Skip to main content

Το ανέντιμο δημοψήφισμα και οι αμεσοδημοκράτες α λα καρτ

Μα μπορούν πια να είναι τόσο αδύναμοι όλοι τους; Το εξοργιστικό ερώτημα του δημοψηφίσματος, η αδικαιολόγητη απόφαση και το κάκιστο timing.

Συγγνώμη τώρα, αλλά είναι αυτό ερώτημα για να κάνουμε δημοψήφισμα σε μια τόσο σοβαρή στιγμή για τη χώρα μας;

Προτού εκφράσω την άποψή μου για την κίνηση της κυβέρνησης να πάει σε δημοψήφισμα θα ήθελα να εκφράσω την απογοήτευσή μου για την ουσία του ερωτήματος στο οποίο καλούμαστε να απαντήσουμε.

Δε θέλω τη συμφωνία που μας πρότειναν (γιατί μετά τα χτεσινά μάλλον δε μας προτείνουν πλέον τίποτα), αλλά δε θέλω η ψήφος μου να θεωρηθεί θετική για μια κυβέρνηση ανίκανη να αναλάβει τις ευθύνες της.

Πώς το εκφράζω αυτό στην κάλπη; Ψηφίζοντας «όχι» στη συμφωνία; Δεν μπορώ να το εκφράσω. Όπως δεν μπορώ με ένα «ναι» να εκφράσω αυτό που πραγματικά θέλω, αν είμαι υπέρ της συμφωνίας με την ΕΕ αλλά θεωρώ ότι αυτή η πρόταση των θεσμών είναι κυρίως αποτέλεσμα της κακής διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης.

Το δημοψήφισμα για μένα είναι ανέντιμο. Θα δεχόμουν μια ερώτηση του τύπου «ευρώ ή δραχμή», «τρίτο μνημόνιο ή χρεοκοπία» κτλ. Τώρα με ρωτούν κάτι από το οποίο θα βγουν πολιτικά μηνύματα προφανώς λανθασμένα και δυσερμήνευτα.

Έχω εκφράσει και στο παρελθόν την άποψή μου ότι κάποια στιγμή σ' αυτή τη χώρα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα πράγματα στην αληθινή βάση τους και να πάψουμε να ζούμε (επιτέλους!) με τα ψέματα. Φαίνεται όμως ότι όσες αλλαγές και να κάνουμε αυτό δε θα το πετύχουμε ποτέ.

Αν ο κ. Τσίπρας ήθελε τη σύγκρουση με τους «θεσμούς» όφειλε να το κάνει μόλις πήρε την εντολή από τον ελληνικό λαό να κυβερνήσει. Ισχυρός, τον προηγούμενο Φεβρουάριο όφειλε να πει όχι στο νέο μνημόνιο χωρίς περιστροφές. Να σταματήσει οποιαδήποτε διαπραγμάτευση και να φέρει τη χώρα στην κατάσταση που είναι σήμερα, δίχως να περάσει τόσος πολύτιμος χρόνος σε κάτι που δεν πίστευε και μαζί του δεν το πίστευε ούτε ο λαός.

Τι έκανε όμως η κυβέρνηση; Ακολούθησε τα χνάρια των προηγουμένων. Έπιασε το νήμα από εκεί που το άφησαν εκείνοι τους οποίους καταδίκασε με την ψήφο του ο κόσμος και συνέχισε τη διαπραγμάτευση. Μια διαπραγμάτευση στην οποία δεν πίστευε κανείς, ούτε εκείνοι που την έκαναν. Τι δεν κατάλαβε ο κ. Τσίπρας στις 25 Ιανουαρίου; Του είπαμε ότι δε θέλουμε τρίτο μνημόνιο.

Γιατί άργησε τόσο να έρθει σε ρήξη; Και μέσα σε πέντε μήνες έφερε τη χώρα σε πιο δυσμενή θέση μέσα από την υπερφίαλη και υπεραισιόδοξη λογική που ακολούθησε. Πίστεψαν δηλαδή ότι μπορούν να παίξουν τάβλι καλύτερα από τους προηγούμενους; Στα ζάρια την τύχη ενός λαού; Διότι στην πραγματικότητα αυτό έκαναν και οι προηγούμενοι και οι τωρινοί. Και θλίβομαι πολύ που αισθάνομαι έτσι, αλλά δεν έχω καμιά διάθεση να το κρύψω.

Αν ήθελε να κάνει διαπραγμάτευση η κυβέρνηση ας συνέχιζε χωρίς περιττές μαγκιές τη διαπραγμάτευση Σαμαρά – Βενιζέλου. Αν δεν το ήθελε θα έπρεπε να έρθει τότε σε ρήξη και δίχως δημοψηφίσματα και να πάρει τις αποφάσεις για τις οποίες είχε την εντολή του λαού. Δεν το έκανε και σήμερα μας καλεί να πάρουμε εμείς τις επώδυνες αποφάσεις.

Στις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες πιστεύω εγώ. Αυτοί που κυβερνούν δεν πιστεύουν. Ούτε εκείνοι που μας κυβέρνησαν μέχρι σήμερα. Απλώς όποτε μπαίνει το αβγό εκεί που δεν πρέπει καταφεύγουν στο λαό. Μα είναι πολιτική αυτό και πολιτικοί αυτοί;

Είστε καλά που μας λέτε να απαντήσουμε αν το ΦΠΑ πρέπει να πάει από το 13% στο 23%; Και τι θα πούμε; Ναι να πάει; Εδώ να πληρώσουμε το 1,5 ευρώ για να παρκάρουμε στο Mediterranean Cosmos, όπου θα φάμε κανένα κατοστάρικο δεν πληρώνουμε...

Να πάμε να εκφράσουμε τη γνώμη μας για την πρόταση της 25ης Ιουνίου; Την ποια; Αυτή που δεν ισχύει; Όταν αυτής ακολούθησαν διορθωτικές; Όταν ασχολήθηκαν κι εγώ δεν ξέρω πόσοι τεχνοκράτες και πολιτικοί για να διαμορφωθεί ένα και δύο και τρία και δεν ξέρω κι εγώ πόσα κείμενα θα πάει να αποφασίσει η γιαγιά των 85 αν τα ισοδύναμα είναι τα σωστά ή όχι...

Αν έπρεπε να γίνει δημοψήφισμα αυτό θα έπρεπε να έχει γίνει από το πρώτο μνημόνιο. Να μας ρωτήσουν αν θα βάλουν τη χώρα σε αυτή την πορεία στο γκρεμό. Δεν το έκαναν. Όταν είσαι στο γκρεμό και κατρακυλάς δε σε ρωτάνε με τι ταχύτητα θέλεις να φτάσεις στο τέρμα.

Προσωπικά θεωρώ ότι η πρόταση των δανειστών, όπως τη διάβασα είναι κατάπτυστη. Και το κυριότερο ότι δε δίνει καμιά απάντηση στην κρίση που ζούμε και καμιά προοπτική. Μετά το τρίτο μνημόνιο θα έρθει και τέταρτο και τελειωμό δεν έχει. Δε γνωρίζω τι θα γινόταν εάν παίρναμε τη συμφωνία που μας υπόσχονταν οι προηγούμενοι.

Πιστεύω ότι και εκείνη θα οδηγούσε στο ίδιο αποτέλεσμα. Χάσαμε έξι – επτά χρόνια μέσα στην κρίση για να διορθώσουμε τις στρεβλότητες που μας οδήγησαν σ' αυτή. Σήμερα συσσωρεύτηκαν ακόμη περισσότερες.

Χωρίς διάθεση αυτοκριτικής, χωρίς διάθεση αλλαγών, χωρίς διάθεση να εγκαταλείψουμε όλες τις κακές μας συνήθειες κάθε πρόγραμμα είναι καταδικασμένο. Το μπορεί να δώσει λύση;

Προφανώς όχι ένα δημοψήφισμα. Του δημοψηφίσματος εξάλλου προηγείται η «μαύρη Τρίτη». Θα πληρώσουμε όλες τις δόσεις του Ιουνίου στο ΔΝΤ; Ας μην απαντήσω... Και τι προηγούμενο υπάρχει; Τι γίνεται από εκεί και μετά; Δε γνωρίζω να απαντήσω.

Η χώρα ό,τι και να γίνει στο εξής βαδίζει στην καταστροφή και θα το ζήσουμε όλοι μαζί από την αρχή μέχρι το τέλος.

Ελπίζω το παιχνίδι να μην είναι γι' ακόμη μια φορά στημένο. Απεχθάνομαι τη συνωμοσιολογία. Κι επειδή είμαι πολύ αυστηρός με την απόφαση της κυβέρνησης να πάμε σε δημοψήφισμα με αυτό το ακατανόητο ερώτημα θέλω να δηλώσω ότι δεν ξέρω ακόμη τι να απαντήσω. Για να μη νομίσουν ορισμένοι ότι είμαι υπέρ του «ναι» ή του «όχι».

Ένα μόνο πιστεύω αυτή τη στιγμή. Ότι οφείλουμε όλοι μας να εκφράσουμε την άποψή μας. Κι αφού κάποιοι άλλοι αδυνατούν να αναλάβουν τις ευθύνες τους ας τις αναλάβουμε εμείς. Άλλωστε, αυτή η χώρα σωτηρία έχει μόνο από τον κόσμο της και κανέναν άλλο. Μα κανέναν.