Βάλθηκε να μας τρελάνει η Βλαζάκη; Ως ανώτερο στέλεχος του υπουργείου Πολιτισμού, υποτίθεται ότι το καθήκον της είναι η προβολή του ελληνικού πολιτισμού. Για να προβάλει λοιπόν το φως που έδωσαν οι Έλληνες στην ανθρωπότητα, αποφάσισε να δώσει διάλεξη στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.
Τι θέμα διάλεξε, γι’ αυτόν τον ελληνοπρεπή σκοπό; "Τελετουργική θυσία στο ανακτορικό κέντρο της Κυδωνίας των μυκηναϊκών χρόνων". Από τα πολλά εκατομμύρια θέματα που μπορούσε να επιλέξει, διάλεξε κάποιο δυσφημιστικό για τον ελληνισμό. Ο μαρξιστικός διεθνισμός εναντίον του ελληνισμού.
Θα μας πουν ότι πρέπει να τα λέμε όλα, και να μη κρύβουμε τίποτε. Συμφωνώ. Ας πούμε πρώτα τα εκατομμύρια θετικά, και τότε να συνεχίσουμε και με τα αρνητικά. Και θα ρωτούσα: Διάλεξη για τα αρνητικά του μαρξισμού, έκανε ποτέ, για "να τα λέμε όλα;"
«Ούτε αριστεία ούτε αρλούμπες για τα παιδιά του δημοτικού. Το πρόβλημα είναι η παρέλαση. Ευτυχώς δεν υπάρχει πουθενά στη Δύση. Μας έμεινε κουσούρι από τον Μεταξά». Αυτές είναι οι απόψεις επί της αριστείας και των παρελάσεων του νέου ειδικού συμβούλου του υπουργού α-Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου. Ο ίδιος μάλιστα, ανατρέχοντας στις προσωπικές σχολικές εμπειρίες του σημειώνει: «Δεν έγινα ποτέ παραστάτης γιατί ο πατέρας μου ήταν ράφτης».
Κι επειδή του έμεινε το παράπονο, που δεν έγινε παραστάτης, όχι φυσικά επειδή ο πατέρας του ήταν ράφτης -να και η πάλη των τάξεων- να καταργηθούν οι παρελάσεις. Να ενημερώσω λοιπόν τον κύριο καθηγητή-σύμβουλο, ότι κι ο δικός μου πατέρας ήταν μπακάλης, και δεν υπήρξε καμιά ταξική διάκριση, όπως υπαινίσσεται, να είμαι σημαιόφορος και με υποτροφίες.
Και δεν είναι αλήθεια ότι οι παρελάσεις μας έμειναν από τον Μεταξά. Στην Ελλάδα παρελάσεις με τη συμμετοχή μαθητών πραγματοποιούνται σποραδικά από τα τέλη του 19ου αιώνα ως μέρος των εκδηλώσεων για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου. Από ρεπορτάζ της εφημερίδας "Εμπρός" της 26η Μαρτίου 1899 μαθαίνουμε ότι:
Κατά την εθνική εορτή όλοι οι μεγάλοι δρόμοι της Αθήνας ήταν σημαιοστολισμένοι, ενώ στρατιωτικά σώματα μετά τη δοξολογία πραγματοποίησαν παρέλαση στην οδό Σταδίου, "με τη μουσική επικεφαλής". Κατά τον αρθρογράφο: «Ιδιαιτέραν αίσθησιν έκαμεν η πρώτην φοράν εφέτος γενομένη παρέλασις των μαθητών των νομαρχιακών σχολείων Αττικής κατά τετράδες βαινόντων με την ελληνικήν σημαίαν εμπρός».
Κι επειδή ο κύριος καθηγητής-σύμβουλος του υπουργείου αφελληνισμού, προβαίνει στη διαπίστωση «Σε τούτη τη χώρα δεν λέμε να σοβαρευτούμε», τον παρακαλώ να ξεκινήσει πρώτα από τον εαυτό του και να διδάσκει στους φοιτητές της Πάτρας τα αληθή. Που δεν έχουν φυσικά καμιά σχέση με τα μαρξιστικά ιδεολογήματα.
Τι είναι αυτό πάλι; Σύμφωνα με τον σκοπιανό Τύπο, ο επικεφαλής του Συμβουλίου της Ευρώπης, Ισμέτ Ραμαντάνι, λέει τώρα ότι η Ελλάδα βρίσκεται υπό πίεση από ισχυρές χώρες του ΝΑΤΟ για να βρεθεί μια λύση στο ζήτημα του ονόματος. «Υπάρχει κάποια ανησυχία στο ΝΑΤΟ, στις χώρες της ΕΕ, στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες πιέζουν ποικιλότροπα την Ελλάδα», δήλωσε ο Ραμαντάνι.
Αφιέρωμα στον νέο σύμβουλο του υπουργείου Αφελληνισμού. Έγραψε ο Γκαίτε [δεν ήταν μαρξιστής, αλλά ελπίζω να τον έχει ακουστά ο σύμβουλος]: «Η Ελλάδα για την ανθρωπότητα είναι ό,τι είναι η καρδιά και ο νους για τον άνθρωπο».
