Η δικαίωση στο χθεσινό δημοσίευμα της Voria.gr, σχετικά με την παρανόηση πολλών προβεβλημένων πολιτικών και δημοσιογράφων, ότι δήθεν έχει αρθεί το εμπόλεμο με την Αλβανία, έρχεται από τον αλβανικό Τύπο.
Γράψαμε εχθές πως ο Αλβανός ΥΠΕΞ ζήτησε να άρει τον στρατιωτικό νόμο η Ελλάδα. Αυτό ίσως να ξένισε πολλούς εδώ, επειδή δεν έγινε κατανοητό πως η δήλωση του τότε ΥΠΕΞ κ. Παπούλια, πως η Ελλάδα αίρει μονομερώς το εμπόλεμο, ήταν απλώς μια δήλωση χωρίς την δέουσα νομιμοποίηση. Δεν προσέχθηκε ότι ούτε η Βουλή, ούτε η Προεδρία της Δημοκρατίας εξέδωσε κάποια νομιμοποιητική πράξη επ’ αυτού.
Ο κ. Βενιζέλος άλλωστε το αναγνώρισε έμμεσα, λέγοντας ότι «την ειρηνική κατάσταση μεταξύ των δύο χωρών την έχει επισήμως διακηρύξει το ελληνικό υπουργικό συμβούλιο το 1987». Και εχθές σχολιάσαμε: «Το ελληνικό υπουργικό συμβούλιο, μπορεί να διακηρύσσει ό,τι θέλει. Νόμο στην Βουλή για ψήφιση της άρσης του εμπολέμου γιατί δεν έφερε; Επειδή οι αντιδράσεις θα ήσαν εντονότατες, αφού χωρίς -πάλι- κανένα αντάλλαγμα, ο τότε ΥΠΕΞ κ. Παπούλιας αποφάσισε μονομερώς την άρση του εμπολέμου (…).Ο κ. Βενιζέλος, ως νομικός, γνωρίζει φυσικά ότι χωρίς νόμο δεν μπορεί να ισχύσει τέτοια πράξη»..
Στην αλβανική εφημερίδα ‘Αιών’ δημοσιεύεται -και μεταφέρει στα καθ’ ημάς ο Εχέδωρος- επίσημο έγγραφο του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, που εστάλη στην πρεσβεία της Αλβανίας στην Αθήνα, στις 28 Ιουνίου 1999, όπου φαίνεται σαφώς η ελληνική θέση για την εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ των δύο χωρών, η οποία αναφέρει:
«Το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας, ως απάντηση στην ανησυχία της Αλβανικής Πρεσβείας, δηλώνει ότι ο αριθμός του νόμου 2636 του 1940 και ο νόμος υπ’ αριθμόν 4560 του 1966 είναι ακόμη σε ισχύ».
Η χρονολογία αυτής της επιστολής είναι μετά τον Αύγουστο του 1987, οπότε η ελληνική κυβέρνηση, γράφει η εφημερίδα, με διάταγμα (σ.σ.: δεν υπάρχει Διάταγμα, ούτε νόμος) της κυβέρνησης Παπανδρέου, κατάργησε την εμπόλεμη κατάσταση με την Αλβανία.
Στη συνέχεια όμως, αναγνωρίζει ότι δεν υπάρχει Διάταγμα, και γράφει: «Επιπρόσθετα, αυτή η πράξη χαρακτηρίζεται ανεπαρκής, γιατί μια τέτοια αναγνώριση θα πρέπει να εκδοθεί κατόπιν απόφασης του Κοινοβουλίου ή με διάταγμα του προέδρου της Δημοκρατίας». Πράγματι, έτσι είναι.
Η άρθρωση από την αλβανική διπλωματία για την κατάργηση αυτού του νόμου, έρχεται για δεύτερη φορά, γράφει η αλβανική εφημερίδα, μετά παρόμοιο αίτημα στην Ελλάδα -το οποίο δεν δόθηκε στα μέσα ενημέρωσης- που έγινε από τον πρώην υπουργό Εξωτερικών κ. Έντμοντ Παναρίτι.
Η αλβανική κυβέρνηση επιμένει -πέρα από όλα αυτά- να καταστεί αυτή η απόφαση νόμιμη, δηλαδή να περάσει από το ελληνικό κοινοβούλιο. Ωστόσο, η κίνηση αυτή θα φέρει πολλές συνέπειες, επειδή η εμπόλεμη κατάσταση είναι συνδεδεμένη με πολλά προβλήματα, όπως των Τσάμηδων, τις ιδιότητες και τα περιουσιακά στοιχεία τα οποία δεν αναγνωρίζονται από την ελληνική πλευρά.
Το παράδοξο είναι -σε όλη αυτήν την υπόθεση- ότι ενώ δεν έχει υπογραφεί Σύμφωνο Ειρήνης με την Αλβανία, οι ελληνικές κυβερνήσεις συμπεριφέρονται ως να υπάρχει, και στηρίζει σε όλα το αλβανικό κράτος, χωρίς ανταπόδοση.
Για την ιστορία, όταν το 1947 πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι η διάσκεψη για την ειρήνη, η Ελλάδα δεν παρευρισκόταν, επειδή οι μυστικές υπηρεσίες των «συμμάχων» μας, φρόντισαν να αιματοκυλίεται η χώρα, ώστε να μη διεκδικήσει τα νόμιμα. Και το κυριότερο ήταν να παραμείνει η Β. Ήπειρος εκτός της ελληνικής επικράτειας, παρ’ όλο ότι ο ελληνικός στρατός την απελευθέρωσε με ποταμούς αίματος.
Δύο θέματα είχαν παραμείνει εκκρεμή σ’ εκείνη την διάσκεψη: Η επανένωση των δύο Γερμανιών και το θέμα της Β. Ηπείρου. Το πρώτο λύθηκε από τα πράγματα, το δεύτερο μένει εκκρεμές. Ας το γνωρίζουν κάποιοι ελληνόφωνοι, όταν αποκαλούν την Βόρειο Ήπειρο, Νότια Αλβανία.
Ο Μακεδών