Η διαφήμιση της Wind με τίτλο «Ερχόμαστε κοντά στην άγονη γραμμή», που προβάλλει την τεχνολογική «υιοθεσία» ενός απομακρυσμένου νησιού του Αιγαίου όπως είναι η Σίκινος από μια ιδιωτική εταιρία επικοινωνιών, γίνεται για προφανείς εμπορικούς λόγους. Οι μεγάλες εταιρίες, οι οποίες συχνά παίζουν σημαντικό ρόλο στην λειτουργία του κοινωνικού συνόλου, από καιρού εις καιρόν αποφασίζουν να προβάλουν ευθέως και την δραστηριότητα τους στο πεδίο της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, ώστε να ακούσουν κάποιο μπράβο έστω πληρώνοντας από την τσέπη τους. Διότι αν περιμένουν το καλό λόγο στη χώρα μας, μάλλον θα… βαρεθούν και θα πλήξουν στη σιωπή. Ως γνωστόν στην Ελλάδα σχεδόν κανείς δεν αναγνωρίζει δημόσια τον κοινωνικό ρόλο που διαδραματίζουν οι επιχειρήσεις, οι οποίες για την πλειοψηφία των δημοσιολογούντων σε ότι κάνουν βλέπουν μόνο το κέρδος και η μόνη του χρησιμότητα είναι η πληρωμή μισθών, εισφορών και φόρων!
Στην προκειμένη περίπτωση η διαφήμιση της Wind πιστοποιεί κάτι που εδώ και χρόνια υποστηρίζουν αρκετοί στη χώρα μας, αλλά η ελληνική πολιτεία δεν τους ακούει. Τουλάχιστον όχι με προσοχή. Το internet, αυτή η επανάσταση των τελευταίων δεκαετιών στον πλανήτη που άλλαξε την καθημερινότητα όσο και η ηλεκτρική ενέργεια, θα έλεγε κανείς ότι δημιουργήθηκε για μια χώρα σαν της Ελλάδα. Δηλαδή για μια γεωγραφική περιοχή που λόγω της εδαφικής ποικιλίας –από βουνά και κορφοβούνια, μέχρι νησιά και βραχονησίδες- αλλά και της πολυπλοκότητας στην κοινωνική της οργάνωση -από πόλεις όπως η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη, μέχρι απομακρυσμένα και απομονωμένα χωριά με λίγους κατοίκους και προβληματική πρόσβαση- έχει, πλέον, τη δυνατότητα δικτύωσης και διασύνδεσης, με προφανή οφέλη. Εάν αυτοί που ρυθμίζουν τις τύχες της χώρας και αποφασίζουν για τις αναγκαίες υποδομές δεν ήταν «κολλημένοι» αποκλειστικά στις κατασκευές –τσιμέντο, σίδερα κ.λπ.- σήμερα η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει το πιο εκτεταμένο και αναβαθμισμένο Διαδίκτυο στον κόσμο. Το ταχύτερο και ασφαλέστερο internet του πλανήτη, που θα εξυπηρετούσε τόσο τις κοινωνικές ανάγκες –εκπαίδευση, υγεία κ.λπ.-, όσο και την οικονομία και την επιχειρηματικότητα –από την πρωτογενή παραγωγή και το διεθνές εμπόριο, μέχρι την παραγωγή και πώληση υπηρεσιών υψηλής προστιθέμενης αξίας. Αντ’ αυτού στην Ελλάδα –στα συντριπτικά περισσότερα μέρη της χώρας- η πρόσβαση στο Διαδίκτυο είναι προβληματική και χαμηλής ποιότητας. Όχι ότι δε χρειάζονται οι δρόμοι, τα τούνελ, οι κοιλαδογέφυρες και οι αγωγοί, αλλά εξίσου απαραίτητες είναι και οι σύγχρονες υποδομές. Κάποια στιγμή στην Ελλάδα δεν μπορούμε να κοιτάμε και να νοιαζόμαστε μόνο για τις ανάγκες όσων έχουν έτοιμα –η λέξη με έψιλον-, αλλά και αυτών των κατά τεκμήριο νεότερων, που έχουν αίτημα –η λέξη με άλφα γιώτα.
Στο διαφημιστικό της Wind για τη Σίκινο καταδεικνύεται με ανάγλυφο τρόπο η χρησιμότητα του καλού Διαδικτύου σε ένα μικρό, απομακρυσμένο και εν πολλοίς ξεχασμένο από θεούς και ανθρώπους τόπο. Μια απλή τουριστική επίσκεψη σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα είναι αποκαλυπτική των δυνατοτήτων και της ταχύτητας του internet, το οποίο είναι στη διάθεση του καθενός. Δωρεάν ή με σχετικά μικρό κόστος. Αντίθετα στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν επιχειρήσεις, οι οποίες λόγω του ότι χρειάζονται καλό και γρήγορο internet για να καλύψουν ζωτικές τους λειτουργίες, έχουν δημιουργήσει οι ίδιες υποδομή που ξεπερνάει κατά πολύ την υποχρέωση ενός ιδιωτικού φορέα.
Το απολύτως σίγουρο είναι ότι στην Ελλάδα η πρακτική χρησιμότητα του internet στη δημιουργία υπεραξιών είναι υποτιμημένη. Η προτεραιότητα ασφαλώς δεν μπορεί να είναι τα ΚΑΠΗ και οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας, οι οποίοι ασφαλώς δυσκολεύονται καθώς οι νέες τεχνολογίες ξεπερνούν την εποχή τους. Αυτό ήταν ένα όνειρο του Γ. Παπανδρέου, ό οποίος εκτός του ότι ήθελε να ζει σε άλλη χώρα, συχνά στις προτάσεις του έβαζε το κάρο μπροστά από το άλογο. Σίγουρα, όμως, πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για όλα τα άλλα. Από την εκπαίδευση παιδιών που ζουν σε μικρά ορεινά και νησιωτικά χωριά, την υγειονομική περίθαλψη των κατοίκων αυτών των περιοχών ή την υποστήριξη από απόσταση αγροτών που καλλιεργούν τη γη ή εκτρέφουν τα ζώα τους σε ακριτικά σημεία, μέχρι την πρόοδο των φοιτητών, την ανάπτυξη των μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων, τη διευκόλυνση επαγγελματιών και τη στήριξη τη εξωστρέφειας της οικονομίας. Σήμερα ελάχιστοι στη χώρα μας δουλεύουν χωρίς internet και ακόμη λιγότεροι θυμούνται πως ήταν η ζωή χωρίς υπολογιστή και κινητό.
Εκείνα που λείπει είναι αφενός η εδαφική κάλυψη κατά 100%, για την οποία οφείλει να μεριμνήσει η πολιτεία, όπως κάνει για άλλες υποδομές και αφετέρου η υψηλή ποιότητα, με ότι σημαίνει αυτό, από αξιοπιστία μέχρι χωρητικότητα και ταχύτητα. Ποιος να εξηγήσει γιατί στην Κροατία –μια χώρα που δε βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της Ευρώπης- η πληρωμή με πιστωτική κάρτα διαρκεί μερικά δευτερόλεπτα και στην Ελλάδα συχνά χρειάζεται υπομονή για να τυπωθεί το χαρτάκι του POS; Ή γιατί στην Εσθονία –επίσης μια χώρα που απέχει από την πρώτη ταχύτητα της Ευρώπης και της ΕΕ- τα πάντα γίνονται ηλεκτρονικά, εκτός από τους γάμους, τα διαζύγια, την αγορά και την πώληση ακινήτου;