Είναι γνωστή η άποψη ότι αν κρυολογήσουν οι ισχυροί, αρρωσταίνουν οι ανίσχυροι. Και με δεδομένο ότι η υφήλιος είναι πλέον ένα μεγάλο χωριό, κάθε τι που συμβαίνει, όσο μακριά κι αν συμβαίνει, από οιουσδήποτε και αν συμβαίνει, επηρεάζει, αν όχι το σύνολο, οπωσδήποτε μεγάλο αριθμό χωρών.
Όταν μάλιστα, αντιμάχονται υπερδυνάμεις, τότε οι παράπλευρες απώλειες, όπως λέγεται, για τις αδύναμες χώρες είναι ακόμη μεγαλύτερες. Γι’ αυτό και αιφνιδίως, μετά από αρκετό χρονικό διάστημα σχετικής ησυχίας στα Βαλκάνια, η προσπάθεια απομάκρυνσης της Ρωσίας από την περιοχή, λαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις.
Δυστυχώς, η πάντα αργοπορούσα ή και αδρανούσα ελληνική διπλωματία, δεν έλαβε το μήνυμα της υπόθεσης του Βατοπεδίου, η οποία τεχνηέντως εμφανίστηκε ως οικονομικό σκάνδαλο -ουδείς ένοχος, κατά την Δικαιοσύνη- ενώ έπρεπε να αντιληφθεί ότι εκείνο που ενόχλησε την Δύση ήταν η συχνή παρουσία και ενδεχόμενη επιρροή, του Ρώσου προέδρου. Και δεν προετοιμάστηκε.
Ούτε οι διάφοροι κατά καιρούς σωτήρες μας πολιτικοί, αντελήφθησαν γιατί η Δύση επιδιώκει την ισλαμοποίηση της Βαλκανικής, και την εγκατάλειψη από τους σλαβικούς λαούς κάθε αναφορά στην καταγωγή τους. Και τώρα, πρέπει να αντιμετωπιστεί ο φανατικός αντιρωσικός ισλαμισμός, και η υιοθέτηση αντισλαβικής ονομασίας, εν τω μέλλοντι και των Βουλγάρων, που ήδη εμφανίζονται ως απόγονοι των Θρακών.
Ακόμη δυσκολότερα γίνονται τα πράγματα με την παρουσία διεθνιστικής μαρξιστικής κυβέρνησης, με άλλη αίσθηση της υπηρεσίας στο έθνος, αλλά και με αυταρχικότητα στην δράση. Όπως στην περίπτωση Βαρουφάκη, έτσι και στην περίπτωση Κοτζιά, ο αρμόδιος αποφασίζει μόνος του, χωρίς να δίνει σημασία στις αντίθετες φωνές, μάλιστα δε τις ειρωνεύεται.
Μού κάνει εντύπωση η πτωχεία των επιχειρημάτων του Ν. Κοτζιά, από τις κατά καιρούς δηλώσεις του. Είπε εχθές, ότι υπάρχει μια δεκάδα εμπείρων διπλωματών, που δεν τους διόρισε ο ίδιος, οι οποίοι ασχολούνται με την συμφωνία της Αλβανίας. Αυτό είναι επιχείρημα υπηρέτησης εθνικών συμφερόντων;
Αν οι διπλωμάτες αυτοί, είναι της νοοτροπίας του Γιώργου Παπανδρέου, ότι προκειμένου να υπάρξει ειρήνη με την Τουρκία, δεν έχει σημασία αν της δώσουμε «λίγα στρέμματα από την επικράτεια», από πού συνάγεται ότι η συμφωνία θα είναι επωφελής; Μπορώ να στείλω έναν κατάλογο ε.τ. πρεσβευτών, πεπειραμένων, εγνωσμένης αξίας, με διαφορετική αντίληψη από αυτήν που ο Ν. Κοτζιάς θέλει να έχουν οι διπλωμάτες στους οποίους ανέθεσε την αποστολή. Και εν πάση περιπτώσει, δεν αποφασίζουν οι διπλωμάτες. Αυτοί εκτελούν τις εντολές του πολιτικού τους προϊσταμένου.
Στάθηκε επίσης ο Ν. Κοτζιάς, στο γεγονός ότι τον αδικούμε όταν υποστηρίζουμε πως ασκεί μυστική διπλωματία. Όντως, δεν είναι ακριβής αυτός ο όρος, αλλά εκεί είναι το πρόβλημα; Από εδώ και πέρα, θα γράφω πως ασκεί μυστικοπαθή διπλωματία.
Δεν είναι αυτά επιχειρήματα. Ούτε ότι δεν γνωρίζουμε ακριβώς τι περιλαμβάνουν οι συμφωνίες. Γνωρίζουμε αυτά που δημοσίως δηλώνει ο Έντι Ράμα και ο Ν. Μπουσάτι από πλευρά Αλβανών, και ο Ζόραν Ζάεφ και ο Ν. Ντιμιτρόφ από πλευράς Σκοπιανών. Τα οποία δεν διαψεύδονται, με αποτέλεσμα η κοινή διεθνής γνώμη, αλλά και οι πολιτικοί με τους δημοσιογράφους, να θεωρούν δεδομένα όσα λέγονται από την αντίπαλη πλευρά, με αποτέλεσμα να δυσκολευτεί πολύ -και εάν- να τα αντιστρέψει το ελληνικό ΥΠΕΞ.
Όσο περνά ο καιρός, τα ανωτέρω και πολλά άλλα, αρχίζουν να μας πείθουν ότι η ελληνική πλευρά έχει συγκεκριμένες δεσμεύσεις προς τις ΗΠΑ και Γερμανία, και είναι αδιάφορο αν το αντάλλαγμα είναι η ελάφρυνση του χρέους, ή προσωπική πολιτική ανταμοιβή. Η παντελής απουσία κάποιου, πολιτικού ή στρατιωτικού, στη δεξίωση της ρωσικής πρεσβείας, για την Ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων, δείχνει ότι αντιμετωπίζουμε όχι μόνον ουδέτερα, αλλά και εχθρικά την Ρωσία. Ως καλοί υπηρέτες των συμφερόντων της Δύσης, τι θα κερδίσουμε; Τι δίνουμε το καταλάβαμε, τι παίρνουμε όμως;