Ο σύμβουλος στρατηγικής του πρωθυπουργού, θα του εξήγησε ότι συμφώνως προς την θεωρία της στρατηγικής, η υπερβολική κλιμάκωση της έντασης από την μια πλευρά, θα οδηγήσει αναποφεύκτως κάποια στιγμή στην ανάγκη εξισορρόπησης από την άλλη. Άλλωστε, ως κομμουνιστές δέχονται ότι η δράση φέρνει αντίδραση.
Κάποια στιγμή επομένως, όταν ξεχειλίσει το ποτήρι της οργής, αλλά και η ανάγκη επαναπόκτησης της απολεσθείσης αξιοπρέπειας με τις συνεχείς υποχωρήσεις, θα υπάρξει αντιστροφή της πορείας και η μετωπική σύγκρουση θα είναι αναπόφευκτη. Το ζήτημα όμως, είναι ποιος θα έχει το πάνω χέρι. Δηλαδή ποιος θα δημιουργήσει τετελεσμένα τέτοιους είδους, ώστε ο αντίπαλος να μη μπορέσει να αντιδράσει ανταποδίδοντας ανάλογο πλήγμα.
Το παιχνίδι με τα τετελεσμένα το παίζει άριστα η Τουρκία, ανεξαρτήτως από το αν υπάρχει καθεστώς εμφανούς ή αφανούς δικτατορίας. Και το παίζει εκ του ασφαλούς, από την στιγμή που έχει βεβαιωθεί πως η Ελλάδα δεν έχει σχεδιάσει αποτρεπτική απειλή, ούτε οι πολιτικοί της είναι διατεθειμένοι να χάσουν την κερδοφόρα εξουσία για λίγα μέτρα γης ή θάλασσας, μια και δεν υπάρχουν σύνορα στην θάλασσα, όπως διδάχθηκε ο πρωθυπουργός κατά τις καταλήψεις.
Πολύ περισσότερο μάλιστα, αυξάνονται συνεχώς τα τετελεσμένα, γνώστης ων ο Ερντογάν ότι απέναντί του υπάρχουν κυβερνητικοί "αντιρρησίες συνείδησης" ή υποστηρικτές τους, ακόμη και στο υπουργείο Εθνικής Αμύνης. Συν το γεγονός, ότι μεταξύ των κυβερνητικών υπάρχουν κι αυτοί που διαδήλωναν υποστηρίζοντας ότι το "Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του". Επομένως, παίζει εν ου παικτοίς.
Όταν δημιουργηθεί τετελεσμένο, και δεν υπάρξει άμεση και δυναμική εξισορροπιστική απάντηση, το ζήτημα καλείται να επιλυθεί με διαπραγματεύσεις. Κι εδώ είναι το λάθος, επειδή ο Τούρκος είναι αυτός που δημιούργησε το δεδικασμένο, κι εμείς επιχειρούμε με διάλογο να πάρουμε πίσω αυτό που μας πήρε. Δεν υπάρχει χειρότερη τακτική, ιδίως μάλιστα όταν με τις πράξεις μας βεβαιώνεται πως δεν έχουμε πρόθεση δυναμικής διεκδίκησης των απολεσθέντων.
Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση διεμβολισμού του πλοίου του Λιμενικού. Η επίσημη απάντησή μας ήταν ότι το ΥΠΕΞ αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο να ζητήσουμε… αποζημίωση. Ποιος θα μας πάρει στα σοβαρά, όταν απαντούμε με τέτοιο ευτελιστικό τρόπο στην προσβολή της αξιοπρέπειάς μας. Τι μπορώ να περιμένω από ένα ΥΠΕΞ και ένα Μαξίμου, όταν στην εχθρική ενέργεια, απαντά… λογιστικά. Με "μπακάλικη" νοοτροπία δεν προχωρούν μπροστά οι λαοί. Αλλά διατηρούνται στην εξουσία οι πολιτικοί εκείνοι, που μόνο αυτό τους ενδιαφέρει.
Το ίδιο έκανε ο Ερντογάν στην περίπτωση των δυο στρατιωτικών. Δημιούργησε τετελεσμένο και παρά τις διαψεύσεις και τις παραπλανητικές δηλώσεις στην Τουρκία, οι υποψίες που διατυπώθηκαν από την πρώτη στιγμή ενέπλεκαν πρόθεση ανταλλαγής με τους οχτώ αξιωματικούς. Δεν απαντήσαμε, με τους ψοφοδεείς αρμόδιους υπουργούς μας, να μη έχουν αντιληφθεί την σοβαρότητα της καταστάσεως, και λόγω απουσίας πολιτικής παιδείας, και να μας καθησυχάζουν πως πρόκειται για ένα σύνηθες περιστατικό.
Έχω ξαναγράψει, ότι πριν από δεκαετίες που οι Τούρκοι επιχείρησαν να δημιουργήσουν παρόμοια κατάσταση, οι καταδρομείς μας, έφεραν στο ελληνικό έδαφος έναν Τούρκο συνταγματάρχη.
Θα πει κάποιος, ότι ο Ερντογάν, έχει τους στρατιωτικούς αναλώσιμους, και ουδεμία θλίψη θα τον διακατείχε η απώλεια στρατιωτικού. Όμως, η Τουρκία βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο, και κάθε τι μετρά, ιδίως που ο Ερντογάν δεν έχει καθόλου εξασφαλίσει την απαιτούμενη υπεροχή έναντι των αντιπάλων του.
Έτσι, αφενός δεν είναι σε θέση σήμερα ο τουρκικός στρατός να διεξάγει πόλεμο κατά της Ελλάδος, αφετέρου ακόμη και ένα θερμό επεισόδιο δεν μπορεί να είναι βέβαιος αν θα εξελιχθεί θετικά γι’ αυτόν. Επειδή ναι μεν, η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας δεν δείχνει ικανή να υπερασπίσει την εθνική κυριαρχία, αλλά κάποιο "ατύχημα" μπορεί να συμβεί. Αν, αντί των προειδοποιητικών πυρών στο drone που παραβίασε τον κυριαρχικό χώρο της Ελλάδος, ήταν πραγματικά τα πυρά και κατερρίπτετο, τι θα έκανε ο Ερντογάν;
Τώρα όμως μας δοκίμασε. Διαπίστωσε για μια ακόμη φορά, ότι δεν αντιδρούμε με αξιοπρέπεια. Και κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου δεν θα διακινδυνεύσει, αλλά μετά δεν θα στείλει ένα drone αλλά πολλά. Τι θα κάνουμε τότε; Θα αφήσουμε κι αυτά να μπαινοβγαίνουν στην Ελλάδα, ή θα στέλνουμε F-16 για να τα στοχοποιούν, και να χαιρόμαστε γι’ αυτό.
Επ’ αυτού, έγραψε ο Σταύρος Λυγερός: «….Το ίδιο ισχύει και με τη νέα μορφή τουρκικής πρόκλησης, τις πτήσεις μη επανδρωμένων αεροσκαφών πάνω από νησιά και όχι μόνο. Η τακτική τα μη επανδρωμένα να αντιμετωπίζονται σαν μαχητικά που πραγματοποιούν παραβιάσεις του ελληνικού εναερίου χώρου είναι λάθος από κάθε άποψη και δείχνει γραφειοκρατική νοοτροπία και δυσκολία προσαρμογής. Το να απογειώνονται ελληνικά μαχητικά για αναχαίτιση τουρκικά μη επανδρωμένα εξουθενώνει τους πιλότους, καταπονεί τα μαχητικά και κοστίζει πολλαπλάσια σε καύσιμα».
Εν κατακλείδι: Όταν μένουν αναπάντητες οι προκλήσεις, δεν αποφεύγεις τα χειρότερα, αλλ’ αντίθετα τα προκαλείς.