Skip to main content

Το μετρό, οι Σκουριές και η προσγείωση στην πραγματικότητα

Η κυβέρνηση έχει, πλέον, περισσότερα προβλήματα από το εσωτερικό των κομμάτων που την αποτελούν, παρά από την αντιπολίτευση ή από την κοινωνία.

του Γιώργου Δώρα

Με πολύ επώδυνο –κυριολεκτικά δραματικό- τρόπο ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του στην συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι το «όχι σε όλα», όταν αφορά την οικονομία και τις επενδύσεις σηματοδοτεί μια πραγματική καταστροφή.

Συνεπάγεται επιστροφή στην ύφεση, αύξηση της ανεργίας και ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη για δανεικά, τα οποία φυσικά δε δίνονται χωρίς ανταλλάγματα. Σημαίνει στην ουσία φτωχοποίηση του κράτους και της κοινωνίας σε βαθμό που μάλλον δεν γίνεται ανεκτός. Έτσι άρχισαν να «αλλάζουν το σκοπό του τραγουδιού», να αυτοαναιρούνται, να αντιφάσκουν. Η κυβέρνηση έχει, πλέον, περισσότερα προβλήματα από το εσωτερικό των κομμάτων που την αποτελούν, παρά από την αντιπολίτευση ή από την κοινωνία, που παρακολουθεί αμήχανη και «παγωμένη» τις εξελίξεις.

Με την αποδοχή του 3ου Μνημονίου και την θριαμβευτική επιστροφή της τρόικας ως κουαρτέτου στην Αθήνα ο κ. Τσίπρας αναγνωρίζει εμπράκτως ότι τελικά η πολιτική είναι θέμα συσχετισμών και όχι επιθυμιών ή ευχολογίων. Με τον τρόπο του εξαγνίζει τόσο τον κ. Σαμαρά, που πήρε την πρωθυπουργία ως αντιμνημονιακός, όσο και τον κ. Βενιζέλο, που αποδεικνύεται ρεαλιστής από την αρχή μέχρι το τέλος.

Αλλά ο κ. Τσίπρας συνειδητοποιεί σιγά σιγά ότι η οικονομική πραγματικότητα, όπως εκφράζεται με βασικούς δείκτες την απασχόληση και εξ’ αντανακλάσεως την ανεργία, διαμορφώνεται και μέσα από κινήσεις και αποφάσεις που αφορούν την μικροκλίμακα της πραγματικής οικονομίας.

Δύο παραδείγματα. Παράδειγμα πρώτο: Ο πρωθυπουργός άργησε να καταλάβει ότι η ακύρωση της επένδυσης για τη δημιουργία μεταλλουργίας χρυσού στις Σκουριές της Βόρειας Χαλκιδικής έχει πολλαπλές αρνητικές επιπτώσεις. Ανεργία για τους περίπου 1800 ανθρώπους που εργάζονται σήμερα στην «Ελληνικός Χρυσός». Ακύρωση της προοπτικής δημιουργίας 5000 θέσεων εργασίας για ορισμένα χρόνια, μέχρι να ολοκληρωθούν οι εγκαταστάσεις και οι υποδομές της εταιρίας στην περιοχή. Παράλληλη ακύρωση των προοπτικών για τοπικές επιχειρήσεις διασυνδεμένες με την «Ελληνικός Χρυσός».

Δυσφήμιση της χώρας στο εξωτερικό. Αφού τα κατάλαβε όλα αυτά ο κ. Τσίπρας επισήμανε σε πρόσφατη συνέντευξή του ότι καλό θα ήταν η επένδυση να προχωρήσει, με την τήρηση φυσικά των περιβαλλοντικών όρων. Μια τοποθέτηση ψύχραιμη, σε σχέση με τις εξαλλοσύνες που για χρόνια ο ίδιος και οι συνεργάτες του τροφοδοτούσαν την περιοχή, που βρίσκεται σε άτυπο εμφύλιο πόλεμο.

Παράδειγμα δεύτερο: Το μετρό της Θεσσαλονίκης, που ήδη βρίσκεται σε αναστολή εργασιών και οι εργαζόμενοι σε αναγκαστική αργία ή διαθεσιμότητα. Κι εδώ τα λόγια είναι περιττά. Εκείνο που απαιτείται είναι αποφάσεις, ώστε αφενός το έργο να προχωρήσει και να μετατραπεί από πληγή σε πλεονέκτημα για τη Θεσσαλονίκη και αφετέρου να διατηρηθούν και να αυξηθούν οι θέσεις εργασίας.

Τα προηγούμενα χρόνια η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για ένα έργο που χρηματοδοτείται κατά 90% και άνω από την Ευρωπαϊκή Ένωση υπήρξε αμφιλεγόμενη και με αναφορές σε εργολάβους, με τους οποίους τώρα οφείλει να συζητήσει και να συνδιαλεχθεί. Λες και το μετρό δεν θα το κατασκευάσουν τεχνικές εταιρίες, αλλά εθελοντές από τη Βενεζουέλα και τη Βολιβία. Το αμέσως προσεχές διάστημα η κυβέρνηση πρέπει να αποφασίσει είτε να λύσει, είτε να κόψει τον Γόρδιο Δεσμό. Και να αναλάβει το κόστος απέναντι σε όλους. Στους εργαζομένους, στην κοινωνία της Θεσσαλονίκης και την Ευρωπαϊκή Ένωση.