Skip to main content

Το πορτοκαλί που μελαγχολεί

Πραγματικά δυσκολεύομαι να σχολιάσω τη φετινή πορεία της ομάδας μπάσκετ του Ηρακλή. Το σίγουρο είναι ότι έγιναν τόσα πολλά λάθη, που δεν θα επέτρεπαν ποτέ την συγκεκριμένη ομάδα να παραμείνει στην κατ

Πραγματικά δυσκολεύομαι να σχολιάσω την φετινή πορεία της ομάδας μπάσκετ του Ηρακλή. Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω. Το σίγουρο είναι ότι έγιναν τόσα πολλά λάθη, που δεν θα επέτρεπαν ποτέ την συγκεκριμένη ομάδα να παραμείνει στην κατηγορία. Το «κατηγορώ» είναι εύκολο σε αυτήν την πόλη, αλλά θα πρέπει πρώτα να αναλογιστούμε πόσοι ήταν αυτοί που έτρεχαν για αυτήν την ομάδα και ασχολήθηκαν ενεργά με αυτήν.

Λάθη έγιναν από όλους και το ξέρουν και οι ίδιοι. Θεωρώ πάντως πως πολλά θα είχαν αποφευχθεί αν υπήρχαν περισσότεροι που θα ασχολούνταν με τον μπασκετικό Ηρακλή και υπήρχαν επίσης ορισμένοι «εδικοί», αυτό που λέμε του… χώρου. Όταν αλλάζεις έξι προπονητές και πάρα πολλούς παίκτες δεν μπορείς να ελπίζεις σε πολλά. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο αυτή η ομάδα να βρει χημεία, να δέσουν οι παίκτες μεταξύ τους και να μάθουν τα «θέλω» και την φιλοσοφία του εκάστοτε προπονητή τους.

Το κακό ξεκίνησε πολύ νωρίς με την αποχώρηση του Λευτέρη Κακιούση και η ανταλλαγή σκυτάλης συνεχιζόταν χωρίς κανείς να την σταματήσει. Ερχόταν προπονητής, έφευγε. Ερχόταν παίκτες, έφευγαν. Όλα αυτά βέβαια για να γίνουν χρειάζονται και χρήματα.

Έφτασε σε σημείο με όλα αυτά ο μπασκετικός Ηρακλής να μην προκαλεί καμία έκπληξη όταν χάνει σε παιχνίδι με μεγάλη διαφορά. Κάποτε οι φίλοι του Ηρακλή ζούσαν και ανέπνεαν για τους αγώνες της ομάδας τους. Φέτος οι περισσότεροι απλά ρωτούσαν το αποτέλεσμα, είτε το βράδυ της ίδιας ημέρας του αγώνα, είτε της επόμενης.

«Αλήθεια τι κάναμε στο μπάσκετ;». Αυτήν την ερώτηση την άκουσα πάρα πολλές φορές φέτος, με την απάντηση τις περισσότερες να είναι η ίδια. Για το ότι φέτος ρωτούσαν απλά το αποτέλεσμα δεν φταίνε οι ίδιοι. Αυτή η ομάδα απαξιώθηκε, υποβιβάστηκε και λίγοι ασχολούνται. Λίγοι γιατί οι πολλοί ήξεραν από την αρχή της σεζόν με όλα αυτά που έγιναν πως αργά ή γρήγορα η ομάδα δεν θα τα καταφέρει.

Όταν βγάζεις μόνο σου τα μάτια σου τόσο νωρίς, όλα μετά δύσκολα ανατρέπονται. Παρόλα αυτά έγινε μία φιλότιμη προσπάθεια, κυρίως στους τελευταίους αγώνες με τον Χουγκάζ προπονητή. Το έργο ολοκληρώθηκε, ο Ηρακλής είναι και πάλι στην Α2 και το θέμα είναι τι γίνεται από δω και πέρα. Το μόνο θετικό είναι ότι οι κυανόλευκοι γνωρίζουν τι θα συναντήσουν σε αυτή την κατηγορία. Το ότι ο σκοπός είναι εκ νέου η άνοδος δεν το συζητάμε, αλλά όπως αποδείχθηκε δεν φτάνει μόνο να ανέβεις…