Skip to main content

Θαύμα στη Β. Ελλάδα: Η ανταγωνιστικότητα πέφτει οι εξαγωγές ανεβαίνουν

Παρά τη γενική αρνητική εικόνα της οικονομίας της χώρας, οι επιχειρήσεις της Βόρειας Ελλάδας αυξάνουν την εξαγωγική τους δραστηριότητα.

Κάτι καλό, κάτι πολύ καλό κάνουν οι παραγωγικές επιχειρήσεις της χώρας και ιδιαιτέρως της Βορείου Ελλάδος. Την ώρα που η διεθνής ανταγωνιστικότητα της χώρας υποχωρεί – τα σχετικά στοιχεία του IMD για την παγκόσμια Επετηρίδα Ανταγωνιστικότητας του 2017 δόθηκαν χθες στη δημοσιότητα από τον ΣΒΒΕ-, η αξία των ελληνικών εξαγωγών το πρώτο τρίμηνο της χρονιάς αυξήθηκε κατά 20,3%, έναντι του 2016. Αυτό σημαίνει ότι η βελτίωση των εξαγωγικών επιδόσεων των ελληνικών επιχειρήσεων επιτυγχάνεται κόντρα στη γενικότερη αρνητική πορεία της χώρας, που συνολικά χάνει ανταγωνιστικότητα κυρίως λόγω των «καραμπινάτων» αδυναμιών τόσο της δημόσιας διοίκησης, όσο και της κυβερνητικής πρακτικής. Ίσως αυτή τη στιγμή να μην υπάρχει στον ανεπτυγμένο κόσμο τέτοια αναντιστοιχία ανάμεσα στον ασθμαίνοντα δημόσιο τομέα και στον παραγωγικό ιδιωτικό τομέα.

Αν σκεφτεί κανείς τα προβλήματα που αντιμετωπίζει καθημερινά η μεταποίηση στην Ελλάδα η αύξηση των εξαγωγών συνιστά ένα θαύμα. Η εξωπραγματική γραφειοκρατία, η πανάκριβη χρηματοδότηση, η ακόμη πιο ακριβή ενέργεια, η ασαφής χωροταξία και οι προβληματικές υποδομές, σε συνδυασμό με τα capital controls και το κακό όνομα της χρεοκοπημένης Ελλάδας στο εξωτερικό έχουν ως αποτέλεσμα τόσο η παραγωγή, όσο και οι εισαγωγές πρώτων υλών, αλλά και οι πωλήσεις στις ξένες αγορές να συνιστούν «σταυρόλεξο για πολύ δυνατούς λύτες». Μια συζήτηση με έναν μάχιμο επιχειρηματία της μεταποίησης είναι πάντα αποκαλυπτική του παράλογου –και γι’ αυτό λάθος- τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουμε την βιομηχανική παραγωγή στην Ελλάδα. Από την άλλη, μια βόλτα στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, στους μεθοριακούς σταθμούς των Ευζώνων και του Προμαχώνα, στις βιομηχανικές περιοχές της Σίνδου, του Καλοχωρίου, του Κιλκίς, των Σερρών, αλλά και στην ύπαιθρο της Πέλλας, της Ημαθίας και της Πιερίας πείθει  ότι τα φουγάρα καπνίζουν, τα προϊόντα συσκευάζονται και τα φορτηγά κυκλοφορούν.

Για το βορειοελλαδικό τόξο η μεταποίηση είναι ευλογία. Με τον τουρισμό δύο ή τρία επίπεδα κάτω από την Πελοπόννησο, την Κρήτη και τα νησιά και τις προμήθειες του δημοσίου «κατοχυρωμένες» εδώ και δεκαετίες στην Αττικοβιωτία, το μόνο που μένει είναι η γεωγραφία και η ιστορία. Δηλαδή η θέση της περιοχής και η παράδοση που έχει δημιουργήσει στο πεδίο της εξωστρέφειας. Με αυτά τα δεδομένα εάν τα πράγματα πάνε καλύτερα –διότι υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι στο κακό σενάριο είναι δυνατόν να εξελιχθούν ακόμη χειρότερα- οι προοπτικές είναι ευοίωνες. Πολύ περισσότερο που η Ευρώπη στηρίζει, πλέον, ανοιχτά τη βιομηχανία της, κάτι που λογικά θα κάνει αργά ή γρήγορα και η χώρα μας. Τα μηνύματα των τελευταίων ημερών είναι θετικά: οι εντάξεις επενδυτικών σχεδίων στον αναπτυξιακό νόμο αναμένεται να ξεκινήσουν εντός του Ιουλίου –τα περισσότερα αφορούν την αγροδιατροφή-, ενώ όσα ακούστηκαν από υπεύθυνα πολιτικά χείλη που μίλησαν στις γενικές συνελεύσεις του ΣΒΒΕ και του ΣΕΒΕ δημιουργούν θετικές προσδοκίες. Το αν οι εξαγγελίες γίνουν πράξη θα φανεί –ή δεν θα φανεί- μόλις διαλυθεί η ομίχλη γύρω από την β΄ αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος, που όσο καθυστερεί δημιουργεί δυσλειτουργίες και αυξάνει τα πρακτικά προβλήματα των επιχειρήσεων.