Skip to main content

Τι κρύβουν οι συνεχείς αρνήσεις σε αναπτυξιακά έργα

Είμαστε όλοι αρνητές μιας κατάστασης που μαθηματικά μας οδηγεί σε φτώχεια για πολλά ακόμη χρόνια, ενώ δεν ήμαστε βέβαιοι ούτε ποιο θα είναι το μέλλον.

Η εμπειρία που αποκτάται από τη δημοσιογραφία και ο κανόνας ότι "η είδηση κρύβεται πίσω από την είδηση" οδηγεί σε καχυποψία, που φθάνει ακόμη και μέχρι την αμφισβήτηση ειλικρινούς λόγου, όταν ο εκφέρων έχει χάσει την αξιοπιστία του.

Πριν από καιρό είχα γράψει ένα σημείωμα με τον τίτλο "Ξέρουμε τι δεν θέλουμε, αλλά δεν ξέρουμε τι θέλουμε". Και το νόημα ήταν, ότι ξέρουμε πως δεν θέλουμε το Μνημόνιο, αλλά δεν ξέρουμε τι θέλουμε στη θέση του, υπό την έννοια ότι δεν έχει προταθεί κάποια συγκεκριμένη πρόταση να το αντικαταστήσει, ώστε και η Ελλάδα να αρχίσει κάποτε να λειτουργεί ως κράτος, και οι πολίτες να φέρουν συνειδητά τον τίτλο και όχι ως ψευδώνυμο.

Είμαστε όλοι αρνητές μιας κατάστασης που μαθηματικά μας οδηγεί σε φτώχεια για πολλά ακόμη χρόνια, ενώ δεν ήμαστε βέβαιοι ούτε ποιο θα είναι το μέλλον μας. Ταυτόχρονα, μας οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερη εξάρτηση από εξωθεσμικά κέντρα της αλλοδαπής, κυρίως, ώστε δεν θα ήταν ακατανόητο αν μιλούσαμε για απώλεια εθνικής κυριαρχίας, με την κυριολεκτική έννοια του όρου.

Αυτό δεν το θέλουμε, και καλά κάνουμε. Και θέλουμε να απαλλαχτούμε. Μόνο που δεν πειθόμαστε από τις εξαγγελίες των αρχηγών των κομμάτων και των επιτελών τους, διαπιστώνοντας ότι ούτε αυτοί ξέρουν, πώς θα συμβεί η απαλλαγή. Και όσοι τυχόν ξέρουν, είναι βέβαιο πως έχουν δεμένα τα χέρια από τις υπογραφείσες συμφωνίες, τις οποίες δεν μπορούν να ανατρέψουν με τα συνήθη μέσα του διεθνούς δικαίου.

Θα έλεγε κάποιος, ότι το φαινόμενο της άρνησης μιας κατάστασης, χωρίς συγκεκριμένη αξιόπιστη πρόταση, οφείλεται στις πρωτόγνωρες συνθήκες τις οποίες βιώνουμε. Φοβούμαι όμως, ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Το σύνθημα "δεν θέλουμε" έχει θεσμοθετηθεί πλέον από πολύ καιρό και μέχρι σήμερα φέρνει ευνοϊκά αποτελέσματα σε όσους το προβάλλουν.

Δεν θέλουμε ΧΥΤΑ στο δήμο μας. Είναι προφανές, ότι δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στις μελέτες των κρατικών υπαλλήλων, περί ακίνδυνης εγκατάστασης, όσες διαβεβαιώσεις και αν γίνουν. Όμως, όταν στους πολίτες που αντιδρούν προτάθηκε να αναθέσουν εκείνοι την κατάρτιση μελέτης σε ιδιώτη, ομού με τον κρατικό επιστήμονα, δεν υπήρξε ανταπόκριση.

Το χειρότερο όλων είναι, ότι dεν θέλουμε να γίνει η επένδυση στην περιοχή μας, με επιχείρημα κατά κανόνα ότι αλλοιώνει το περιβάλλον. Αν επιχειρήσει να μετρήσει κάποιος πόσες επενδύσεις δεν έχουν πραγματοποιηθεί, ένεκα αντιδράσεων οικολόγων αλλά και οικολογούντων, θα χάσει το μέτρημα. Ποιος μπορεί να βεβαιώσει ότι όλες οι αντιδράσεις έχουν αγνά κίνητρα;

Έγινε γνωστή η περίπτωση ματαίωσης ίδρυσης πτηνοτροφικής μονάδας στην Εύβοια, απομακρυσμένης από οικισμούς, λόγω αντιδράσεως φορέων για περιβαλλοντικούς λόγους, και αποκαλύφθηκε ότι υποκινήθηκαν από ιδιοκτήτη έπαυλης, που βρισκόταν ένα χλμ. μακριά, και που θεωρούσε ότι θα υποβαθμιστεί η περιοχή και η ιδιοκτησία του. Και παρέμειναν άνεργοι δεκάδες πολίτες, και δεν ωφελήθηκε η τοπική κοινωνία. Ο ιδιοκτήτης της έπαυλης όμως, ήταν πολύ ευχαριστημένος, κι ας έκτισε σε μη οικιστική περιοχή. Άπειρα είναι παρόμοια περιστατικά.

Τώρα ξεσηκώνουν τους Ηπειρώτες, να αντιδράσουν στις έρευνες για ενεργειακά κοιτάσματα, που είναι βέβαιο πως υπάρχουν, επειδή, υποστηρίζουν, ότι θα αλλοιωθεί το τοπίο. Ποιο τοπίο, αφού δεν επιτρέπουν να χαρτογραφηθεί η περιοχή; Έτσι έπραξαν και στην περίπτωση του ΤΑΡ, που στράφηκε στην Αλβανία αντί της Θεσπρωτίας, και ωφελήθηκε κατ’ αρχάς με ένα δισεκατομμύριο ευρώ η γειτονική χώρα. Και θα συνεχίσει να ωφελείται στο μέλλον, αλλά μαζί της και η Τουρκία, η οποία διαχειρίζεται το λιμάνι, προς Ιταλία.

Δεν θέλουμε να πληρώνουμε διόδια ή εισιτήριο στα αστικά επειδή είναι ακριβά, δεν θέλουμε έλεγχο των εισοδημάτων μας, ούτε της νομιμότητας λειτουργίας της επιχείρησής μας, ούτε να μας απαγορεύεται να παρκάρουμε όπου μας αρέσει… Γενικά, δεν θέλουμε κανένα περιορισμό που να βλάπτει το άτομό μας ή την ολιγομελή ομάδα στην οποία ανήκουμε, ανεξάρτητα αν το προτεινόμενο μέτρο θα ωφελήσει το σύνολο.

Σε μια ευνομούμενη πολιτεία, το όφελος εκ των νόμων αν δεν είναι συνολικό, τουλάχιστον προσβλέπει στην υπηρέτηση του μεγαλύτερου δυνατού αριθμού πολιτών σε σχέση με αυτούς που πλήττονται. Πώς αλλιώς μπορεί να γίνει;

Αλλιώς θα ήταν τα πράγματα, αν μαζί με το "δεν θέλουμε" καταθέταμε και θετική πρόταση αντιμετώπισης μιας κατάστασης, και αν βέβαια, το κράτος επαναποκτούσε την εμπιστοσύνη των πολιτών και τότε να απαιτήσει την υλοποίηση των αποφάσεών του. Αλλιώς, δεν πρόκειται τίποτε να γίνει σ’ αυτόν τον τόπο, με διάφορα προσχήματα.