Την Τρίτη 24 Οκτωβρίου ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων & Βιομηχανιών (ΣΕΒ) οργανώνει στην Αθήνα συνέδριο με τίτλο «Το μέλλον της εργασίας μετά το Μνημόνιο». Σύμφωνα με το ενημερωτικό σημείωμα, θα ακολουθήσουν πολλές ειδικότερες μελέτες και προτάσεις πολιτικής που αφορούν στο πλαίσιο κανόνων που διέπουν τις σχέσεις εργοδοτών και εργαζομένων, τις δεξιότητες αιχμής στην αγορά εργασίας και τα συστήματα βελτίωσης της επιχειρησιακής απόδοσης.
Όπως σημειώνει ο ΣΕΒ, «στόχος είναι έως το τέλος του 3ου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, τον Αύγουστο του 2018, να έχουμε παρουσιάσει στην Ελληνική κοινωνία, στην Πολιτεία και τους υπόλοιπους κοινωνικούς εταίρους, μια ξεκάθαρη, πειστική και οραματική πρόταση για ένα σύγχρονο, ευέλικτο και παραγωγικό εργασιακό περιβάλλον που θα υπηρετεί μια ανοιχτή, διεθνώς ανταγωνιστική οικονομία». Στο ίδιο ενημερωτικό σημείωμα καθορίζονται οι τέσσερις θεματικοί άξονες του προβληματισμού ως ακολούθως:
1. Η θέση της εργασίας στην κοινωνία.
2. Οι νέες μορφές απασχόλησης και τον επαναπροσδιορισμό της έννοιας της εξαρτημένης εργασίας.
3. Οι νέες μορφές οργάνωσης της εργασίας στις επιχειρήσεις και τη σχέση τους με τις νέες μεθόδους παραγωγής.
4. Η διακυβέρνηση της ρύθμισης της αγοράς εργασίας.
Με δεδομένες τις συνθήκες στην Ελλάδα η πρωτοβουλία του ΣΕΒ ενδέχεται να αποδειχθεί χρήσιμη, ως προς τα συμπεράσματα που θα προκύψουν. Το μόνο που δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται στα γραφεία της οδού Ξενοφώντος 5, στην Αθήνα, όπου εδρεύει ο ΣΕΒ, είναι ότι η σημασία του θέματος επιβάλλει τη συστράτευση και τη συμμετοχή όλων στην προσπάθεια. Πολύ απλά διότι μόνο με αυτό τον τρόπο οι προτάσεις που θα διατυπωθούν μπορούν να διαχυθούν στην κοινωνία και να προωθηθούν προς εφαρμογή στην εκτελεστική εξουσία. Οι εργασιακές σχέσεις –τώρα και στο μέλλον- δεν μπορούν να είναι ζήτημα της… μισής Ελλάδας. Διότι από το πρόγραμμα του συνεδρίου ΣΕΒ, στο οποίο εκπροσωπούνται οι επίσημοι κοινωνικοί εταίροι –οι τέσσερις εργοδοτικοί και η ΓΣΣΕ-, απουσιάζει ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ). Αντ’ αυτού και για… ξεκάρφωμα -ότι δήθεν η Αθήνα δεν αγνοεί την περιφέρεια- έχουν κληθεί να μιλήσουν ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Θεσσαλίας και Κεντρικής Ελλάδος, καθώς και ένας επιχειρηματίας του κλάδο της ιδιωτικής εκπαίδευσης από τη Θεσσαλονίκη.
Είναι σαφές ότι ο ΣΕΒ εξακολουθεί να συντηρεί την τακτική της απαξίωσης της βιομηχανίας του Βορρά. Ή τουλάχιστον των εκπροσώπων της. Κάτι που ξεκίνησε αμέσως μετά την ανακοίνωση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να αναβαθμίσει τον ΣΒΒΕ σε επίσημο θεσμικό κοινωνικό εταίρο, πρωτοβουλία που σε εσωτερικό σημείωμα του ΣΕΒ χαρακτηρίστηκε «παράλογη».
Η Ελλάδα βρίσκεται σε βαθύ πρόβλημα από το 2009 μέχρι σήμερα. Για να αντιστραφεί η καταστροφική πορεία της έννοιας και του κόσμου της εργασίας οι πάντες ομολογούν ότι χρειάζονται όλες οι οικονομικές και κοινωνικές δυνάμεις. Στην πράξη, όχι στα λόγια. Μόνο που κάποιοι στην Αθήνα –εν προκειμένω ο ΣΕΒ- επιμένουν στη διατήρηση των κεκτημένων. Πως αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς την υπόγεια αντίδραση του μεγάλου εργοδοτικού συνδέσμου της χώρας στην κυβερνητική πρωτοβουλία να δώσει επίσημη φωνή στη βιομηχανία του βορειοελλαδικού τόξου; Διότι τι άλλο πέρα από κάποιο συμβολισμό, ένα αμήχανο νεύμα για τους μυημένους μπορεί να σημαίνει ο αποκλεισμός της βιομηχανίας του Βορρά από μια ημερίδα; Εκτός κι αν η επιλογή της σύγκρουσης εντάσσεται στον προεκλογικό σχεδιασμό του σημερινού κατεστημένου του ΣΕΒ, που σε λίγους μήνες θα κληθεί να εκλέξει νέα ηγεσία, προφανώς όχι σε συνθήκες ομοψυχίας, αλλά αντίθετα σε κλίμα πόλωσης.