Skip to main content

Οδηγούμαστε σε έναν κρατισμό προπολεμικής περιόδου

Μάλλον οι οπαδοί του κρατισμού στον ΣΥΡΙΖΑ δεν λαμβάνουν υπόψη το γεγονός ότι δεν ζει πλέον η ανθρωπότητα σε περιχαρακωμένες κοινωνίες.

Ο κ. Τσίπρας από του βήματος της Βουλής, στη συζήτηση για το ασφαλιστικό, εκκίνησε την δευτερολογία του παρατηρώντας ότι με τον κ. Κ. Μητσοτάκη πρόεδρο της Ν.Δ. οι διαφορές των δύο κομμάτων καθίστανται εμφανείς. Αυτό πράγματι είναι μια αλήθεια, με κυρίαρχο στοιχείο ότι ο μεν ΣΥΡΙΖΑ εμπνέεται από κρατισμό, η δε Ν.Δ. από το φιλελεύθερο κράτος.

Στην ουσία επομένως, η διαφορά συνίσταται στο περισσότερο κράτος αφενός, και στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας αφετέρου. Ούτε ο κ. Τσίπρας, ούτε ο κ. Μητσοτάκης έκρυψαν τις προθέσεις τους. Το έλλειμμα επί του προκειμένου είναι πως ενδιάμεσα απουσιάζει ένα ισχυρό κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας ή της λαϊκής δεξιάς.

Ένα κενό, που αν υπάρξει πόλωση μεταξύ των δύο κομμάτων εξουσίας, δεν θα καλυφθεί, απεναντίας μάλιστα θα οδηγηθούμε σε έναν κομματισμό ιδιόμορφο για την πολιτική σκηνή της Ελλάδας, επειδή οι δύο πόλοι δεν θα είναι συγγενείς (ΕΡΕ - Ένωση Κέντρου και Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ) αλλά θα υπάρχει χάσμα μεταξύ τους.

Το πρόβλημα είναι πως μάλλον οι οπαδοί του κρατισμού στον ΣΥΡΙΖΑ δεν λαμβάνουν υπόψη το γεγονός ότι δεν ζει πλέον η ανθρωπότητα σε περιχαρακωμένες κοινωνίες, όπως συνέβαινε προ πολλών δεκαετιών, δεν μπορεί να εφαρμοστεί η αυτάρκεια, αλλά ούτε είναι εύκολο να αποστεί ο σύγχρονος Έλληνας καταναλωτής από συνήθειες δεκαετιών.

Σε παλαιότερες εποχές φτωχός ήταν αυτός που δεν είχε δεύτερο ζευγάρι παπούτσια, με μπαλωμένο το μοναδικό. Σήμερα όμως φτωχό θεωρεί τον εαυτό του όποιος δεν έχει κινητό τηλέφωνο. Στον πίνακα με τα χαρακτηριστικά της πτωχείας, αναφέρεται και η περίπτωση όποιου δεν μπορεί να έχει μια εβδομάδα διακοπές.

Η φτώχεια -όχι η εξαθλίωση- έχει και υποκειμενικά στοιχεία. Κατά την δεκαετία του ’60 φερ’ ειπείν, πριν εμφανιστεί ο νεοπλουτισμός και ο αρχοντοχωριατισμός στην Ελλάδα, υπήρχε κάποια ισοπέδωση, αφού πλούσιοι φτωχοί στο ίδιο νυφοπάζαρο βόλταραν στην πλακόστρωτη Τσιμική, που τα απογεύματα Σαββάτου και Κυριακής υπήρχε απαγόρευση κυκλοφορίας αυτοκινήτων.

Ο σύγχρονος Έλληνας δεν καθίσταται πτωχός από τις καταστροφικές πολιτικές των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων της «γενιάς του Πολυτεχνείου», αλλά γίνεται νεόπτωχος. Δεν πρόκειται περί πτωχού, ο οποίος από γεννήσεώς του ζει έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής με περιορισμούς στους οποίους συνήθισε, αλλά για κάποιον που έχει γευθεί τα αγαθά της καταναλωτικής κοινωνίας και τώρα υποχρεώνεται να τα στερηθεί.

Γι’ αυτό πλέον τα κινήματα στις δυτικές κοινωνίες δεν γίνονται από προλετάριους, αλλά από μικρο-μεσοαστούς. Επομένως, ο κρατισμός που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εκτός εποχής, παρωχημένος, και το μόνο αποτέλεσμα που μπορεί να φέρει είναι να ενισχύσει τη Νέα Τάξη πραγμάτων, τους ισχυρούς της γης δηλαδή, που βάλθηκαν να κυριαρχήσουν πλήρως επί της υφηλίου.

Αυτό, είναι το δεύτερο που δεν κατάλαβαν οι σοβιετικοί του ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύουν ότι ενισχύοντας το κράτος εις βάρος της επιχειρηματικότητας θα μας οδηγήσουν στον «υπαρκτό σοσιαλισμό». Στην πραγματικότητα, είναι εργαλεία της Νέας Τάξης, υλοποιώντας αποκλειστικώς τους στόχους της.

Τι θέλουν οι ισχυροί; Να αποδυναμώσουν τον πολίτη. Πώς θα το επιτύχουν; Αφαιρώντας του την ιδιοκτησία και την επιχειρηματικότητα. Όλα, μα όλα τα μέτρα που λαμβάνονται, εκεί αποβλέπουν, ώστε ο πολίτης -αστός και αγρότης- καθιστάμενος υπήκοος να είναι πλήρως εξαρτημένος από την υπαλληλική - εργατική ιδιότητα. Και πού θα εργαστεί, αφού εξαφανίζονται οι επιχειρήσεις; Στις πολυεθνικές των ισχυρών, με τους όρους που επιβάλλουν αυτοί.

Και, πώς θα συντηρηθεί ένα διογκωμένο σε σύγκριση με τον ιδιωτικό τομέα κράτος; Όταν όλων οι μισθοί και οι συντάξεις περικοπούν σε επίπεδα Βουλγαρίας, ο προϋπολογισμός θα ανέρχεται σε λίγες δεκάδες δισ. ευρώ που μπορεί να καλύψει ο τουρισμός και η ναυτιλία.

Για τον αντίπαλο φιλελευθερισμό, και αν μπορεί να δώσει λύσεις, σε επόμενο σημείωμα.

Ο Μακεδών