Skip to main content

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για την κεντροαριστερά και τη Γεννηματά

Οι τρεις κρίσιμες παραμέτρους από τις οποίες θα εξαρτηθεί η τύχη του νέου φορέα της κεντροαριστεράς, μετά την εκλογή της Φώφης Γεννηματά.

Του Νίκου Ηλιάδη

Η επικράτηση της Φώφης Γεννηματά κατά το χθεσινό δεύτερο γύρο των εκλογών για την ανάδειξη αρχηγού στον υπό συγκρότηση νέο φορέα της κεντροαριστεράς ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη. Το ζητούμενο ήταν μόνον το τελικό ποσοστό που θα συγκέντρωναν οι δύο διεκδικητές. Η μεγάλη διαφορά που είχε εξασφαλίσει η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ από τον πρώτο γύρο ήταν αδύνατον να καλυφθεί, δεδομένης και της ηλικιακής σύνθεσης του εκλεκτορικού σώματος. Η κ. Γεννηματά έλαβε την ισχυρή εντολή που επιζητούσε, χωρίς ωστόσο η επικράτησή της να είναι σαρωτική.

Το ποσοστό το οποίο συγκέντρωσε ο Νίκος Ανδρουλάκης, πέρα από τη βούληση για ανανέωση, εκφράζει και την επιθυμία, στην κορυφή της πυραμίδας του εκκολαπτόμενου φορέα να υπάρχει μια κάποια ισορροπία. Εν ολίγοις, αποτελεί έμμεση εντολή προς την αρχηγό να συμπορευτεί και με τους λοιπούς ανθυποψηφίους της, στην πορεία για το χτίσιμο του νέου κόμματος. Εντολή να υπάρξει ενότητα. Αυτό αποτελεί και μια από τις τρεις κρίσιμες παραμέτρους από τις οποίες θα εξαρτηθεί η τύχη του εγχειρήματος. Οι φιλελεύθερες και μεταρρυθμιστικές δυνάμεις μπορεί να μην κατέστησαν πλειοψηφικές ωστόσο συγκέντρωσαν σημαντικό ποσοστό (λίγο κάτω από το 30%) το οποίο δεν μπορεί να αγνοηθεί. Επιπλέον, ο προσεταιρισμός αυτών των δυνάμεων είναι προϋπόθεση προκειμένου το νέο κόμμα να καταφέρει να αποδράσει από το πολιτικό περιθώριο.

Η δεύτερη προϋπόθεση είναι να τρέξουν ταχύτατα οι διαδικασίες για την ίδρυση του νέου φορέα. Η μαζική προσέλευση στις κάλπες την πρώτη αλλά και τη δεύτερη Κυριακή δεν συνεπάγεται και επί μακρόν ανοχή στον πολιτικό ανορθολογισμό, πρώτα να εκλέγεται ο αρχηγός και μετά να συγκροτείται το κόμμα. Επιπλέον, είναι κρίσιμο να αξιοποιηθεί το μομέντουμ που έχει δημιουργηθεί από την εκλογική διαδικασία, καθώς εάν το ιδρυτικό συνέδριο καθυστερήσει, ελάχιστοι απ’ όσους προσήλθαν στις κάλπες θα διατηρήσουν ζεστό το ενδιαφέρον τους για το νέο φορέα.

Το ιδρυτικό συνέδριο θα πρέπει να διεξαχθεί σύντομα, το αργότερο στις αρχές του νέου χρόνου, να είναι ανοιχτό, δημοκρατικό, στο πνεύμα της ανοιχτής εκλογικής διαδικασίας που προηγήθηκε. Επανάληψη παλιών πρακτικών, όπου στα συνέδρια κυριαρχούσαν οι φατρίες και οι μηχανισμοί, θα ακυρώσει εν τη γενέσει του το εγχείρημα.

Τρίτη, αλλά όχι έσχατη προϋπόθεση, είναι ασφαλώς οι πολιτικές θέσεις του νέου φορέα. Την ανάγκη της ύπαρξης μιας πολιτικής δύναμης, στον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ την αναγνωρίζουν πολλοί περισσότεροι απ’ όσους προσήλθαν στις κάλπες της κεντροαριστεράς. Το θέμα δεν είναι ασφαλώς χωροταξικό. Είναι καθαρά πολιτικό. Ωστόσο, η διαρκής διολίσθηση του ΣΥΡΙΖΑ προς τη σοσιαλδημοκρατία σε συνδυασμό με την επιδίωξη του Κυριάκου Μητσοτάκη να προσεταιριστεί τμήμα του λεγόμενου «μεσαίου χώρου» δυσχεραίνει το έργο του νέου φορέα.

Οι εκατέρωθεν πιέσεις υποχρεώνουν τους συντελεστές του να διατυπώσουν ξεκάθαρο και διακριτό πολιτικό στίγμα καθώς και διαφορετικό ύφος και ήθος άσκησης της εξουσίας. Διαφορετικό ως προς τους δύο βασικούς μονομάχους αλλά και ως προς το όχι και τόσο μακρινό αμαρτωλό παρελθόν του ΠΑΣΟΚ που είναι ο βασικός πυλώνας του νέου φορέα.

Εν ολίγοις, η εκλογή του αρχηγού είναι μόνον η αρχή για το νέο εγχείρημα η οποία όσο πετυχημένη κι αν είναι δεν διασφαλίζει ανάλογη συνέχεια.