Skip to main content

Το ΕΒΕΘ πρωταγωνιστής στην ανασυγκρότηση της οικονομίας μετά το 1950

Από Voria.gr
Ένα από τα πρώτα μελήματα του ΕΒΕΘ στη δεκαετία του 1950 είναι και η επαναλειτουργία της ΔΕΘ, η οποία από το 1940 είχε παύσει κάθε δραστηριότητα.

Στα πρώτα 30 χρόνια από τη λήξη του εμφυλίου πολέμου, δηλαδή την περίοδο 1950 – 1980, η φυσιογνωμία της Θεσσαλονίκης αλλάζει πλήρως. Από μια απομονωμένη επαρχιακή πόλη μεταμορφώνεται σε μια σύγχρονη Μητρόπολη με όλα τα  χαρακτηριστικά ενός εμπορικού, βιομηχανικού, εκπαιδευτικού, πολιτιστικού πολυάνθρωπου κέντρου, χάρη και στις συνεχείς και επίμονες προσπάθειες των διοικήσεων και των μελών του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της πόλης.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην έκδοση «ΕΒΕΘ – Ένας αιώνας εμπιστοσύνης» μετά τη λήξη του Εμφυλίου, η χώρα είναι καθημαγμένη και η Θεσσαλονίκη προς ώρας μια πόλη
σε στασιμότητα και παρακμή. Όπως αναφέρεται στην «Έκθεση περί Εμπορικής, Βιομηχανικής και οικονομικής εν γένει κινήσεως της Θεσσαλονίκης» για το 1950, «το εμπόριον της Θεσσαλονίκης, το άλλοτε ζωηρόν και πολύμορφον, ευρίσκεται μετά τον πόλεμον εις παρακμήν. Η κίνησις του εξωτερικού και του εσωτερικού εμπορίου κατά το1950 είναι εξαιρετικώς ελαττωμένη σε σχέση με την Προπολεμική. […] η κίνησις των διά των Τελωνείων Θεσσαλονίκης εισαγωγών μόλις έφθασε το 1950 εις τα ¾ περίπου της Προπολεμικής».

Στην ίδια έκθεση επισημαίνεται ότι εκτός από τις τεράστιες υλικές καταστροφές από την τελευταία δοκιμασία του Έθνους, κατά το 1949 στη Β. Ελλάδα «υπήρχαν 400.000 συμμοριόπληκτοι οι οποίοι επαναπατρίστηκαν στο τέλος του έτους και στις αρχές του 1950». Η χώρα ζούσε κυρίως από την αμερικανική βοήθεια και όπως πιστοποιεί η έκθεση: «Είναι γνωστόν ότι από την ποσοτικώς και χρονικώς περιορισμένην πολύτιμον αμερικανικήν βοήθειαν εξαρτάται, κατά ένα σημαντικώτατον ποσοστόν, η διατροφή του ελληνικού λαού και ότι δι’ αυτής επίσης χρηματοδοτείται η εισαγωγή κεφαλαιουχικών αγαθών διά την ανάπτυξιν και ανοικοδόμησιν της οικονομίας μας, ενώ αι ελληνικαί εξαγωγαί καλύπτουν μόλις το 25% των εισαγωγών».

Τη χρονιά εκείνη το εθνικό αφήγημα είναι η Ανασυγκρότηση που θα επαναλαμβάνεται τα επόμενα 4-5 χρόνια μέχρι να αντικατασταθεί με την «οικονομική ανάπτυξη». Ένα από τα πρώτα μελήματα του ΕΒΕΘ στη νέα δεκαετία είναι και η επαναλειτουργία της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, η οποία από το 1940 είχε παύσει κάθε δραστηριότητα. Έτσι, στις 12 Ιουλίου 1950 προσκαλείται στο ΔΣ ο Αναστάσιος Τσίτσης, ο οποίος παρά τη λήξη της θητείας του τελευταίου ΔΣ της ΔΕΘ, συνεχίζει την άσκηση των προεδρικών του καθηκόντων ως υπηρεσιακού Προέδρου και πληροφορεί το ΔΣ ότι μετέβη τελευταίως στην Αθήνα και ανέλαβε πρωτοβουλίες προς την Κυβέρνηση και την Αμερικανική Αποστολή για το ζήτημα της ανασυγκρότησης της Έκθεσης και της νέας σύνθεσης και λειτουργίας του ΔΣ. Τελικά η πρώτη μεταπολεμική έκθεση, η 16η της διοργάνωσης, εγκαινιάστηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 1951, από τον βασιλιά Παύλο. Τα εκθετήρια ανήλθαν σε 17.260 τετρ. μέτρα, οι εκθέτες σε 4.551 από το εσωτερικό και 462 από το εξωτερικό, οι επίσημες συμμετοχές ήταν δύο και οι επισκέπτες της ΔΕΘ 542.848 άτομα, εκ των οποίων περίπου 100.000 εκτός Θεσσαλονίκης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι την πρώτη μέρα αυτής της δεύτερης περιόδου για τη ΔΕΘ οι επισκέπτες ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Καθώς δεν είχε προβλεφθεί ικανός αριθμός ταμείων, μόνον 20.000 άτομα κατάφεραν να εισέλθουν, αφήνοντας απ’ έξω τουλάχιστον 5.000 επισκέπτες. Η γενική είσοδος είχε καθοριστεί σε 4.000 δρχ., ενώ υπήρχε και μειωμένο εισιτήριο για εργατοϋπαλλήλους.