Skip to main content

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και το ξημέρωμα μιας νέας εποχής

Άρθρο στη Voria.gr του Δημήτρη Βαρτζόπουλου, πρώην γενικού γραμματέα Συντονισμού της κυβέρνησης Σαμαρά και πρώην προέδρου της ΝΔ Θεσσαλονίκης

του Δημήτρη Βαρτζόπουλου*

Μπορεί αυτός, να διατηρεί ένα από ανώτατα δημόσια αξιώματα της χώρας του, μπορεί και η κα Μέρκελ, να παραμένει Καγκελάριος για κάποιο χρόνο ακόμη, είναι όμως πλέον φανερό, ότι ήγγικεν η ώρα της αλλαγής των γενεών. Οι πολιτικοί της εποχής της κατάρρευσης του Κομμουνισμού και της έναρξης της ευρωπαϊκής ενοποίησης ολοκληρώνουν σιγά-σιγά τον κύκλο τους.

Σίγουρα καιρός ήταν. Εξ ίσου σίγουρα ουσιώδης είναι και η προσφορά τους.

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ήταν ο βέβαιος διάδοχος του Κολ, όταν η σφαίρα ενός παρανοϊκού τον καθήλωσε. Παρά τη σημαντική σωματική αναπηρία ανεδείχθη σε καθοριστικό παράγοντα παγκοσμίου εμβελείας. Η σημαντικότερη προσφορά του είναι αυτή, που ανέδειξαν με τρόπο ευφυή και χαριτωμένο οι συνεργάτες του στο Υπουργείο την ημέρα του αποχαιρετισμού: σχηματίζοντας  όρθιοι στο προαύλιο ένα τεράστιο μηδενικό, το απόλυτο σύμβολο του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού, που, για πρώτη φορά ύστερα από 45 χρόνια, από το 2014 και μετά, εφαρμόζει πλέον η Γερμανία.

Δεν ανταποκρίνεται στα πράγματα η δημοφιλής άποψη ότι οι Γερμανοί απεχθάνονται τα ελλείμματα ενθυμούμενοι την κατάρρευση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Πολύ περισσότερο φοβούνται την αναβίωση της απειλής κατάρρευσης του κοινωνικού κράτους τους, που παρ´ ολίγον θα επέφερε η διόγκωση των δαπανών στις αρχές της χιλιετερίδας.

Ήταν βέβαια ο σοσιαλδημοκράτης Σρέντερ που με τις περίφημες «μεταρρυθμίσεις Χαρτς» και την «Ατζέντα 2010» άρχισε, να μαζεύει τα πράγματα. Το SPD του όμως συνετρίβη (και έκτοτε ουδέποτε ανέρρωσε), ήταν η Χριστιανοδημοκρατία και προσωπικά ο Σόιμπλε, που επέτυχαν το σημερινό ασύγκριτο επίτευγμα. Τις ίδιες αρχές επέβαλε ο κυρίαρχος Γερμανός Υπουργός και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εξασφαλίζοντας έτσι την επιβίωση του κοινού νομίσματος, του συνεκτικότερου δηλαδή οικοδομικού της υλικού.

Είναι πολύ δύσκολο για τις γενιές που γαλουχήθηκαν σε εποχές βιαίου εθνικισμού να αποδεχθούν υπερεθνικούς σχηματισμούς, κατ´ ουσίαν δηλαδή το ερχόμενο τέλος του εθνικού κράτους. Παρ´ όλα αυτά ο W.S. θα μείνει στην ιστορία ως ένας συνεπής υπηρέτης της ευρωπαϊκής ιδέας, για δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος είναι εμφανής: εξασφάλισε ένα αυστηρό αλλά ασφαλή τρόπο δόμησης και λειτουργίας της Ευρωζώνης, που όχι μόνον άντεξε τις κρίσεις των αμαρτιών του παρελθόντος ( Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρος και φυσικά Ελλάς), αλλά και θα αποτελέσει τον πυρήνα της πολιτικής ενοποίησης. Ο δεύτερος όχι τόσον γνωστός αλλά εξ ίσου σημαντικός:

Ο Γερμανός πολιτικός παραμένει ένας  διαπύρσιος αντίπαλος της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, της αναποτελεσματικότητος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της απίστευτα δυσλειτουργικής δομής των λοιπών κοινών θεσμών. Είναι από τους πρώτους μεταξύ  αυτών, που ανοίγουν την θύρα στην αλλαγή.

Παρ´ όλα αυτά είπαμε: Είναι πολύ δύσκολο για τους πολιτικούς, όσο άξιοι και να είναι, να υπερβούν της σκιές των καιρών τους. Να φεύγουν, πρέπει, όταν αλλάζουν οι καιροί.

Και οι καιροί αλλάζουν. Οι εγγενείς αδυναμίες του αμερικανικού πολιτικού συστήματος οδηγούν, εδώ και δύο τουλάχιστον δεκαετίες, στην παραγωγή πολιτικού προσωπικού, αλλά και πολιτικής, επιεικώς λεχθείν, πολύ κατωτέρων  των περιστάσεων. Η βελτίωση της κατάστασης του Ανθρώπου απαιτεί πλέον νέες προσεγγίσεις. Αυτές μπορεί, να προέλθουν μόνο από το τελειότερο μέχρι στιγμής ηθικό σύστημα εξυπηρέτησης των βασικών του αναγκών, που επινόησε το είδος μας, τον κοινωνικό φιλελευθερισμό. Τούτο ευδοκιμεί αποκλειστικώς στην γηραιά Ήπειρο και διακονείται από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα.

Έρχεται λοιπόν η ώρα  για τους ευρωπαίους Λαϊκούς, να αναδείξουν τους διαδόχους της γενιάς του απερχομένου Γερμανού, που θα ηγηθούν των νέων εποχών.

*Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος είναι πρώην γενικός γραμματέας Συντονισμού της κυβέρνησης Σαμαρά και πρώην πρόεδρος της ΝΔ Θεσσαλονίκης