Skip to main content

Σε «ρηχά νερά» η συνεργασία Επιμελητηρίων- Γερμανών του Φούχτελ

Tα Επιμελητήρια της Θεσσαλονίκης έχουν πολλά να κερδίσουν από τους Γερμανούς του Φούχτελ σε επίπεδο εμπειρίας και εγκυκλοπαιδικών γνώσεων.

Μικρό σύμπτωμα μέσα στην καταιγίδα των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών εξελίξεων και αλλαγών που βιώνει η Ελλάδα στα χρόνια της κρίσης είναι η Ελληνογερμανική Συνέλευση.

Η πρωτοβουλία του Γερμανού υφυπουργού Χανς Ιωακείμ Φούχτελ, που έχει ως ελληνική της βάση τη Θεσσαλονίκη και δύο πεδία ενδιαφέροντος. Την αυτοδιοίκηση και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Την μετάδοση της γερμανικής τεχνογνωσίας, ώστε οι δήμοι να λειτουργούν πιο αποτελεσματικά και οι ελληνικές επιχειρήσεις να γίνουν πιο ανταγωνιστικές. Χωρίς αμφιβολία οι Γερμανοί τα καταφέρνουν πολύ καλά στους δύο αυτούς τομείς και από την όποια συνάφεια των δικών μας μαζί τους μόνο οφέλη θα προκύψουν για την ελληνική πλευρά.

Παρά τις αντιδράσεις που έχουν κατά καιρούς εκδηλωθεί –αντιδράσεις που έχουν ως βάση τους το πολιτικό πλαίσιο του αντιγερμανισμού στα χρόνια των μνημονίων- ο Φούχτελ και οι συνεργάτες του συνεχίζουν την προσπάθεια. Την περασμένη εβδομάδα μια ομάδα Γερμανών επιμελητηριακών επισκέφθηκαν τη Θεσσαλονίκη, συναντήθηκαν με τις διοικήσεις του Βιοτεχνικού και του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου και συζήτησαν προτάσεις αφενός για να βελτιωθεί η λειτουργία και να αναβαθμιστεί η σημασία του επιμελητηριακού θεσμού και αφετέρου να στηριχθούν οι επιχειρήσεις μέλη τους. Μάλιστα, αποστολές των δύο επιμελητηρίων της Θεσσαλονίκης θα μεταβούν το επόμενο διάστημα στην Κολωνία, ώστε οι συζητήσεις που ξεκίνησαν στη Θεσσαλονίκη να πάρουν συγκεκριμένο –πρακτικό και χειροπιαστό- περιεχόμενο.

Το βασικά προβλήματα που πρέπει να ξεπεραστούν ώστε να υπάρξουν θετικά αποτελέσματα έχουν να κάνουν με το θεσμικό πλαίσιο και τη νοοτροπία. Για παράδειγμα οι Γερμανοί θεωρούν αυτονόητο την πιστοποίηση από τα Επιμελητήρια κάθε επιχείρησης ή επαγγελματία που ασκούν δραστηριότητα. Πιστοποίηση που θα προκύπτει μετά από ειδική εκπαίδευση, την οποία επίσης θα παρέχουν τα Επιμελητήρια. Κάτι που δεν προβλέπεται από την ελληνική νομοθεσία, ενώ είναι αμφίβολο αν τα ελληνικά Επιμελητήρια μπορούν να παρέχουν, χωρίς συστηματική προετοιμασία. Επίσης, είναι δεδομένο ότι οι Έλληνες επιχειρηματίες και επαγγελματίες –όχι μόνο οι παλαιότεροι και μεγαλύτεροι, αλλά και οι νεότεροι- δεν είναι διατεθειμένοι να καθίσουν στα… θρανία. Ως γνωστόν οι περισσότεροι τα ξέρουν όλα πριν καν αρχίσουν να δουλεύουν, είτε ως συνέχεια της οικογενειακής παράδοσης, είτε ως αυτοδημιούργητοι.

Στα χρόνια της κρίσης, όταν οι επιχειρήσεις δίνουν καθημερινό αγώνα επιβίωσης, ο ορθολογισμός στην ελληνική αγορά είναι πολυτέλεια. Ακριβώς όπως ήταν εντελώς περιττός στα χρόνια της ανάπτυξης και του πλούτου. Όπως έχει αποδειχθεί, στην Ελλάδα του συγκεντρωτισμού μόνο ο νόμος μπορεί να υποχρεώσει. Και αυτό είναι σχετικό, αφού οι νόμοι έχουν συνήθως από την πρώτη στιγμή ρωγμές, παράθυρα και… μπαλκονόπορτες. Η αυτορρύθμιση της αγοράς ακόμη και στα απλούστερα του κανονιστικού και θεσμικού πεδίου (ωράριο, εκπτώσεις, δεοντολογία κ.λπ.) δεν δουλεύει και μάλλον κανείς δεν μπορεί να τον κάνει να δουλέψει.

Η παρέμβαση της κεντρικής εξουσίας στα πάντα βολεύει τόσο την ίδια, όσο και όσους υφίστανται τις αποφάσεις της. Σε αυτό το κλίμα τα επιμελητήρια της Θεσσαλονίκης –ως πρόσφατο παράδειγμα- πολλά έχουν να κερδίσουν από τους Γερμανούς του Φούχτελ, αλλά μάλλον σε επίπεδο εμπειρίας και εγκυκλοπαιδικών γνώσεων. Τα επόμενα, τα ουσιαστικά βήματα δεν είναι στο χέρι τους…