Τα παιδιά που γεννιούνται με τις μεθόδους της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (εξωσωματική γονιμοποίηση κ.α.) αντιμετωπίζουν σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο, σχεδόν σε διπλάσιο ποσοστό, να εμφανίσουν δυσπλασί
Τα παιδιά που γεννιούνται με τις μεθόδους της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (εξωσωματική γονιμοποίηση κ.α.) αντιμετωπίζουν σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο, σχεδόν σε διπλάσιο ποσοστό, να εμφανίσουν δυσπλασίες και παραμορφώσεις, σύμφωνα με μια νέα γαλλική επιστημονική έρευνα, η οποία επισημαίνει ότι οι γονείς πρέπει να ενημερώνονται κατάλληλα (κάτι που τώρα δεν γίνεται πάντα από τους γιατρούς) σχετικά με τους αυξημένους πιθανούς κινδύνους.
Η έρευνα, η μεγαλύτερη του είδους της διεθνώς μέχρι σήμερα, μελέτησε περίπου 15.200 παιδιά που γεννήθηκαν σε 33 γαλλικές κλινικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής μεταξύ των ετών 2003 - 2007. Οι ερευνητές διαπίστωσαν την ύπαρξη εκ γενετής δυσπλασιών σε ποσοστό 4,24% των παιδιών, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στο γενικό πληθυσμό είναι 2% - 3%.
Η έρευνα, υπό την κλινική γενετίστρια Ζεραλντίν Βιό του μαιευτηρίου «Πορτ Ρουαγιάλ» του Παρισιού, η οποία παρουσιάστηκε σε συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρίας Ανθρώπινης Γενετικής στη Στοκχόλμη, σύμφωνα με τα πρακτορεία Ρόιτερ και Γαλλικό, συμπέρανε ότι οι αυξημένες δυσμορφίες στα παιδιά της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής οφείλονται εν μέρει σε προβλήματα της καρδιάς και του ουρο-γεννητικού συστήματος, κάτι που πλήττει κυρίως τα αγόρια.
Μεταξύ των προβλημάτων, παρατηρείται επίσης ένας πενταπλάσιος κίνδυνος για την εμφάνιση αγγειώματος, δηλαδή σχηματισμού καλοήθους όγκου πάνω ή κοντά στην επιφάνεια του δέρματος, κάτι που πλήττει κυρίως τα κορίτσια.
Η ηλικία των γονέων των παιδιών που γεννιούνται με τέτοιες δυσπλασίες δεν φαίνεται να παίζει ρόλο. Δεν είναι σαφές ακόμα σε ποιο βαθμό οι ανωμαλίες οφείλονται σε γενετικές μεταλλάξεις που κληρονομούνται από τους γονείς ή στις ίδιες τις τεχνικές της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Σύμφωνα με τη Βιό, είναι πιθανό ότι οι αιτίες είναι τελικά πολλαπλές.
Η συνηθέστερη τεχνική υποβοηθούμενης αναπαραγωγής είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση, κατά την οποία το ωάριο της γυναίκας γονιμοποιείται έξω από το σώμα της και στη συνέχεια τοποθετείται στη μήτρα της.
Στην εναλλακτική τεχνική της «μικρογονιμοποίησης», ένα και μοναδικό σπερματοζωάριο εμφυτεύεται απευθείας μέσα σε ένα ωάριο. Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι η πιο κοινή αιτία αποτυχίας στην εξωσωματική γονιμοποίηση είναι ο αφύσικος αριθμός των χρωμοσωμάτων στο ωάριο.
Η ομάδα της Βιό σκοπεύει να συνεχίσει τις έρευνές της παρακολουθώντας την εξέλιξη της υγείας χιλιάδων παιδιών που γεννήθηκαν με υποβοηθούμενη αναπαραγωγή μετά το 2008.
Η έρευνα, η μεγαλύτερη του είδους της διεθνώς μέχρι σήμερα, μελέτησε περίπου 15.200 παιδιά που γεννήθηκαν σε 33 γαλλικές κλινικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής μεταξύ των ετών 2003 - 2007. Οι ερευνητές διαπίστωσαν την ύπαρξη εκ γενετής δυσπλασιών σε ποσοστό 4,24% των παιδιών, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στο γενικό πληθυσμό είναι 2% - 3%.
Η έρευνα, υπό την κλινική γενετίστρια Ζεραλντίν Βιό του μαιευτηρίου «Πορτ Ρουαγιάλ» του Παρισιού, η οποία παρουσιάστηκε σε συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρίας Ανθρώπινης Γενετικής στη Στοκχόλμη, σύμφωνα με τα πρακτορεία Ρόιτερ και Γαλλικό, συμπέρανε ότι οι αυξημένες δυσμορφίες στα παιδιά της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής οφείλονται εν μέρει σε προβλήματα της καρδιάς και του ουρο-γεννητικού συστήματος, κάτι που πλήττει κυρίως τα αγόρια.
Μεταξύ των προβλημάτων, παρατηρείται επίσης ένας πενταπλάσιος κίνδυνος για την εμφάνιση αγγειώματος, δηλαδή σχηματισμού καλοήθους όγκου πάνω ή κοντά στην επιφάνεια του δέρματος, κάτι που πλήττει κυρίως τα κορίτσια.
Η ηλικία των γονέων των παιδιών που γεννιούνται με τέτοιες δυσπλασίες δεν φαίνεται να παίζει ρόλο. Δεν είναι σαφές ακόμα σε ποιο βαθμό οι ανωμαλίες οφείλονται σε γενετικές μεταλλάξεις που κληρονομούνται από τους γονείς ή στις ίδιες τις τεχνικές της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Σύμφωνα με τη Βιό, είναι πιθανό ότι οι αιτίες είναι τελικά πολλαπλές.
Η συνηθέστερη τεχνική υποβοηθούμενης αναπαραγωγής είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση, κατά την οποία το ωάριο της γυναίκας γονιμοποιείται έξω από το σώμα της και στη συνέχεια τοποθετείται στη μήτρα της.
Στην εναλλακτική τεχνική της «μικρογονιμοποίησης», ένα και μοναδικό σπερματοζωάριο εμφυτεύεται απευθείας μέσα σε ένα ωάριο. Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι η πιο κοινή αιτία αποτυχίας στην εξωσωματική γονιμοποίηση είναι ο αφύσικος αριθμός των χρωμοσωμάτων στο ωάριο.
Η ομάδα της Βιό σκοπεύει να συνεχίσει τις έρευνές της παρακολουθώντας την εξέλιξη της υγείας χιλιάδων παιδιών που γεννήθηκαν με υποβοηθούμενη αναπαραγωγή μετά το 2008.