Στα άκρα οδεύει η σύγκρουση του ΔΝΤ με τους Ευρωπαίους εταίρους, αναφορικά με το ελληνικό ζήτημα. Και αυτό γιατί όπως γίνεται γνωστό από την Ουάσιγκτον, όπου βρίσκεται η έδρα του, το Ταμείο δεν πρόκειται να μετακινηθεί ούτε κατ' ελάχιστον από τις θέσεις που διατύπωσε τον περασμένο Φεβρουάριο. Αντίθετα, διεύρυνε τις απαιτήσεις, κυρίως έναντι της Ευρωζώνης αλλά και έναντι της Ελλάδας.
Κοινή είναι πλέον η αίσθηση ότι το ΔΝΤ επιδιώκει να καταστήσει τη συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα τόσο ακριβή για τους Ευρωπαίους, ώστε να του ζητήσουν να φύγει.
Πώς το επιδιώκει αυτό; Μεταξύ άλλων, εμμένοντας σε εκτιμήσεις οι οποίες είναι τουλάχιστον συντηρητικές. Θεωρεί δηλαδή ότι η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να υλοποιήσει μεταρρυθμίσεις που θα διασφαλίσουν ρυθμό ανάπτυξης πάνω από 1% μακροπρόθεσμα. Επίσης, αμφισβητεί τη δυνατότητα της χώρας να διατηρήσει επί μακρόν υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και εκτιμά ότι τα κόστος δανεισμού τόσο από τον επίσημο τομέα όσο και από τις αγορές θα είναι υψηλό.
Σε όλα αυτά προσθέτει και τα 10 δισ. ευρώ που κατά την εκτίμησή του θα χρειαστούν για κεφαλαιοποίηση οι τράπεζες και συνιστά στην ΕΚΤ και στον Ενιαίο Εποπτικό Μηχανισμό να τρέξουν γρήγορα νέα στρες τεστ, ώστε τα πιστωτικά ιδρύματα να είναι πλήρως κεφαλαιοποιημένα πριν από το τέλος του προγράμματος.
Τέλος, προβλέπει σχεδόν μηδενικά έσοδα από αποκρατικοποιήσεις, μόλις 2 δισ. ευρώ από το 2017 έως το 2030, για να καταλήξει στο συμπέρασμα πως οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να είναι πολύ γενναιόδωροι ως προς τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους...