του Δημήτρη Βαρτζόπουλου*
Ομολογώ, ότι φοβερή μου προκάλεσαν εντύπωση οι αντιδράσεις στο άρθρο του Αντώνη Σαμαρά στην «Καθημερινή» τις προάλλες. Όταν το πρωτοδιάβασα, σκέφθηκα: τι τον έπιασε τον πρόεδρο και ξαναλέει, χρονιάρες μέρες τώρα, τα αυτονόητα;
Φεύ! Πλάνην οικτράν επλανήθην! Χαμός στο ίσωμα εγένετο! Κύριο άρθρο της «Καθημερινής», τοποθετήσεις κορυφαίων σχολιαστών, αντιδράσεις και βάλε..
Το πολιτικό αισθητήριο του τέως πρωθυπουργού αντελήφθη χαίνουσα πληγή προφανώς....
Την συμβουλή λοιπόν του κυρίου άρθρου της καλής εφημερίδος ακολουθώντας ας ξαναδούμε ειλικρινώς τα αυτονόητα:
Στις εκλογές του 2015, και τις τρεις, τις δύο κοινοβουλευτικές και το δημοψήφισμα, απεδείχθη περίτρανα, ότι σημαντικό κομμάτι του ελληνικού Λαού, είχε μπερδέψει τα σύκα με την σκάφη. Μπέρδεψαν την χρεοκοπία με την θεραπεία της. Μπέρδεψαν αυτούς, που σπάσανε τα πόδια της πατρίδας, με αυτούς, που πήγαν, να την ξαναστήσουν στα πόδια της. Δεν κατάλαβαν, ότι οι πόνοι οφείλονται στο σπάσιμο και όχι στην θεραπεία του, που δεν θα υπήρχε χωρίς το σπάσιμο. Δεν κατάλαβαν, ότι συντάξεις και μισθοί συνεθλίβησαν, η ανεργία εκτοξεύτηκε, μπήκε ο ΕΤΗΔΕ/ ΕΝΦΙΑ και ανέβηκαν οι φόροι, επειδή η Ελλάς χρεοκόπησε δις, το 2010 και το 2011. Δεν κατάλαβαν, ότι αν η κυβέρνηση Παπαδήμου με τη στήριξη Σαμαρά και η κυβέρνηση Σαμαρά με τη στήριξη Βενιζέλου δεν είχαν ακολουθήσει αυτήν την πολιτική, που ακολούθησαν, η Ελλάς θα είχε γίνει Βενεζουέλα.
Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής φάνηκαν το 2014. Συνοπτικά: Η Ελλάς, αντί για Βενεζουέλα, ετοιμαζόταν, να ξαναγίνει μία φυσιολογική ευρωπαϊκή χώρα και πάλι.
Η απόφαση του ελληνικού Λαού, να στείλει στην Βουλή τον ΣΥΡΙΖΑ με 35%, την Χρυσή Αυγή κοντά με 10%, τους ΑΝΕΛ και τον Λεβέντη, ξεναχρεοκόπησε την χώρα το 2015.
Το τι επακολούθησε, είναι αυτό που τώρα ζούμε και υφιστάμεθα.
Η ιστορική δικαίωσή μας όμως από μόνη της ασφαλώς δεν αρκεί, για να εγγυηθεί με σιγουριά το μέλλον. Η Νέα Δημοκρατία πρέπει, να κερδίσει τις εκλογές, όποτε και αν γίνουν, υπό οιασδήποτε συνθήκες και αν γίνουν.
Για να γίνει αυτό, θα πρέπει, να την ξαναψηφίσουν παλιοί της ψηφοφόροι. Να επιστρέψουν δηλαδή αυτοί, που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, για να γλυτώσουν φόρους (έτσι δεν είναι;), αυτοί, που αυτοπροσδιορίζονται ως αστοί μεταρρυθμιστές και ψήφισαν Ποτάμι, αυτοί, που απαξιώνοντας το σύστημα ψήφισαν Λεβέντη και φυσικά αυτοί, που αυτοπροσδιοριζόμενοι ως δεξιοί ψήφισαν Χρυσή Αυγή και ΑΝΕΛ ή δεν ψήφισαν καθόλου.
Η απλή θεώρηση των αριθμών, αποδεικνύει, ότι: Α) όλοι είναι απαραίτητοι Β) Οι περισσότεροι είναι στα δεξιά.
Μακάρι για όλους, η επιστροφή αυτή, να γίνει σε βαθμό, που θα εξασφαλίσει αυτοδυναμία. Τότε η Αριστερά, θα είναι μεν αξιωματική αντιπολίτευση, η Σοσιαλδημοκρατία όμως θα έχει κάθε ευκαιρία, να αναδείξει την ιδιαίτερη φυσιογνωμία της.
Εάν δεν γίνει αυτό (εάν δηλαδή δεν μετακινηθούν προς εμάς αρκετοί συντηρητικοί από τις πρόσφατες ολέθριες επιλογές τους ή τον καναπέ τους), υπάρχει νουνεχής, που να αμφισβητεί το αναμφισβήτητο; ότι δηλαδή θα πρέπει, να υπάρξει κυβερνητική σύμπραξή μας ή κοινοβουλευτική στήριξή μας από την μοναδική άλλη διαθέσιμη αστική δημοκρατική δύναμη της χώρας, την ελληνική Σοσιαλδημοκρατία, όπως και αν λέγεται;
Σε ποιον άλλον μπορεί να στηριχθεί ο Κ. Μητσοτάκης; στον Καμμένο; στον Λεβέντη; στους Μιχαλολιάκο / Κασιδιάρη; στους Κομμουνιστές ;
Μήπως, λέω μήπως, εννοεί κανείς, να καλέσουμε τον Τσίπρα; Είναι καλά αυτός, που θα μπορούσε, να διανοηθεί κάτι τέτοιο;
Ακόμη πιο απλά: υπάρχει άλλος τρόπος, αυτοδυναμία ή σύμπραξη με το Κίνημα Αλλαγής, για να μη γίνουμε τελικά Βενεζουέλα;
*Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος διετέλεσε γενικός γραμματέας Συντονισμού της κυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά, υφυπουργός Υγείας και πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής στη ΝΔ Θεσσαλονίκης.