιτυχημένη' επίθεση στο χρέος της Ελλάδας)
- οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Βρετανίας (χωρών με συνολικό χρέος πάνω από 400%)
- όλοι όσοι έχουν επενδύσει στο ευρώ, είτε σε περιουσιακά στοιχεία είτε ως μέσο συναλλαγής.
Στάση πληρωμών λοιπόν! Τώρα! Με χαμόγελο και αισιοδοξία! (Και ξέρετε ποιο είναι το ωραίο; Ότι αν πειθόμασταν να απελευθερωθούμε από τον φόβο της πτώχευσης, οι φίλοι μας οι Γερμανοί θα έσπευδαν την ίδια στιγμή να την αποσοβήσουν...)».
Με τα ανωτέρω, μπορούν να βγουν συμπεράσματα, τι είδους διαπραγμάτευση έκανε ο κ. Βαρουφάκης, αν είχαν εγκυρότητα οι εκτιμήσεις του, και τι έχει σκοπό να πράξει στο μέλλον.
Ο Μακεδών