Δεν το κατάλαβα αυτό που είπε ο Δραγασάκης: «Η αλήθεια για το 2015 δεν μπορεί να ειπωθεί τώρα, αλλά θα ειπωθεί στην ώρα του και για εδώ και για τους έξω…». Γιατί εγώ νόμιζα ότι στην δημοκρατία υπάρχουν διαφανείς διαδικασίες και ότι όλα γίνονται εν γνώσει και όχι εν αγνοία του λαού;
Από πού απέκτησε το δικαίωμα ο οιοσδήποτε εκπρόσωπος του λαού να τον αφήνει στο σκοτάδι για πράξεις και παραλείψεις του πολιτικού, επί των οποίων πρέπει να κριθεί; Πώς θα κριθεί όταν σκόπιμα κρύβουν από τον λαό την αλήθεια; Μέρα με τη μέρα δείχνουν την περιφρόνησή τους στις δημοκρατικές διαδικασίες.
Νέο κατόρθωμα του Νοσοκομείου-φάντασμα της Σαντορίνης. Εκτός από τις πέντε έγκυες γυναίκες που τις έστειλαν στην Κρήτη να γεννήσουν -παρά την διαβεβαίωση του πρωθυπουργού ότι «από εδώ και πέρα, εδώ θα γεννούν οι γυναίκες της Σαντορίνης»- εχθές είχαμε διπλή αεροδιακομιδή από τη Σαντορίνη, στο Ηράκλειο (25χρονο, με ορθοπεδικά τραύματα και 70χρονο με καρδιολογικό πρόβλημα).
Πρέπει να υπάρχει ύπουλο χτύπημα της «διαπλοκής» και των «βοθροκάναλων» κατά του πρωθυπουργού, ότι δήθεν παραπλάνησε τον λαό εγκαινιάζοντας ανύπαρκτο νοσοκομείο. Η αλήθεια πάντως είναι ότι άλλοι το ενέκριναν, άλλοι το έχτισαν, άλλοι το «εγκαινίασαν» και οι Σαντορινιοί χρειάζονται τις Ένοπλες Δυνάμεις να τους μεταφέρουν σε πραγματικό νοσοκομείο.
Είπε ο Λεβέντης -για να αποδείξει (;) ότι δεν είναι "δεκανίκι" του ΣΥΡΙΖΑ- ότι ποτέ δεν του είπε ο Τσίπρας να μπει στην κυβέρνηση. Εντάξει, είπαμε ότι είναι της πλάκας η κυβέρνηση, όχι όμως και τόσο. Δεν φτάνει ο σύμβουλος Στρατηγικής;
Ο ταπεινωμένος τουρκικός στρατός, όταν αναδιοργανωθεί και καταστεί έμπιστο εργαλείο του Ερντογάν, πρέπει να επανακτήσει το κύρος του. Χρειάζεται επομένως τα μέλη του, να πάρουν το βάπτισμα του πυρός σε κάποια εύκολη και σύντομη επιχείρηση, για να αποκατασταθούν στα μάτια του τουρκικού λαού. Αν τους αφήσουν οι Ρώσοι για ένα μικρό πέρασμα στη Συρία, έχει καλώς. Αν όμως όχι, μήπως ξέρει κανείς για ποιον χτυπά η καμπάνα;
Ιδιώτης ιατρός, συνεταιράκι με ιατρό - διευθυντή τμήματος δημόσιου νοσοκομείου, πήραν από ασθενή το ποσό των 100 ευρώ για την «εξυπηρέτηση». Ποιο είναι το μήνυμα; Ότι ζει το φακελάκι; Σιγά, που είναι αυτό το μήνυμα. Το φακελάκι είναι γονιδιακό χαρακτηριστικό. Είναι σαν την Ελλάδα. Ποτέ δεν πεθαίνει. Το μήνυμα είναι ότι το Μνημόνιο ξεφτίλισε και το φακελάκι. Άκου 100 ευρώ…
Τόσο χαμηλά μας έριξε η Τρόικα; Κάποτε τα 100 ευρώ τα δίναμε στη νοσοκόμα του γιατρού, όχι στον ίδιο. Είχαμε σεβασμό στον επιστήμονα. Το φακελάκι έπρεπε να είναι αξιοπρεπές, τουλάχιστον με τέσσερα νούμερα. [Δηλαδή, όταν θα μας φέρει η πρώτη φορά Αριστερά και το επόμενο Μνημόνιο, μπορεί το φακελάκι να φτάσει και τα 10 ευρώ; Πω, πω ξεφτίλα…]
Η πρόταση κατατέθηκε στην UNESCO από την ιταλική Γερουσία. Ούτε από τον Φίλη φυσικά, αλλ’ ούτε και από τους πολλούς πεπαιδευμένους προκατόχους του. Οι Ιταλοί ζήτησαν από την κυβέρνηση της χώρας τους να καταθέσει πρόταση στην UNESCO για να αναγνωριστούν τα λατινικά και τα Ελληνικά, ως άυλη «πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας» σε ολόκληρο τον κόσμο, καθώς «λειτουργούν ως ενοποιητικό στοιχείο του δυτικού πολιτισμού».