Skip to main content

Τι νόημα έχει ενδεχόμενη συνάντηση Τσίπρα-Ερντογάν;

Ο πρωθυπουργός έπαιρνε άριστα διαδηλώνοντας εναντίον των φονιάδων των λαών, όμως στην άσκηση της πολιτικής της εποχής δεν παίρνει βαθμό προβιβάσιμο...

Αν επιχειρήσει κάποιος, χρησιμοποιώντας την συνήθη λογική, να ερμηνεύσει τις πράξεις της κυβέρνησης και τα κίνητρα που την ωθούν σ’ αυτές, σίγουρα θα αποτύχει.

Ίσως -κι αυτό έχει αποδειχθεί από τα αποτελέσματα- ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του, μπορεί να έπαιρναν άριστα στις καταλήψεις και διαδηλώσεις εναντίον των «φονιάδων των λαών», μπορεί να είναι εμβριθείς μελετητές μαρξιστικών κειμένων, στην άσκηση όμως της πολιτικής της εποχής μας δεν παίρνουν βαθμό προβιβάσιμο.

Αυτό, δυστυχώς, δεν το έχουν συνειδητοποιήσει, ούτε προφανώς έχουν ανιδιοτελείς φίλους να τους εξηγήσουν τα βασικά, ώστε να μη βλάπτουν τον ελληνικό λαό, με τις δήθεν επαναστατικές ενέργειες, που στην πραγματικότητα όμως υπηρετούν το παγκόσμιο σύστημα. Επί του προκειμένου, ερευνητέο είναι αν η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να συναντηθεί με τον Ερντογάν, ήταν απόρροια ενδελεχούς μελέτης και συμβουλών πεπειραμένων διπλωματών, ήταν κίνηση προς εντυπωσιασμό των ιθαγενών που εθίστηκαν στα δήθεν, ή μήπως ήταν απόφαση εξωθεσμικών κέντρων που την επέβαλαν στον πρωθυπουργό;

Ελπίζω, μετά το τελευταίο δείγμα γραφής του Ερντογάν, που ζήτησε επισήμως επί πλέον να αρχίσουν συζητήσεις προς αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης, να φρονιματίσουν την πολιτική ηγεσία της κυβέρνησης και να ματαιωθεί η συνάντηση αυτή, που λέγεται ότι προγραμματίστηκε για τις 4 Δεκεμβρίου (την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν υπάρχει σχετικά πληροφόρηση επ’ αυτού).

Είπε ο Ερντογάν, όπως μετέδωσε εχθές η Voria.gr: «Η Συνθήκη της Λωζάνης δεν είναι μια συνθήκη που δεν μπορεί να συζητηθεί. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ένα ιερό κείμενο, δεν είναι ιερό βιβλίο. Και φυσικά θα την συζητήσουμε... Θα εργαστούμε για να εξασφαλίσουμε κάτι καλύτερο... Είμαστε αποφασισμένοι να οδηγήσουμε την Τουρκία πιο πέρα», ανέφερε.

Και μόλις ο Ερντογάν ανταποκρίθηκε στο αίτημα του Αλέξη Τσίπρα να συναντηθούν, δεσμεύοντας την ελληνική πλευρά, έθεσε θέμα Συνθήκης Λωζάνης, ώστε αν αρνηθεί τώρα ο Τσίπρας την συνάντηση -που ζήτησε ο ίδιος- να βρεθεί εκτεθειμένη η Ελλάδα, ενώ αν συναντηθούν η συζήτηση θα καταλήξει εκεί που θέλει ο Ερντογάν. Αυτά συμβαίνουν όταν παίρνονται αποφάσεις «στο γόνατο» για εντυπωσιασμό, ή υλοποιούνται αποφάσεις ισχυρών που επιβάλλουν την θέλησή τους.

Ακόμη και αν δεν προέκυπτε η αναφορά του Ερντογάν σε αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης, πάλι η συνάντηση αυτή δεν πρέπει να γίνει. Σύμφωνα με νεότερη ενημέρωση της εφημερίδας «Φιλελεύθερος» από πηγές προσκείμενες στο Ελληνικό ΥΠΕΞ, ο Τούρκος Πρόεδρος, φέρεται να αποδέχθηκε εν τέλει την πρόσκληση του Έλληνα Πρωθυπουργού για μια διμερή επί του ζητήματος των Εγγυήσεων, πριν συγκληθεί μια πολυμερής, ωστόσο η καθυστέρηση αποδοχής της ελληνικής πρωτοβουλίας από μόνη της, εγείρει βάσιμες υποψίες για τυχόν νέα ενορχηστρωμένη απόπειρα παγίδευσης της ελληνικής πλευράς.

Με δεδομένη όμως την κοινή στάση Αθηνών - Λευκωσίας περί άρσης των αναχρονιστικών τουρκικών εγγυήσεων επί της Κύπρου, καθώς και αποχώρησης όλων των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων, ερωτηματικά εγείρονται για το κατά πόσον στήνεται εκ νέου μετά το ναυάγιο των συνομιλιών στο Μοντ Πελεράν μια διπλωματική παγίδα, την στιγμή που τόσο η Τουρκία, όσο και οι Τουρκοκύπριοι χρέωσαν στην Ελλάδα ως ένδειξη αδιαλλαξίας τα παραπάνω δύο προαπαιτούμενα.

Κατ' αυτόν τον τρόπο η Άγκυρα επιτυγχάνει να συμπαρασύρει την Ελλάδα εκ νέου στο να αντιμετωπιστεί το Κυπριακό κατά κάποιον τρόπο ως διμερές ζήτημα, ενώ ο Τούρκος Πρόεδρος τις προηγούμενες ημέρες έπαιζε ένα ιδιότυπο «κρυφτούλι», αφήνοντας στο... περίμενε τον Έλληνα Πρωθυπουργό, μη ανταποκρινόμενος αμέσως στο αίτημά του για συνάντηση.

Υπάρχουν πάντως βάσιμες υπόνοιες ότι οι Τουρκοκύπριοι αρνήθηκαν την τελευταία στιγμή την συμφωνία επί του εδαφικού κατηγορώντας, ως συνηθίζουν, την Ελλάδα, χωρίς από πλευράς μας να πράξουμε κάτι ανάλογο -με τον ΟΗΕ μάλιστα να παρεμβαίνει ζητώντας από την Ελλάδα να προβεί και σε άλλες παραχωρήσεις- ώστε να μας παγιδεύσουν σε διμερείς συζητήσεις, υποχωρώντας στο εδαφικό, αλλά ζητώντας από εμάς να υποχωρήσουμε στο ζήτημα εγγυήσεων και κατοχικού στρατού.

Δεν κρύβω την ανησυχία μου, και μόνο στο γεγονός ότι θα διαπραγματευτεί ο Αλέξης Τσίπρας με τον Ερντογάν. Σε ποια διαπραγμάτευση έφερε ευνοϊκά αποτελέσματα ο πρωθυπουργός και οι επιτελείς του; Ακόμη και εκεί όπου τα πράγματα θα μπορούσαν να φέρουν κάποια ικανοποίηση, ο Αλέξης Τσίπρας με τον Νίκο Παππά -γνωρίζουν οι ξένοι ποιος αποφάσιζε-, αλλά και οι υπουργοί με την Τρόικα, τραβούσαν σε μάκρος τις διαπραγματεύσεις και έφεραν και φέρνουν όποια χειρότερη συμφωνία μπορούν. Πώς να ελπίζω;