του Ιωάννη Σαρίδη, βουλευτή Α΄Θεσσαλονίκης της Ένωσης Κεντρώων
Ποιος έχει τον έλεγχο των ενόπλων δυνάμεων στην Τουρκία; Αληθεύει πως οι τούρκοι πιλότοι στήριξαν ένθερμα την απόπειρα πραξικοπήματος; Τι οπλισμός εξαφανίστηκε από τις αποθήκες του τουρκικού στρατού εχθές το βράδυ; Γνώριζαν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες για πραξικόπημα; Εάν γνώριζαν ποιον ενημέρωσαν και αν δεν γνώριζαν πόσο επικίνδυνη είναι η ανικανότητα τους;
Πόσο δημοκρατική ήταν η Τουρκία πριν την αποτυχημένη απόπειρα; Πόσο δημοκρατική θα είναι από σήμερα; Πόσο αξιόπιστη ήταν ήδη η Τουρκία και πόσοι θα πιστέψουν το αφήγημα Ερντογάν για το τι έγινε χθες; Μπορεί κάποιος να φανταστεί τον Ερντογάν στην αντιπολίτευση; Υπάρχει κάποιος στην Τουρκία, που θα μπορούσε να σταθεί ως πολιτικός αντίπαλος του σουλτάνου; Όσοι έχουν πολιτικές διαφορές με το καθεστώς Ερντογάν είναι επικηρυγμένοι εχθροί της Τουρκίας. Ποιον εξυπηρετεί λοιπόν η αποτυχία του πραξικοπήματος; Ποιος κέρδισε από την χρονική στιγμή της εκδήλωσης της απόπειρας εκτροπής; Ποιος θα βγεί τελικά κερδισμένος στην εσωτερική πολιτική ζωή της γείτονος;
Εάν ένας τούρκος πιλότος ανοίξει σήμερα ή αύριο πυρ εναντίον ελληνικού μαχητικού, σε ποιον θα αποδώσει ο Ερντογάν την ευθύνη; Η Ελλάδα τι θα πρέπει να κάνει; Πόσο και πώς θα επηρεαστούν οι σχέσεις μας με την Τουρκία σε περίπτωση θερμού επεισοδίου εντός των ημερών η τυχόν κατάρριψη αεροσκάφους και ο πιθανός θάνατος πιλότων; Υπάρχουν πιλότοι στην Τουρκία που παίρνουν εντολές από τον ISIS; Υπάρχουν τούρκοι αξιωματικοί που επειδή βλέπουν πως η προέλαση των Κούρδων προς την έξοδο τους στην Μεσόγειο δεν θα σταματήσει και πως η δημιουργία κουρδικού κράτους είναι προ των πυλών αποφάσισαν να αντιδράσουν;
Πρόσφατα όλοι διαπιστώναμε την μεταστροφή του Ερντογάν και την υποχώρηση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία επισημοποιήθηκε με την υπογραφή της ισραηλινοτουρκικής συμφωνίας επαναπροσέγγισης και την αποστολή της επιστολής συγγνώμης για την κατάρριψη του ρώσικου μαχητικού προς τον ρώσο πρόεδρο Πούτιν. Κοινή δε διαπίστωση αποτέλεσε η εκτίμηση, πως η Τουρκία προσπαθούσε τις τελευταίες εβδομάδες να κλείσει όλα τα ανοιχτά διπλωματικά της μέτωπα εκτός όμως από εκείνο με τον Ελληνισμό. Αυτό φάνηκε και από το περιεχόμενο της αλληλογραφίας μεταξύ της επίσημης τουρκικής διπλωματικής αποστολής και του γ.γ. του ΟΗΕ όπου στα μέσα Ιούνη επαναδιατυπώθηκαν με ξεκάθαρο τρόπο οι ανυπόστατες, προσβλητικές αξιώσεις της Άγκυρας στο Αίγαίο.
Η απόπειρα έγινε αφού είχε πρόσφατα κορυφωθεί η δίωξη των δημοσιογράφων και των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Η απόπειρα απέτυχε και γιατί η ηγεσία της δεν κατόρθωσε να ελέγξει την ενημέρωση των πολιτών. Τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνική δικτύωσης, που μάχονταν τον Ερντογάν παρουσιάζονται σήμερα ως αυτοί, που έσωσαν την δημοκρατία στην χώρα. Ποιά ήταν αυτά τα μέσα ενημέρωσης ; Είχε ολοκληρωθεί εκεί η "κάθαρση" των αντιπάλων του Ερντογάν ;
Τι ξημερώνει στην Τουρκία από Δευτέρα; Αν στηριχθούμε για την εξαγωγή κάποιων πρώτων συμπερασμάτων στις πρώτες δηλώσεις του τούρκου προέδρου, ο οποίος προαναγγέλει ουσιαστικά "προγραφές", τότε ποιος αμφισβητεί ότι είναι πολύ πιθανό ο Ερντογάν να ακολουθήσει το παράδειγμα του Κεμάλ, όπου το 1926 προχώρησε σε κάθαρση όλων των πολιτικών του αντιπάλων με αφορμή πάλι ένα αποτυχημένο στρατιωτικό κίνημα. Τότε για ποιά δημοκρατία θα μιλάμε; Τελικά επιβίωσε η δημοκρατία στην Τουρκία ;
Η Ελλάδα οφείλει να ολοκληρώσει άμεσα την επανεξέταση όλων των εν εξελίξει διπλωματικών πρωτοβουλιών της και να προσαρμόσει την στόχευση των μελλοντικών ενεργειών της υπό το πρίσμα της αλήθειας πως η Τουρκία δεν είναι ικανή ή άξια εμπιστοσύνης να έχει οποιαδήποτα στρατιωτική παρουσία κοντά μας. Η Ελλάδα οφείλει για την προστασία της να ζητήσει την απόλυτη απεμπλοκή των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων από το Αιγαίο μέχρι να σιγουρευτούμε ότι ο τουρκικός λαός εμπέδωσε την δημοκρατία και απολαμβάνει τους καρπούς της .
Επίσης η Ελλάδα οφείλει να ζητήσει και λάβει την αποκλειστική ευθύνη αποστολών έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο. Τουλάχιστον μέχρι να μάθουμε ποιος αντιστάθηκε και απέτρεψε το πραξικόπημα.