Ιδέες, έμπνευση και πληροφορίες που αφορούν στις μεγάλες προκλήσεις της εποχής μας αλλά και σταθερές ανθρώπινες αναζητήσεις προσέφεραν απλόχερα στο κοινό του TEDx Thessaloniki χθες οι 15 ομιλητές που ανέβηκαν στη σκηνή του κτηρίου Μ2 του Μεγάρου Μουσικής.
Καθένας τους αποκάλυψε στο κοινό τη δική του αλήθεια για «μεγάλα» θέματα όπως η τέχνη, η υγεία, η επιστήμη, η ίδια η ζωή, μια αλήθεια που προκύπτει όχι από στείρες βιβλιογραφικές γνώσεις αλλά από προσωπικές και επαγγελματικές εμπειρίες και βιώματα.
Για την τέχνη μίλησε ο Κωσταντίνος Ρήγος λίγα λεπτά μετά που ολοκληρώθηκε η εντυπωσιακή περφόρμανς που ίδιος είχε χορογραφήσει.
Ο σκηνοθέτης και χορογράφος ξεκίνησε την ομιλία του κάνοντας μια βαθιά υπόκλιση στο κοινό αποσπώντας το χειροκρότημα όλων όσοι βρίσκονταν στην αίθουσα. Η υπόκλιση όπως είπε ο ίδιος, είναι ένας τρόπος σύνδεσης του θεατή με τον χορευτή.
Ο κ. Ρήγος μοιράστηκε τις προσωπικές του εμπειρίες μιλώντας για το πόσο δύσκολα ήταν τα χρόνια κατά τα οποία σπούδασε χορό στην Κρατική Σχολή. «Έκλαιγα, πόναγα, πάθαινα κράμπες. Κάθε βράδυ ήμουν άρρωστος, και κάθε πρωί ξυπνούσα χαρούμενος γιατί ήξερα πως ερχόταν άλλη μια δημιουργική ημέρα».
«Ο χορός είναι ένστικτο. Δεν έχει σύνορα, δεν γνωρίζει σύνορα και είναι κατανοητό από όλους», είπε. Ενώ μιλώντας για την τέχνη γενικότερα ανέφερε: «Στην τέχνη όλα επιτρέπονται, γιατί η τέχνη είναι μίμηση της ζωής. Η τέχνη είναι αναγκαία για έναν και μόνο λόγο, για να υποκλιθούμε μπροστά της».
Υπάρχει ζωή πριν τον θάνατο;
«Υπάρχει ζωή πριν τον θάνατο;», αυτό αναρωτήθηκε από τη σκηνή του TEDx, ο ταξιδιωτικός συντάκτης Πάνος Γεωργιάδης ο οποίος μίλησε όχι για την τέχνη του χορού αλλά για την τέχνη της ίδιας της ζωής. Σε μια ομιλία χείμαρρο, ο κ. Γεωργιάδης προσπάθησε να αποκαλύψει το απόσταγμα της δικής του ζωής που μόνο ευκολίες δεν του επιφύλασσε στη διαδρομή. Όταν ο γιος του Πάνου, ο Δημήτρης ήταν μόλις έξι μηνών διαγνώστηκε ότι πάσχει από λυσεγκεφαλία. Ο ίδιος περιέγραψε πόσο σαστισμένος και χαμένος ένιωσε εκείνη τη στιγμή όταν η μία διάγνωση ήταν χειρότερη από την άλλη για την υγεία του παιδιού του.
«Βρέθηκα στην πιο κρίσιμη στιγμή της ζωής μου, ήμουν μπροστά σε δύο λεωφόρους. Ποιον θα επέλεγα; Τον δρόμο της μιζέριας, τη κατήφειας, της μελαγχολίας ή τον δρόμο της προσπάθειας και του αγώνα;», σημείωσε.
Ο ίδιος διάλεξε τον δεύτερο δρόμο καθώς όπως είπε δεν ήθελε να είναι ο μίζερος κομπάρσος στις ζωές των άλλων αλλά πρωταγωνιστής της δικής του της ζωής. «Αποφάσισα να είμαι χαρούμενος εγώ ο ίδιος και να κάνω χαρούμενη την οικογένειά μου» τόνισε προσθέτοντας πως έχει άλλα δύο παιδιά.
Αυτό που ζήτησε ο ίδιος αντικρίζοντας τα εκατοντάδες ζευγάρια μάτια που τον κοιτούσαν ήταν οι ίδιοι και οι φίλοι τους να μην απομονώνουν άτομα σαν το Δημήτρη και τις οικογένειες τους. Όπως είπε, στις περιπτώσεις αυτές το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η μοναξιά και η απομόνωση και όχι το ίδιο το πρόβλημα υγείας του ατόμου.
Ένα μάθημα ζωής όμως θέλησε να δώσει από τη σκηνή του TEDx και ο ιδρυτής του skroutz.gr, Γιώργος Χατζηγεωργίου. Ο επιχειρηματίας περιγράφοντας την προσωπική του διαδρομή έστειλε ένα βασικό μήνυμα: «Δεν υπάρχει κανένας λόγος να φοβάσαι τίποτα. Τόλμησε το».«Με τους συνεργάτες μου, φοβηθήκαμε πολλές φορές, αλλά κοιτάξαμε μπροστά και δικαιωθήκαμε», σημείωσε. Όπως ανέφερε ο ίδιος, έχει γνωρίσει επιτυχίες αλλά έχει γνωρίσει και αποτυχίες στην πορεία του, πράγμα λογικό αν σκεφτεί κανείς πως εννέα στις δέκα επιχειρήσεις που γεννιούνται αποτυγχάνουν.
Μιλώντας στο κοινό, ο ίδιος αποκάλυψε πως το μυστικό για μια επιτυχημένη προσπάθεια είναι να εντοπίσει κανείς μια ανάγκη που υπάρχει, να στήσει μια ιδέα γύρω από αυτήν, να βάλει πάθος, να διαλέξει σωστούς συνεργάτες, να είναι έτοιμος για πολλές ώρες δουλειάς και δυσκολίες και να διασκεδάζει τις επιτυχίες και τις αποτυχίες του.
Η επιστήμη για τον άνθρωπο και ο άνθρωπος για την επιστήμη
Στην έννοια της ανάγκης εστιάζει την προσοχή και την εργασία του ο Μιχάλης Βίτος, ο οποίος ως προγραμματιστής προσπαθεί να καλύψει ανάγκες μέσα από την τεχνολογία. Ο νέος προγραμματιστής απέδειξε πως η τεχνολογία μπορεί να βοηθήσει κοινότητες ιθαγενών στο δάσος του Κονγκό να προστατεύσουν το φυσικό περιβάλλον στο οποίο ζουν. Μέσα από την ομιλία του υπογράμμισε πως το στοίχημα που πρέπει να κερδίζει η τεχνολογία είναι να προσαρμόζεται αυτή στον χρήστη και όχι ο χρήστης σε αυτήν.
Ο Μιχάλης Βίτος είναι Θεσσαλονικιός και τα τελευταία έξι χρόνια ζει στο Λονδίνο όπου εργάζεται ως προγραμματιστής στην ερευνητική ομάδα ExCiteS του University of London.
Όπως ανέφερε ο ίδιος από το βήμα του TEDx, στο δάσος του Κονγκό, το οποίο είναι το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο μετά από αυτό του Αμαζονίου, γίνεται μεγάλη εξόρυξη πόρων, και κυρίως ξυλείας και μετάλλων. Πέραν της οικολογικής καταστροφής που συντελείται από τη δράση των εταιρειών που δραστηριοποιούνται εκεί, οι ιθαγενείς πληθυσμοί χάνουν το σπίτι τους και δεν έχουν λόγο στη λήψη αποφάσεων για τη διαχείριση του δάσους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ωστόσο θέσπισε κάποια μέτρα προσπαθώντας να προστατέψει τις νομαδικές αυτές φυλές και τα δάση, σύμφωνα με τα οποία για να εισάγει ξυλεία από χώρες όπως το Κονγκό πρέπει να αποδεικνύεται πως η δράση των εταιρειών σέβεται τόσο το περιβάλλον όσο και τους ιθαγενείς πληθυσμούς και τις παραδόσεις τους.
Ο Μιχάλης με την ομάδα του βοηθάει τους ιθαγενείς να καταγράψουν το περιβάλλον και τις παραδόσεις τους μέσω κινητών που τους έχουν δοθεί. Μετά από πολλές προσπάθειες και αλλαγές, ο Μιχάλης ανακάλυψε ποιος ήταν ο πιο εύχρηστος τρόπος για τους ιθαγενείς ώστε να καταγράφουν τα δεδομένα αυτά μέσω κινητών τηλεφώνων, παραδείγματος χάριν να φωτογραφίζουν ένα δέντρο που θεωρούν ιερό και να καταγράφουν την τοποθεσία του.
«Δεν είναι εύκολο να κάνεις πολλά σε ένα περιβάλλον που δεν υπάρχει ούτε ίντερνετ, ούτε ρεύμα και όπου οι άνθρωποι είναι αναλφάβητοι», τόνισε ο ίδιος. Μετά από συνομιλίες με τους χρήστες όμως κατάφερε να βρει έναν τρόπο μέσω εικονιδίων και ενός τσιπ ανέπαφης τεχνολογίας ώστε όλοι οι ιθαγενείς να μπορούν να συλλέξουν δεδομένα εύκολα και επιτυχώς στο κινητό τους τηλέφωνο. Στην αρχή, το 70% ήταν ευχαριστημένο από τη λειτουργία του συστήματος. Έπειτα από τις συνομιλίες που είχε με τους ιθαγενείς και τις προσαρμογές που έκανε, το ποσοστό ικανοποίησης έφτασε σχεδόν το 100%.
Όπως σημείωσε ο νεαρός προγραμματιστής, η ιδεολογία είναι ότι κάθε χρήστης μπορεί να προσαρμοστεί και αν δεν μπορεί, ευθύνεται αυτός που έχει σχεδιάσει το τεχνολογικό σύστημα και όχι αυτός που το χρησιμοποιεί.
Για την ηθική στην τεχνολογία αναφέρθηκε και η Kanta Dihal, επικοινωνός της επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ.
Η Kanta αναφέρθηκε στην περίπτωση που ο άνθρωπος πράγματι επιτύχει να κατασκευάσει τεχνητή νοημοσύνη και έθεσε το ερώτημα κατά πόσο είναι πιθανό οι άνθρωποι να δώσουν σε ρομπότ με τεχνητή νοημοσύνη ισότιμα δικαιώματα με αυτά του ανθρώπου. Στην ομιλία της, υποστήριξε πως θεωρεί κάτι τέτοιο σχεδόν απίθανο καθώς -όπως ανέφερε- οι άνθρωποι έχουν αποδείξει πως φοβούνται να δεχθούν ως ισότιμα όντα με τις ίδιες υποχρεώσεις και τα ίδια δικαιώματα όντα σκεπτόμενα που μπορούν να ασκούν κριτική και να προκαλούν την εξουσία. Μάλιστα η ίδια υποστήριξε το επιχείρημα της λέγοντας πως σε κάποιες χώρες δεν έχουν ίσα δικαιώματα ούτε καν οι ίδιοι οι άνθρωποι, όπως γυναίκες ή ευάλωτοι πληθυσμοί. Θέλοντας μάλιστα να τονίσει την παραδοξότητα αυτή, σημείωσε ότι η πρώτη χώρα που έδωσε υπηκοότητα σε ρομπότ με το όνομα Σοφία ήταν η Σαουδική Αραβία.
Τα μαθηματικά της υγείας
Σε μια εφαρμογή της επιστήμης που αφορά στην υγεία όμως αναφέρθηκε στην ομιλία της η Rosalind Eggo. Η ερευνήτρια μαθηματικής μοντελοποίησης χρησιμοποιεί υπολογιστικές και μαθηματικές μεθόδους για να καταλάβει πως μεταδίδονται οι επιδημίες στο πληθυσμό. Η ίδια έχει μελετήσει τον ρυθμό εξάπλωσης επιδημιών όπως ο Έμπολα, ο Zika και η χολέρα. Η ίδια βασιζόμενη στα μοντέλα που χρησιμοποιεί αναφέρει ότι καμιά επιδημία δεν θα καταφέρει στατιστικά να αφανίσει το ανθρώπινο είδος.
Και παρότι αυτό αποτελεί μια χαρούμενη είδηση, το ίδιο δεν συμβαίνει και με το γεγονός ότι η ιλαρά έχει μετά από χρόνια εκδηλώσει έξαρση στην Ευρώπη. Βασικός λόγος της έξαρσης αυτής είναι το αντί εμβολιαστικό κίνημα, οι θιασώτες του οποίου πιστεύουν ότι τα εμβόλια έχουν διάφορες αρνητικές παρενέργειες στα παιδιά τους και γι’ αυτό επιλέγουν να μην τα εμβολιάσουν.
Από το βήμα του TEDx, ο παιδίατρος και νεογνολόγος Αντώνης Δαρζέντας κατέρριψε ένα ένα τα επιχειρήματα των μελών του αντιεμβολιαστικού κινήματος και υπογράμμισε ότι η σημαντικότερη ιατρική παρέμβαση που σώζει περίπου 3 εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο είναι τα εμβόλια.
Ο γιατρός εξήγησε ότι η πηγή του κακού ήταν η έρευνα του Άντριου Γουέικφιλντ, ενός Βρετανού ιατρού που υποστήριξε ότι στην έρευνα που έκανε αποδείχτηκε ότι τα εμβόλια κατά της ιλαράς μπορεί να προκαλέσουν αυτισμό. Ο Γουέικφιλντ, όπως είπε ο ομιλητής, επεξεργάστηκε μόλις 12 δείγματα και στο τέλος αποδείχτηκε ότι είχε παραποιήσει τα αποτελέσματα της έρευνας του και πως είχε χρηματιστεί από δικηγόρους που ασχολούνταν με μηνύσεις κατά φαρμακευτικών εταιρειών.
Ο κ. Δαρζέντας ανέφερε πως από το 80.000 εμβόλια που έχει κάνει σε παιδιά στη μέχρι τώρα πορεία του δεν έχει συναντήσει ποτέ αρνητικές επιπλοκές στην υγεία αυτών. Μάλιστα υπογράμμισε πως το να μην εμβολιάζεις το παιδί σου δεν εγκυμονεί μόνο κινδύνους για το ίδιο αλλά αποτελεί μια καθαρά αντικοινωνική συμπεριφορά η οποία μπορεί να θέσει σε κίνδυνο άλλους συνανθρώπους μας, μέλη ευάλωτων ομάδων. Πριν ολοκληρώσει την ομιλία του ανέφερε το εξής σοκαριστικό στατιστικό: Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου στην Συρία πέθαναν 450.000 άνθρωποι, κάθε χρόνο από την ηπατίτιδα Β πεθαίνουν περίπου 750.000 άνθρωποι.
Ασφάλεια στο διαδίκτυο
