Τριάντα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το χειρότερο πυρηνικό δυστύχημα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ήταν Σάββατο 26 Απριλίου του 1986. Μια διπλή έκρηξη στον 4ο αντιδραστήρα συγκλονίζει την πόλη του Τσέρνομπιλ, στη βόρεια Ουκρανία. Το αποτέλεσμα ήταν η χειρότερη πυρηνική καταστροφή εν καιρώ ειρήνης στην Ιστορία.
Στο δυστύχημα έχασαν επιτόπου τη ζωή τους τρεις από τους εργάτες του σταθμού, μέσα δε στους επόμενους τέσσερις μήνες, πέθαναν από τη ραδιενέργεια 28 εκ των πυροσβεστών που έσπευσαν στο χώρο της καταστροφής για την αντιμετώπιση της φωτιάς και τη ραδιενέργεια που εκλύθηκε.
Από το 1986 έως σήμερα έχουν χάσει τη ζωή τους περισσότεροι από 25.000 άνθρωποι από την Ουκρανία, τη Ρωσία, τη Λευκορωσία και άλλες Δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Περισσότεροι από 8 εκατομμύρια άνθρωποι στις τρεις αυτές χώρες εκτέθηκαν στη ραδιενέργεια, από την οποία έχει μολυνθεί έκταση 150.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΟΗΕ.
Περίπου 400.000 άνθρωποι εγκατέλειψαν τις εστίες τους, αλλά περίπου 6 εκατομμύρια εξακολουθούν να ζουν σε μολυσμένες ζώνες.
Οι αιτίες της τραγωδίας παραμένουν μέχρι σήμερα επισήμως άγνωστες. Το μοιραίο εργοστάσιο έκλεισε οριστικά τον Δεκέμβριο του 2000, ύστερα από πιέσεις που δέχθηκε η κυβέρνηση της Ουκρανίας και υπό το φόβο νέων πιθανών εκρήξεων στους πεπαλαιωμένους αντιδραστήρες του.
Η πρόσβαση στην περιοχή δεν επιτρέπεται έως σήμερα, την ώρα που ο απολογισμός των θυμάτων από το δυστύχημα συνεχίζει να διχάζει.
Οικολόγοι: 30 χρόνια μετά τίποτε δεν έχει αλλάξει
Με αφορμή τη «μαύρη επέτειο» από το δυστύχημα, η Οικολογία Αλληλεγγύη σε ανακοίνωσή της επισημαίνει, μεταξύ άλλων, πως η ανθρωπότητα, παρόλο που οι τεχνικές εξελίξεις στον τομέα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας της επιτρέπουν πλέον να βαδίσει σε ένα ήπιο και ασφαλές ενεργειακό μέλλον, περιόρισε τα πυρηνικά προγράμματα, όμως δεν προχώρησε στη απεξάρτησή της από τα πυρηνικά εργοστάσια και τα ορυκτά καύσιμα.
Τιτλοφορώντας την ανακοίνωσή της «30 χρόνια από τον πυρηνικό εφιάλτη του Τσερνομπίλ - Η Πυρηνική Τρομοκρατία στο προσκήνιο», η Κίνηση αναφέρει:
«Τριάντα χρόνια έχουν περάσει από τότε που το μεγαλύτερο πυρηνικό ατύχημα στον πλανήτη σκόρπισε τη ραδιενέργεια και τον όλεθρο σ΄ ολόκληρη την Ευρώπη – και πέρα από αυτή. Η ανθρωπότητα, σοκαρισμένη από την έκταση αυτού του συμβάντος αλλά και της καταστροφής στη Φουκουσίμα το 2011, περιόρισε τα πυρηνικά προγράμματα, όμως δεν προχώρησε στη απεξάρτησή της από τα πυρηνικά εργοστάσια και τα ορυκτά καύσιμα, παρόλο που οι τεχνικές εξελίξεις στον τομέα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας της επιτρέπουν πλέον να βαδίσει σε ένα ήπιο και ασφαλές ενεργειακό μέλλον.
»Στις μέρες μας, η απειλή από τους πυρηνικούς σταθμούς παίρνει και μια νέα σοβαρή διάσταση, αυτήν της τρομοκρατίας. Οι πρόσφατες ανακαλύψεις ότι μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων εργάζονταν για χρόνια σε τμήματα ασφαλείας πυρηνικών εγκαταστάσεων, η προληπτική παύση της λειτουργίας πυρηνικών σταθμών του Βελγίου κατά τη διάρκεια τρομοκρατικών επιθέσεων, οι απώλειες ραδιενεργού υλικού σε ποσότητα ικανή για την κατασκευή «βρώμικων» βομβών και οι διαπιστώσεις ότι η πρόκληση μεγάλης βλάβης ή ακόμη και θερμοπυρηνικής έκρηξης σε πυρηνικούς αντιδραστήρες είναι εφικτή από ομάδες αυτοκτονίας αυξάνουν κατακόρυφα την ανασφάλεια των πυρηνικών σταθμών, αλλά και το κόστος φύλαξής τους. Τελικά, η πυρηνική ενέργεια δεν είναι ούτε ασφαλής, αλλά ούτε και οικονομική.
»Το ερώτημα που μπαίνει, πλέον, επιτακτικά δεν είναι αν θα συνεχίσουμε να χρησιμοποιούμε αυτήν τη μορφή τεχνολογίας για την παραγωγή ενέργειας, αλλά πόσο γρήγορα το παγκόσμιο κίνημα ενεργών πολιτών θα επιβάλει το οριστικό και αμετάκλητο κλείσιμο των εκατοντάδων πυρηνικών εργοστασίων που λειτουργούν ακόμη σ΄ ολόκληρο τον πλανήτη και την αντικατάστασή τους από εναλλακτικούς σταθμών ενέργειας με πρώτη ύλη τον ήλιο, τον αέρα, το νερό και άλλες ανανεώσιμες πηγές φιλικές στη γη και τον άνθρωπο».
Δείτε βίντεο της εποχής αλλά και μεταγενέστερα ντοκιμαντέρ από την πυρηνική καταστροφή στο Τσέρνομπιλ:
Πώς είναι τώρα η ραδιενεργή περιοχή: