Skip to main content

Η ανάγκη αλλαγής των κριτηρίων ως πιθανότητα ελπίδας

Μόνον όταν οι απαντήσεις σε ερωτήματα αυτού του είδους καταστούν αυστηρά κριτήρια επιλογής, μόνον τότε έχουμε κάποια πιθανότητα ελπίδας.

του Δημήτρη Βαρτζόπουλου*

Πριν από λίγες μέρες ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας εξήγγειλε το Πρόγραμμα της Κοινωνικής Πολιτικής της. Περιέγραψε με ουσιαστικές λεπτομέρειες την έννοια και το τρόπο λειτουργίας της διαδικασίας εγγύησης ελάχιστου εισοδήματος σε όλον τον πληθυσμό, μίας πολιτικής, που εκπονήθηκε από την Κυβέρνηση Σαμαρά, παραμελήθηκε συνειδητά από τον ΣΥΡΙΖΑ και θα εφαρμοσθεί για πρώτη φορά στην ιστορία μας από την Κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Εξίσου σημαντική ήταν και η ανακοίνωση διαδικασιών παροχής "δεύτερης ευκαιρίας" σε ατυχήσαντες αυτοαπασχολουμένους και μικρομεσαίους επιχειρηματίες με την χορήγηση μικροδανείων κατά το γαλλικό πρότυπο.

Πρόκειται για μία μεταρρύθμιση, που θα δώσει στην χώρα, για πρώτη φορά στην ιστορίας της, το δικαίωμα να χαρακτηρίζεται ως σύγχρονο ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος. Η Ελλάς των συσσιτίων, των κοινωνικών παντοπωλείων και φαρμακείων, των ειδικών τιμολογίων, της "πονηρής" χρήσης ευρωπαϊκών κονδυλίων για την λειτουργία του προνοιακών υπηρεσιών, των σικέ διορισμών στο Δημόσιο αντί επιδομάτων ανεργίας, θα χαθεί οριστικά στην αχλύ της ιστορίας.

Είδατε, ακούσατε μήπως, να κουνιέται κανένα φύλλο;

Όχι βέβαια! Και τούτο διότι οι επαγγελματίες της ενημέρωσης δεν το θεώρησαν αρκούντως σημαντικό. Και δεν το θεώρησαν αρκούντως σημαντικό, επειδή ορθώς γνωρίζουν, ότι το ελληνικό κοινό τους δεν χαμπαριάζει από κάτι τέτοια.

Φυσικά και δεν συνειδητοποιούν, ότι εδώ μπερδεύουμε τα σύκα με την σκάφη, ακριβώς επειδή και αυτοί πιστεύουν, ότι η προνοιακή πολιτική μπορεί, να υποκατασταθεί από την φιλάνθρωπο δράση του τάδε επιχειρηματία ή του δεινά ιδρύματος, είτε από την ποιμαντική παρουσία της εκκλησίας.

Αυτό είναι - κατά απόλυτον και μοναδικήν ουσίαν- το πρόβλημα της Πατρίδος.

Η άγνοια.

Και πως αντιμετωπίζεται αυτό;

Ζόρικο! Πολύ ζόρικο!

Κατά την άποψή μου η μόνη ίσως διέξοδος είναι, όταν απευθύνεται ο κάθε ζορισμένος στο πολιτικό προσωπικό, τον άνθρωπό του δηλαδή, για την επίλυση ενός προβλήματός του, να ρωτά συγχρόνως, πως αυτό το ίδιο το πρόβλημα αντιμετωπίζεται "έξω" και τι σκέπτεται, να κάνει αυτός - ο άνθρωπός του δηλαδή- για να γίνεται και εδώ, αυτό που γίνεται "έξω".

Και δεν εννοούνται εδώ βεβαίως βαρύγδουπα θέματα, όπως τα αίτια της χρεοκοπίας, το τι θα γίνει με την μείωση των συντάξεων, την αύξησητων εισφορών, τους φορολογικούς συντελεστές, το κόστος χρηματοδότησης κλπ κλπ. Αυτά στην Ελλάδα τα ξέρουν και οι πέτρες, ασχολούνται με αυτά τουλάχιστον δεκάκις ημερησίως δεκάδες δημοσιογράφων, τα συμπεριλαμβάνουν επιμελώς όλοι οι απανταχού οι υποψήφιοι σε όλες τις σοβαρές παρεμβάσεις τους.

Εν προκειμένω εννοούνται εντελώς διαφορετικά πράγματα, όπως παραδείγματος χάριν τα εξής:

Να ρωτήσουν αυτοί, που προσφεύγουν στον άνθρωπό τους, για να επισπευσθεί μία αδειοδότηση, μία επένδυση, μία έγκριση περιβαλλοντικών όρων κοκ, ποια είναι πχ στην Ολλανδία η αντίστοιχος αδειοδοτούσα αρχή και ο συνήθως απαιτούμενος χρόνος.

Να ρωτήσουν αυτοί, που γεμάτοι αγωνία αγωνίζονται για την μεταγραφή του παιδιού τους, μπας και μπορέσει να αντέξει την προκοπή του ο οικογενειακός τους προϋπολογισμός, πως στην ευχή του Θεού και της Παναγίας αλλού τα παιδιά μπαίνουν, με το απολυτήριό τους, όπου θέλουν.

Να ρωτήσουν αυτοί, που ζητούν παρέμβαση για να βρεί ο κανακάρης τους μία θέση μαθητείας αρτοζαχαροπλάστη, γιατί ο ξάδελφός του στην Στουτγάρδη το συνεννοήθηκε απ´ ευθείας με το αφεντικό του, ενώ εδώ τρέχουμε στον ΟΑΕΔ και δεν προλαβαίνουμε.

Να ρωτήσει αυτός, που ζητά να κλεισθεί για την πανικοβλημένη γυναίκα του λίγο γρηγορότερα ένα ραντεβού, που του τόδωσαν σε κάποιους μήνες, σε ένα εξειδικευμένο εξωτερικό ιατρείο κρατικού (επειδή και το ταμείο είναι μείον) νοσοκομείου, πως είναι δυνατόν η φιλενάδα της, που δουλεύει στην Επιτροπή, να έκανε στις Βρυξέλλες την ίδια εξέταση σε ιδιωτικό ιατρείο, τζάμπα, σε μία εβδομάδα.

Να ρωτήσουν οι Σύλλογοι γονέων ΑΜΕΑ τους ταγούς, που επισκέπτονται, τι καθεστώς υφίσταται αντιστοίχως στην Εσπερία και τι σκέπτονται σχετικώς για τα καθ´ ημάς.

Να ρωτήσουν οι απελπισμένοι, που περιμένουν κάνα χρόνο για να βγεί η σύνταξη, με ποιον θαυματουργό τρόπο οι Γερμανοί στέλνουν στους παλιούς μετανάστες την δική τους εντός διμήνου.

Μόνον όταν οι απαντήσεις σε ερωτήματα αυτού του είδους καταστούν αυστηρά κριτήρια επιλογής, μόνον τότε έχουμε κάποια πιθανότητα ελπίδας.

*Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος διετέλεσε γενικός γραμματέας Συντονισμού της κυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά, υφυπουργός Υγείας και πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής στη ΝΔ Θεσσαλονίκης.