Skip to main content

Παλιοί και νέοι «σύμμαχοι» της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και την ΕE

Ο ελληνικός λαός πιστεύει ότι θα έχουμε την υποστήριξη της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας σε περίπτωση ένοπλης απειλής σε βάρος μας. Είναι όμως έτσι;

Η ανύπαρκτη ως επιζήμια εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, επί μακρά σειρά ετών -και που συνεχίζεται, παρά τις ελπίδες που είχα ακαίρως στηρίξει στις τοποθετήσεις του κ. Ν. Κοτζιά, αλλά που ουδόλως συνοδεύτηκαν, ούτε στοιχειωδώς, από θετικό βήμα- έχει φέρει την Ελλάδα να ακολουθεί πάντα τα γεγονότα και να συνυπογράφει αποφάσεις που την ζημιώνουν.

Πόση πίεση άραγε άσκησαν οι ΗΠΑ και η Γερμανία στην ελληνική κυβέρνηση, ώστε χωρίς να υποβάλλει ούτε έναν όρο, αποδέχθηκε την ένταξη της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ; Υποθέτω, ότι ακολουθήθηκε η πάγια πλέον τακτική, που τείνει να γίνει καθεστώς, ο κάθε υπουργός Εξωτερικών να επιδιώκει την ευαρέσκεια της αμερικανικής ή γερμανικής Πρεσβείας, ελπίζοντας σε μελλοντική καλύτερη αξιοποίησή του. Άλλη εξήγηση δεν βρίσκω.

Είχα ρωτήσει, μετά την υπογραφή της συμφωνίας ένταξης της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ, τον τότε υπουργό κ. Γ. Σούρλα, τι απαιτήσαμε από τους Αλβανούς ώστε να επιλυθούν τα μεταξύ μας προβλήματα, συμφώνως προς το διεθνές δίκαιο; Τίποτε.

Ο ίδιος πάντως, πρέπει να το αναφέρω χάριν δικαιοσύνης, παρόλο που το αντικείμενο της υπουργίας του δεν ήταν σχετικό και δεν συμμετείχε στις συνεδριάσεις, προσπάθησε να αποσπάσει την υπόσχεση των Αλβανών, περί δημιουργίας νεκροταφείων, των άταφων ακόμη Ελλήνων στρατιωτών που έπεσαν στα βορειοηπειρωτικά εδάφη. Κι αυτή η υπόσχεση ήταν… προφορική, και φυσικά δεν τηρήθηκε.

Τώρα, επανέρχεται το θέμα ένταξης των Σκοπίων, και αυτήν την φορά δεν θα υπάρχει η Γαλλία να αντιδράσει στην ένταξη Ουκρανίας και Γεωργίας, συμπαρασύροντας και τα Σκόπια. Αυτήν την φορά, τα Σκόπια αφήνουν να διαρρεύσει ότι θα υποβάλουν την αίτηση ένταξης στο ΝΑΤΟ, ως FYROM, για να μη υπάρξει ελληνική αντίδραση ως προς την ονομασία (που μπορεί πάλι να γίνει με αναφορά στα άρθρα περί «καλής γειτονίας» της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, αλλ’ αμφιβάλλω αν υπάρξει ελληνική κυβέρνηση που θα τα επικαλεστεί - ίσως, το πράξουν οι Βούλγαροι, όπως έχουν απειλήσει).

Οι Σλάβοι των Σκοπίων έχουν αποθρασυνθεί, αντιλαμβανόμενοι τη δυσχερή θέση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα -και λόγω της αναξιοπιστίας με την οποία περιβάλλεται πλέον, εκ των «κατορθωμάτων» της παρούσας κυβέρνησης- και μιλούν προσβλητικά για την χώρα μας. Η Ελλάδα «βρίσκεται στα τέσσερα» γράφει ο σκοπιανός Τύπος, και θεωρούν βέβαιη την αποδοχή από πλευράς μας του αιτήματός τους. Άλλωστε, ο νυν Έλληνας ΥΠΕΞ, έκανε λόγο στα Σκόπια ότι μόνον το ζήτημα του ονόματος μας χωρίζει.

Ο υπουργός Άμυνας των Σκοπίων δήλωσε πως η χώρα του είναι αποφασισμένη να ζητήσει την ένταξή της στο ΝΑΤΟ έστω και ως Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, παρακάμπτοντας έτσι τις ελληνικές αιτιάσεις που έχουν να κάνουν με την ονομασία και όχι μόνο του γειτονικού κρατιδίου.

«Όλες οι χώρες μέλη του ΝΑΤΟ αναγνωρίζουν πως η «Μακεδονία» πληροί τα κριτήρια ένταξής στην συμμαχία. Δυστυχώς ο νότιος γείτονάς μας θέτει ένα ακόμα κριτήριο, το όνομα», είπε ο Σκοπιανός υπουργός κ. Ζόραν Γιολέφσκι.

Θέλω επί τη ευκαιρία να επισημάνω ένα σημαντικό ζήτημα, που αμφιβάλλω αν το γνωρίζει ο ελληνικός λαός, ο οποίος πιστεύει ότι ευρισκόμενοι στο ΝΑΤΟ, θα έχουμε την υποστήριξη της Συμμαχίας σε περίπτωση ένοπλης απειλής σε βάρος μας. Δεν είναι έτσι ακριβώς. Το σχετικό άρθρο 5 της Συμφωνίας είναι πολύ πονηρά διατυπωμένο.

Ο κάθε Σύμμαχος δεσμεύεται να «βοηθήσει το Συμβαλλόμενο ή τους Συμβαλλόμενους που δέχθηκαν επίθεση, λαμβάνοντας πάραυτα, σε ατομικό επίπεδο και σε συντονισμό με άλλους Συμβαλλόμενους, τη δράση εκείνη που εκτιμάται ότι είναι απαραίτητη συμπεριλαμβανομένης και της χρήσης ένοπλης δύναμης...». Δεν υπάρχει δηλαδή άμεση, έγκαιρη και αυτονόητη υποχρέωση προς παροχή στρατιωτικής βοήθειας. Αλλά ο καθένας «θα βοηθήσει» με όποιον τρόπο «εκτιμά». Μπορεί δηλαδή να «βοηθήσει» και ηθικά αποστέλλοντάς μας ενισχυτικά τηλεγραφήματα;

Για να φανεί η «πονηριά» αυτού του άρθρου, απλώς θα μεταφέρω τα λόγια του Γερουσιαστή Forrest Donnell ο οποίος κατά την υπογραφή της Συνθήκης είχε ισχυριστεί ότι η «φαινομενική ελευθερία επιλογής από την πλευράς των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν απατηλή». Στη διάρκεια της μελέτης της συνθήκης ο Donnell ρώτησε, ότι εάν η Σοβιετική Ένωση εισέβαλε στην Νορβηγία, «Νομίζετε ότι θα συμμορφωνόμαστε με το καθήκον μας κάτω από το Άρθρο 5 αν θα λέγαμε ότι, το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι το να λάβουμε τη δράση εκείνη που εκτιμάμε ότι είναι απαραίτητη; Νομίζουμε ότι αν στείλουμε εκεί 10 γαλόνια φωτιστικό πετρέλαιο θα είναι αρκετό».