του Δημήτρη Βαρτζόπουλου*
Είναι πράγματι λυπηρό, όσο και αν ήταν προβλέψιμο, οι πολιτειακοί σχηματισμοί, που αποτελούν εδώ και εκατοντάδες χρόνια την πρωτοπορία της ανθρωπότητας εκπροσωπώντας τον λεγόμενο "Δυτικό Πολιτισμό", να αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων. Να οδηγούν την Ιστορία σε βήμα σημειωτόν, λίμναση, για να μη πούμε σε πισωγύρισμα.
Μπορεί η δόμηση και ο τρόπος λειτουργίας τους, να παραμένουν συγκριτικά απαράμιλλοι, να υπερτερούν οιωνδήποτε άλλων, μπορεί οι λαοί τους, να ευδαιμονούν σε σύγκριση με όλους τους άλλους απανταχού και οποτεδήποτε, θα μπορούσαν όμως να πράγματα, να είναι πολύ καλύτερα. Το σύστημα κλονίζεται, κινδυνεύει. Τούτο φαίνεται από το πολύ απλό γεγονός, ότι το αμφισβητούν όλο και περισσότεροι. Προφανώς επειδή δεν αισθάνονται πλέον τόσο καλά. Όχι όπως πριν. Ή όπως θα ήθελαν, να είναι. Άρα κάτι πάει στραβά!
Είναι εύκολο, να το αποδώσει κανείς σε ανεπαρκείς ηγεσίες. Σίγουρα αυτές είναι οι φυσικοί αυτουργοί. Εκλέγονται όμως ελεύθερα, με το τελειότερο σύστημα που επενόησε νους ανθρώπου. Οι ηθικοί αυτουργοί είναι συνεπώς εις έκαστος των εντολέων τους, των ψηφοφόρων δηλαδή. Ασφαλέστατα και αυτοί, που δεν μπαίνουν καν στον κόπο να ασχοληθούν, που δεν πάνε, ούτε να ψηφίσουν.
Η πολύ δημοφιλής άποψη, ότι οι λαοί δεν φταίνε, απλώς παρασύρονται, είναι σχετλιαστική, υποτιμητική της ανθρώπινης φύσης. Ισχυρίζεται κατ´ ουσίαν, ότι υπάρχουν λίγοι πονηροί, που παρασύρουν τους πολλούς αφελείς.
Ουδέν αναληθέστερον! Οι λαοί εκλέγουν, εκεί τουλάχιστον που μπορούν, πάντα αυτούς, που τους αξίζουν (δεν αξίζει στους Έλληνες ένας Τσίπρας, στους Τούρκους ένας Ερντογάν;)
Βεβαίως το σύστημα ανάδειξης του πολιτικού προσωπικού παίζει καθοριστικό ρόλο στο εύρος και κατά συνέπειαν την ποιότητα της επιλογής. Κι αυτό όμως οι λαοί το συντηρούν και το ανέχονται.
Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα οι ΗΠΑ. Ο τρόπος ανάδειξης του Ανωτάτου Άρχοντος οδήγησε την τελευταία εικοσαετία σε επιλογές από το κακό στο χειρότερο. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς: Το Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Αραβική Άνοιξη, τη Λιβύη, την Συρία;
Ο κ. Τραμπ είναι η επιτομή. Αναδεικνύεται τω όντι σε ένα χαρακτηριστικώτατο παράδειγμα του ιστορικού δαρβινισμού: ατελείς οργανισμοί εκδηλώνουν συμπεριφορές, που ενισχύουν την πιθανότητα της εξαφάνισής τους.
Η τελευταία πλήρης αποτυχία της Συνόδου των G7 (των μεγαλύτερων οικονομιών δηλαδή) να αποτρέψει την κάταλυση του ελεύθερου εμπορίου, που συνειδητά επιδιώκει μέσα στην ανοησία του προστατευτισμού της η Διοίκηση Τραμπ, ήταν μόνον η αρχή.
Εντός ημερών ακολούθησε ένα κλασσικό δείγμα Real Politik, που θα έχει τουλάχιστον τα ίδια αποτελέσματα με αυτά του πρωτότυπου του Βίλλυ Μπραντ. Η συμφωνία για τα πυρηνικά με τον αιμοσταγή δικτάτορα θα επιμηκύνει την ταλαιπωρία του άμοιρου βορειοκορεατικού λαού για καμμιά γενιά ακόμη τουλάχιστον. Αυτό άλλωστε δεν πέτυχε και ο Μπραντ με τον Χόνεκερ; κανά δυό δεκαετίες θυσιών των Ανατολικογερμανών ακόμη;
Συμφωνίες με ανελεύθερα καθεστώτα οιασδήποτε φύσεως για οιονδήποτε σκοπό επιμηκύνουν το προσδόκιμο επιβιώσεώς τους, εν τέλει συντελούν στο να βασανίζεται και να σκοτώνεται ακόμη περισσότερος κόσμος.
Η Real Politik όλου του ελευθέρου κόσμου απέναντι στο κομμουνιστικό καθεστώς της Κίνας τώρα αρχίζει, να δείχνει τις παρενέργειές της. Η γιγάντωση μιας οικονομίας, που ρυθμίζεται από μία κομμουνιστική Κεντρική Τράπεζα έχει ημερομηνία παταγώδους λήξεως. Οταν θα καταρρεύσει υπό την πίεση των Κινέζων αστών - και των διεθνών αγορών -, οι συνέπειες θα πονέσουν πολύ.
Αλλά και στην Ευρώπη, όπως λέγαμε τις προάλλες, τα πράγματα πάνε κατά διαόλου. Χαρακτηριστικότερο όλων είναι, ότι για πρώτη φορά στην γερμανική ιστορία τα αδελφά κόμματα της CDU και CSU ευρίσκονται στο χείλος της ρήξης. Αιτία φυσικά το προσφυγικό.
Και επειδή ασφαλώς αυτοί κάνουν κουμάντο, μετέφεραν το πρόβλημα στην Ευρώπη εν συνόλω. Εξ ου και η τελευταία απόφαση της Συνόδου Κορυφής. Είναι ένα κλασσικό δείγμα της γερμανικής real Politik, η χρησιμοποίηση του Τσίπρα ως εργαλείου εξυπηρέτησης. Είναι πράγματι φοβερό, ότι ο Έλλην Πρωθυπουργός τα έδωσε πάλι όλα, παίρνοντας το ΦΠΑ (αναστολή της αύξησης) μόνο για 5 νησιά.
Τι σημαίνουν αυτά απλοελληνιστί: όσοι μπαίνουν -και όσο παραμένει αυτός, θα μπαίνει όποιος θέλει- θα μένουν απλώς εδώ!
Μέχρι να έρθουμε εμείς, να κλείσουμε τα σύνορα, φανταστείτε, τι έχει, να γίνει ...
ΥΓ: Απορία: θα έρχονται πίσω μόνο αυτοί, που με κάποιο τρόπο θα βρεθούν στα γερμανικά σύνορα, ή και αυτοί που έχουν ήδη μπει μέσα, αλλά των οποίων η αίτηση ασύλου απορρίπτεται από τις γερμανικές αρχές;
Έχει γούστο..
*Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος διετέλεσε γενικός γραμματέας Συντονισμού της κυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά, υφυπουργός Υγείας και πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής στη ΝΔ Θεσσαλονίκης.