Skip to main content

Στους μηδέν βαθμούς χωρίς θέρμανση στα κέντρα φιλοξενίας

Το δράμα των προσφύγων και η ανικανότητα της κυβέρνησης να διαχειριστεί ένα πρόβλημα που χρειάζεται μόνο βούληση και ανθρωπιά.

Η διαρκής αναβλητικότητα, οι καθυστερήσεις και η ανυπαρξία σοβαρού και εμπεριστατωμένου σχεδιασμού για τη διαχείριση του προσφυγικού πληθυσμού, που έχει εγκλωβιστεί στη χώρα μας, αναδεικνύει με τον πλέον εμφατικό τρόπο την ανοργανωσιά της κοινωνίας μας και πρωτίστως την ανεπάρκεια των πολιτικών μας.

Η κυβέρνηση καλείται να διαχειριστεί τις ανάγκες περίπου 60.000 προσφύγων εκ των οποίων περίπου οι μισοί φιλοξενούνται στα 18 απαράδεκτα κέντρα φιλοξενίας της Κεντρικής Μακεδονίας.

Οι βροχές δεν θορύβησαν τους υπεύθυνους. Οι πλημμυρισμένες σκηνές, τα επεισόδια, το πεταμένο φαγητό στα σκουπίδια, οι ασθένειες, οι εικόνες παιδιών να ζουν μέσα στις λάσπες, οι καταγγελίες για παραβατικές συμπεριφορές, από διακίνηση ναρκωτικών και μαχαιρώματα μέχρι βιασμούς, οι «διαρροές» προσφύγων από κέντρα, δεν ανησύχησαν. Ένα μικρό καμπανάκι από τους νεκρούς και τους τραυματίες, αλλά κι αυτό ήχησε για λίγες μέρες. Και μετά τι;

Κάνουν ό,τι μπορούν. Έτσι λένε. Δέχονται και συγχαρητήρια για τη διαχείριση του προβλήματος και την ανθρωπιά που επιδεικνύουν από μεγαλόσχημους ηγέτες του εξωτερικού. Ναι δεν τους πετάμε στη θάλασσα, δεν τους έχουμε εκτεθειμένους στην Ειδομένη πια. Και κάπως έτσι φτάσαμε στα πρώτα σοβαρά κρύα. Ο εφησυχασμός, η ολιγωρία, οι εμμονές, ο ξερολισμός, η αδυναμία πιθανώς και η έλλειψη αποφασιστικότητας, διότι δε θέλω να πιστέψω ότι υπήρξε έλλειψη βούλησης, δεν επέτρεψαν να γίνουν οι απαιτούμενες υποδομές για ανθρώπινη φιλοξενία 60.000 ανθρώπων, με αποτέλεσμα πλέον οι θερμοκρασίες να πέφτουν και τα χιόνια να έρχονται για να εισβάλουν απειλητικά στη ζωή τους.

Χρόνος υπήρξε. Στην αρχή όχι. Τα επείγοντα χαρακτηριστικά δεν επέτρεψαν τη σωστή διαχείριση του προβλήματος. Κάποια στιγμή όμως οι αρμόδιοι γνώριζαν τα δεδομένα και ήξεραν τι πρέπει να κάνουν, διότι η κατάσταση παγιώθηκε εδώ και τουλάχιστον μισό χρόνο. Δεν το έκαναν. Και όπου το έκαναν, αυτό έγινε με εξοργιστική καθυστέρηση.

Μια επίσκεψη σε ένα οποιοδήποτε κέντρο φιλοξενίας πείθει. Ποια κέντρα διαθέτουν θέρμανση; Ποιος ζει με τον υδράργυρο στο μηδέν χωρίς θέρμανση; Τι περίμεναν; Να μην έρθει ο χειμώνας; Χρόνος για την προετοιμασία δομών μόνιμης φιλοξενίας υπήρξε. Δεν αξιοποιήθηκε. Η εμμονή στην προσπάθεια να βρεθούν χώροι στην Κεντρική Μακεδονία πάντα και να βελτιωθούν κάποιοι από τους υφιστάμενους (μιλάμε για εγκαταλειμμένους χώρους εργοστασιακούς ή στρατόπεδα...) οδήγησε στη σημερινή τραγική και απάνθρωπη κατάσταση.

Αύριο, ο δήμος Θέρμης διοργανώνει παράσταση διαμαρτυρίας για το κέντρο στη δική του περιοχή. Ήδη καταγγέλλει την κατάσταση που επικρατεί. Και να σκεφτεί κάποιος ότι ο συγκεκριμένος χώρος είναι από τους «καλύτερους» συγκριτικά με τα υπόλοιπα κέντρα, όπου οι πρόσφυγες ζουν σε άθλιες συνθήκες. Φτάσαμε να συγκρίνουμε το κακό με το χειρότερο.

Επί μήνες, αντί η κυβέρνηση να ψάξει σε όλη την Ελλάδα για αξιοπρεπείς χώρους δυναμικότητας 100 – 200 ατόμων, ώστε να δημιουργήσει αξιοπρεπείς υποδομές και να μπορεί να διαχειριστεί τον πληθυσμό, όπως και οι άνθρωποι των ΜΚΟ που εργάζονται στα κέντρα, επέμεινε να επενδύει στη συνεισφορά του Στρατού, που μόνος του παλεύει να δημιουργήσει κάθε φορά υποδομές, οι οποίες νομοτελειακά είναι ανεπαρκείς.

Οι προσπάθειες που έγιναν από την κυβέρνηση είναι ατελέσφορες ή πολύ λίγες. Μόνο σε μετρημένες περιπτώσεις έδειξε ότι μπορεί να κάνει κάτι σοβαρό για να διαχειριστεί μερικές εκατοντάδες ανθρώπους σε όλη τη χώρα. Την πλειοψηφία των προσφύγων την έχει αφήσει να ζει σε πραγματικά άθλιες, τριτοκοσμικές, απάνθρωπες συνθήκες.

Δεν μπαίνω σε σενάρια «νέου κύματος» προσφύγων από την Τουρκία. Μένω στο παρόν. Η κυβέρνηση έχει να διαχειριστεί τις συνθήκες διαβίωσης 60.000 ανθρώπων. Μπορεί –πιστεύω- να το κάνει. Δυστυχώς, δεν το κάνει. Έστω και τώρα υπάρχει δυνατότητα βελτίωσης των πραγμάτων.

Οι επόμενες μέρες είναι κρίσιμες στο προσφυγικό. Αν συνεχιστεί το ίδιο τροπάριο, προσωπικά θα πιστέψω ότι εκτός της ανυπαρξίας σχεδίου, δεν υπάρχει και βούληση. Κι αυτό είναι το χειρότερο. Είναι απάνθρωπο. Ξέρουν τι κατάσταση επικρατεί στα κέντρα φιλοξενίας. Εδώ δε χρειάζεται πολιτική, ανθρωπιά χρειάζεται μόνο. Εκτός κι αν επικρατεί η λογική ότι αφού άντεξαν χειμώνα στην Ειδομένη, δε θα αντέξουν στις σκηνές και τα τσιμέντα;