Μια πραγματική καθίζηση υπέστησαν οι ιδιωτικές επενδύσεις στην Ελλάδα από το ξέσπασμα της κρίσης μέχρι σήμερα. Πρόκειται για μια άνευ προηγουμένου εγκατάλειψη της χώρας από τα κεφάλαια, ελληνικά και ξένα, που όμοια της δεν έχει σημειωθεί ξανά στη νεώτερη ιστορία.
Αρκεί να σημειωθεί ότι οι επιχειρηματικές επενδύσεις (χωρίς να υπολογίζονται, δηλαδή, αυτές στις κατοικίες), μειώθηκαν κατά -53% από το 2008 μέχρι το 2013.
Δηλαδή, 1 στα 2 ευρώ, έφυγαν ή για την ακρίβεια, εγκατέλειψαν άρον – άρον την χώρα, στο πλαίσιο μιας άνευ προηγουμένου αποεπένδυσης. Ακόμα και το γεγονός ότι από το 2014 έως το 2017 σημειώθηκε μια αύξηση της τάξης του 23%, πολύ μικρό όφελος προκάλεσε. Κι αυτό γιατί ακόμα κι έτσι απαιτείται μια αύξηση 72% περίπου από εδώ και πέρα για να επανέλθουν οι ιδιωτικές επενδύσεις στα επίπεδα του 2008.
Εννοείται ότι εάν συμπεριληφθούν και οι κατοικίες στο κεφάλαιο «ιδιωτικές επενδύσεις», τότε, η απόσταση μεγαλώνει ακόμα περισσότερο καθώς απαιτείται μια αύξηση 155% περίπου από εδώ και πέρα για να επανέλθουν στα επίπεδα του 2007. Δηλαδή απαιτείται ετήσιος ρυθμός αύξησης κατά 10 - 15 % ο οποίος είναι εφικτός μόνο εάν διατηρηθεί η σταθεροποιητική οικονομική πολιτική σε συνδυασμό με πρόσθετα μέτρα τόνωσης των επενδύσεων.
Το πρόβλημα είναι όμως πως τίποτα απ' όλα αυτά δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Αντιθέτως, η αποχή των ιδιωτικών επενδυτικών κεφαλαίων τείνει να πάρει πλέον χαρακτήρα μονιμότητας, με την πληγή στην ελληνική οικονομία να είναι σχεδόν αγιάτρευτη.