Skip to main content

Πώς το χρίσμα Τσίπρα σε Μπουτάρη επηρεάζει ΣΥΡΙΖΑ, Πρωτοβουλία και ΝΔ

Το χρίσμα Τσίπρα άνοιξε έναν προεκλογικό αγώνα 18 μηνών στον δήμο Θεσσαλονίκης. Ποιο το κεντρικό πολιτικό διακύβευμα. Ο προβληματισμός ΝΔ.

Μια αποτίμηση της κίνησης Τσίπρα να στηρίξει νέα υποψηφιότητα Μπουτάρη στις επόμενες εκλογές για τη δημαρχία της Θεσσαλονίκης θα επιχειρήσω, όπως επιχειρεί μεγάλο μέρος του αυτοδιοικητικού και πολιτικού προσωπικού της Θεσσαλονίκης και οι περισσότεροι πολίτες, που ασχολούνται με τα κοινά.

Τα απόνερα από την πρωτοβουλία του πρωθυπουργού βρέχουν πολλά πόδια και θα συνεχίσει να απασχολεί τη Θεσσαλονίκη για πολύ καιρό ακόμη, αν όχι μέχρι τις δημοτικές εκλογές, σε 18 μήνες.

Είμαι από εκείνους που πιστεύουν πως ο κουρνιαχτός από τον αιφνιδιασμό Τσίπρα θα έχει καθίσει μέχρι τις εκλογές. Δεν μπορεί να διαρκέσει η αύρα της προχτεσινής ανακοίνωσης επί ενάμιση χρόνο. Ειδικά όταν μιλάμε για πολιτικό χρόνο... Στο μεσοδιάστημα μπορεί να έχουν μεσολαβήσει βουλευτικές εκλογές και πάντως θα έχουν μεσολαβήσει πολλά σημαντικά ζητήματα για την τσέπη μας, τα εθνικά θέματα, την πορεία των έργων στην πόλη κτλ. Όπως θα έχει μεσολαβήσει και το ένα τρίτο της θητείας Μπουτάρη, κατά το οποίο εκτός της πολιτικής θα πρέπει να παράγεται και έργο (ή δε θα παράγεται), για το οποίο επίσης θα κριθεί ο δήμαρχος ως εκ νέου υποψήφιος.

Πενταπλό χτύπημα

Πρωτίστως εκτιμώ ότι η κίνηση Τσίπρα έδειξε εξαιρετικά αντανακλαστικά. Εκμεταλλεύτηκε τη συγκυρία για να πετύχει όμως κάτι που το ήθελε εδώ και πολύ καιρό. Για την ακρίβεια θεωρώ (και υπάρχουν και σχετικές δημοσιογραφικές πληροφορίες) ότι ο κ. Τσίπρας ήθελε να στηρίξει τον Γιάννη Μπουτάρη ως υποψήφιο δήμαρχο και στις προηγούμενες εκλογές, του 2014. Όμως η αντίδραση του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ ήταν μάλλον ανυπέρβλητο εμπόδιο, καθώς είχαν φιλοδοξίες πολλά στελέχη του για τις δημοτικές εκλογές και ήταν ακόμη περισσότεροι εκείνοι που δεν ήθελαν μια υποψηφιότητα εκτός κόμματος (θεωρώντας τον κ. Μπουτάρη ακόμη και ιδεολογικό αντίπαλο, όπως θεώρησαν και πολλούς από τους υποψήφιους βουλευτές του ψηφοδελτίου της Α' Θεσσαλονίκης και είχαν συγκρουστεί χωρίς αποτέλεσμα με την ηγετική ομάδα του κόμματος).

Το φλερτ Τσίπρα – Μπουτάρη συνεχίστηκε πάντως με αμείωτη ένταση και τελικά η συγκυρία με την επίθεση που δέχτηκε ο δήμαρχος αποδείχτηκε καταλυτική και εξαιρετική για να μετατραπεί σε... γάμο.

Ο κ. Τσίπρας ακολουθεί εδώ και πολύ καιρό μια πιο κεντρόστροφη πορεία, χωρίς να θέλει να χάσει αξιακές παραμέτρους της Αριστεράς. Έτσι μπορεί να φιλελευθεροποιεί την πολιτική του πράξη ως κυβέρνηση, όμως όποτε βρίσκει την ευκαιρία να στηρίξει πράξεις και πολιτικές με αριστερό ή κοινωνικό αν θέλετε πρόσημο το κάνει με ιδιαίτερη ζέση. Το προχτεσινό «χρίσμα» επηρέασε πέντε παραμέτρους: το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης, την «Πρωτοβουλία» και την υποψηφιότητα Μπουτάρη, το Κίνημα Αλλαγής και την κεντροαριστερά, τη Νέα Δημοκρατία και το νέο πολιτικό διακύβευμα με το «δημοκρατικό προοδευτικό μέτωπο», το οποίο προφανώς καθορίζει τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κεντρικό επίπεδο, μετατρέποντάς τον σε ένα κόμμα πιο κεντρώο. Θεωρώ ότι αυτό θα είναι το στοίχημα του κ. Τσίπρα στο εξής. Το έχει ξανακάνει με επιτυχία (ο Συνασπισμός έγινε ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεκατίστηκε από πολλά παραδοσιακά αριστερά κομματικά στελέχη και συνιστώσες και ενσωμάτωσε με έμφαση στην κυβερνητική ομάδα πολλούς ΠΑΣΟΚογενείς και κεντρώους, με πιο φιλελεύθερες απόψεις) ο κ. Τσίπρας προσαρμοζόμενος στα σύγχρονα πολιτικά δεδομένα.

Βλέποντας μάλιστα το αλαλούμ που επικρατεί στον φορέα της κεντροαριστεράς, το Κίνημα Αλλαγής, όπου ακόμη ψάχνονται, ο κ. Τσίπρας βρήκε μπροστά του μια πολύ καλή ευκαιρία με τη στήριξη Μπουτάρη να πάρει ένα κομμάτι του κεντροαριστερού ψηφοφόρου που τελικά δεν βρίσκει λόγους για να στρατευτεί στο Κίνημα Αλλαγής, αγγίζοντας ευαίσθητες χορδές σε ζητήματα ιδεολογίας, πολιτικής και κοινωνικής στάσης. Αλώνει με λίγα λόγια τον «δημοκρατικό προοδευτικό χώρο», έννοια που ήταν κρατούσα επί δεκαετίες εντός του κύριου κομματικού εκφραστή του, του ΠΑΣΟΚ.

Ο κ. Μπουτάρης εξάλλου διατηρεί μια σημαντική επιρροή σε έναν κόσμο που δεν είναι ταγμένος στην Αριστερά, αλλά είναι περισσότερο κεντρώος. Υιοθετεί δηλαδή και τις αναγκαστικές πολιτικές επιλογές του φιλελευθερισμού, ειδικά όταν πρόκειται για θέματα οικονομίας, ανάπτυξης κτλ. Ο δήμαρχος εξάλλου στηρίζει την εκλογή του, εκτός από το κομμάτι των αστών και στις ψήφους των κεντρώων και των προοδευτικών της Θεσσαλονίκης, όμως με όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα στην «Πρωτοβουλία», αλλά και με το έργο της διοίκησής του στο δήμο, φαινόταν να τους χάνει. Αυτοί προς το παρόν επανασυσπειρώθηκαν στο πλάι του, εξαιτίας της επίθεσης που δέχτηκε, καθώς έφερε στο προσκήνιο εκ νέου τον «σκοταδισμό» που επί χρόνια υποστήριζαν οι συγκεκριμένοι πολίτες ότι βασιλεύει στη Θεσσαλονίκη και προσωποποίησαν την απαλλαγή της πόλης από αυτού του είδους τις συντηρητικές και ενίοτε επικίνδυνες νοοτροπίες στον Γιάννη Μπουτάρη. Το άνοιγμα Τσίπρα έμμεσο μεν, αλλά καθαρό προς αυτόν τον κόσμο.

Ο κ. Τσίπρας με την κίνησή του επίσης φέρνει και τον αριστερό ψηφοφόρο ακόμη πιο κοντά στον δήμαρχο και συσπειρώνει όλους τους προαναφερθέντες στον απώτερο στόχο του, που δεν είναι μόνον η επανεκλογή Μπουτάρη, αλλά αυτό που ο ίδιος επίσης ανακοίνωσε, η δημιουργία «δημοκρατικού προοδευτικού μετώπου στη Θεσσαλονίκη». Γι' αυτό μάλιστα θα δουλέψουν και στενοί συνεργάτες του στην πόλη και την κυβέρνηση κι αυτό θα είναι και το πολιτικό – ιδεολογικό του διακύβευμα (εκτιμώ) στις εθνικές εκλογές.

Ο πρωθυπουργός τελείωσε με αυτή την κίνησή του και με όσους αντιδρούσαν εντός του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης στην προοπτική της στήριξης της υποψηφιότητας Μπουτάρη μια και καλή, αν και η συζήτηση προς το παρόν έχει φουντώσει, καθώς ορισμένοι αιφνιδιάστηκαν (όχι θετικά). Πιστεύω πως γρήγορα θα ξεφουσκώσει και όσοι δυσκολεύονται να το καταπιούν θα το χωνέψουν κιόλας. Άλλωστε, κατάπιαν πολλά και πιο δύσπεπτα τα τελευταία χρόνια...

Το κεντρώο κομμάτι της «Πρωτοβουλίας» επίσης δεν έδειξε ευχαριστημένο από τη στήριξη Τσίπρα στον κ. Μπουτάρη. Παναγιώτης Αβραμόπουλος και Ανδρέας Κουράκης εξέφρασαν την αντίθεσή τους ή τον προβληματισμό τους αν θέλετε. Σημαίνει αυτό ότι θα γίνουν κινήσεις για απόσχιση στελεχών που είναι κοντά στους δύο ή είναι ενεργά στελέχη του Κινήματος Αλλαγής για τη δημιουργία μιας κεντρώας δημοτικής παράταξης; Αυτό προς το παρόν συζητείται, αλλά πρέπει να γίνει ξεκάθαρη και η στάση του νέου φορέα και της ηγεσίας του. Αν αποφασίσει η ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής να στηρίξει Μπουτάρη ή έστω να μείνει αμέτοχο στις δημοτικές εκλογές στη Θεσσαλονίκη, τότε ένα τέτοιο εγχείρημα δύσκολα έχει τύχη και σοβαρές πιθανότητες για ένα ικανοποιητικό εκλογικό αποτέλεσμα.

Τα διλήμματα της ΝΔ

Τα απόνερα της στήριξης Τσίπρα όμως βρέχουν και τα «γαλάζια» πόδια. Μέχρι προχτές στη ΝΔ και το κεντροδεξιό ακροατήριο της πόλης συζητούσαν με μεγάλη άνεση ποιος θα ήταν ο κατάλληλος «γαλάζιος» υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης, που θα μπορούσε να κερδίσει το δήμο. Συζητούσαν αν αυτός θα έχει αντίπαλο τον κ. Μπουτάρη ή αν ο τελευταίος δεν είναι ξανά υποψήφιος. Αυτό το τελευταίο τελείωσε ως συζήτηση. Πλέον ο εκλεκτός της ΝΔ και των κεντροδεξιών θα πρέπει να είναι ένα πρόσωπο που θα αντιπαρατεθεί αποτελεσματικά με τον κ. Μπουτάρη. Ένα πρόσωπο που θα επανασυσπειρώσει τους αστούς και τους κεντροδεξιούς γύρω του και θα πάρει πίσω τις ψήφους, τις οποίες κέρδισε στις δυο προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις η «Πρωτοβουλία».

Θα πρέπει να κάνει άμεση κίνηση και η ΝΔ ή να περιμένει δείχνοντας ότι δε σύρεται πίσω από την πρωτοβουλία Τσίπρα και να αφήσει να καταλαγιάσει το πράγμα, αποφασίζοντας με μεγαλύτερη ψυχραιμία και λιγότερη πίεση;

Να ένα ερώτημα που θα απασχολήσει για πολύ καιρό ακόμη το συγκεκριμένο χώρο, ο οποίος αναπόφευκτα από προχτές αναλώνεται σε μια ονοματολογία για τον καταλληλότερο αντίπαλο του νυν δημάρχου.

Ο πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής ΝΔ Θεσσαλονίκης, Αντώνης Γυφτόπουλος, είπε ότι πρώτη προτεραιότητα είναι οι εθνικές εκλογές και η επικράτηση της ΝΔ σ' αυτές. Οι δημοτικές αργούν. Αλήθεια είναι αυτό. Θα μεσολαβήσουν τόσα γεγονότα στον επόμενο ενάμιση χρόνο, που θα έχει χαθεί ο όποιος ενθουσιασμός στο απέναντι στρατόπεδο και οι εκλογές θα γίνουν με άλλους όρους κι όχι με μανιχαϊστικές λογικές «ή με μένα ή με τους κακούς».

Υπάρχει όμως και ο αντίλογος, βασισμένος στο μεγάλο λάθος της ΝΔ στις δημοτικές του 2014. Τότε που –για άλλους λόγους- η επιλογή του αντιπάλου του κ. Μπουτάρη έγινε την τελευταία στιγμή και εμφανίστηκε ο Σταύρος Καλαφάτης σαν αναγκαστική επιλογή γιατί ήταν ο μόνος που τόλμησε να σηκώσει το βαρύ φορτίο των λανθασμένων επιλογών και της ολιγωρίας της ηγεσίας του κόμματός του. Ο «καλός στρατιώτης» Καλαφάτης θυσιάστηκε για να μην εκτεθεί το κόμμα και η ηγετική του ομάδα στη Θεσσαλονίκη και στην ουσία δεν έδωσε κάποια μάχη απέναντι στον Γιάννη Μπουτάρη, αλλά απέναντι στο χρόνο και αναλώθηκε σε μια προσπάθεια να πείσει ότι δεν ήταν αναγκαστική η υποψηφιότητά του.

Ένα ανάλογο λάθος σήμερα θα έχει προφανώς την ίδια τύχη. Ο κ. Καλαφάτης τόνισε ότι θα λάβει την οριστική απόφασή του, αν θα είναι υποψήφιος δήμαρχος ή όχι και το 2019, μέχρι τα Χριστούγεννα. Αυτό το δήλωσε μόλις μια εβδομάδα προτού ο κ. Τσίπρας χρίσει εκ νέου υποψήφιο και μάλιστα με τη στήριξή του τον κ. Μπουτάρη. Για να καταλάβουμε πόσο γρήγορα μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα...

Υπάρχουν όμως και εκείνοι οι «γαλάζιοι» που θεωρούν ότι ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να δώσει άμεση απάντηση στον κ. Τσίπρα. Υποψήφιο δεν ονοματίζουν, αλλά θεωρούν ότι πλέον πρέπει να δοθεί αφενός απάντηση στην κίνηση του πρωθυπουργού, αφετέρου ότι πρέπει να δοθεί άπλετος χρόνος στον εκλεκτό του κόμματός τους, ώστε να αποδομήσει τη διοίκηση Μπουτάρη, να γίνει συνείδηση η υποψηφιότητά του στην κοινωνία του δήμου Θεσσαλονίκης, να συνδεθεί με τους πολίτες και να έχει το χρόνο να τους αναλύσει το πρόγραμμά του για την πόλη, αναδεικνύοντας και την πολιτική του προσωπικότητα και τις δυνατότητές του και χτίζοντας σχέση εμπιστοσύνης, ώστε να είναι σε θέση να γύρει την πλάστιγγα προς το μέρος του.

Πέρα από την επιλογή του χρόνου όμως η ΝΔ μπήκε από προχτές σε έναν ακόμη κρίσιμο προβληματισμό, που αφορά στο πρόσωπο του υποψηφίου που θα στηρίξει. Τα ονόματα στον κεντροδεξιό χώρο, που μέχρι σήμερα έχουν συζητηθεί στα «γαλάζια» πηγαδάκια είναι πάρα πολλά. Αν κάποιος εξαιρέσει τους κ.κ. Απόστολο Τζιτζικώστα, Θοδωρή Ζαγοράκη, και Έλενα Ράπτη, που φαίνεται ότι κάνουν άλλες επιλογές, αφήνοντας στην άκρη το δήμο Θεσσαλονίκης, τότε υπάρχουν μια δεκάδα υποψήφιων, τα ονόματα των οποίων συζητούνται σε πολιτικά, επιχειρηματικά, κοινωνικά και δημοσιογραφικά τραπέζια και παρεάκια στην πόλη. Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης και η ηγετική του ομάδα ή το κορυφαίο κομματικό όργανο στην πόλη, η Διοικούσα Επιτροπή, δεν δείχνουν κάποια προτίμηση προς το παρόν. Δε θα ήταν εξάλλου και λογικό, διότι μέχρι προχτές μια τέτοια συζήτηση ή διαρροή χωρίς πρακτικό αποτέλεσμα (επίσημη ανακοίνωση σύντομα) θα έκαιγε απλώς το όνομα του εκλεκτού ή της εκλεκτής.

Σε κάθε περίπτωση, η ΝΔ μπήκε σε έναν διαρκή προβληματισμό για τον υποψήφιο δήμαρχο Θεσσαλονίκης στις εκλογές του 2019 από προχτές κιόλας, την ώρα που ο κ. Μπουτάρης θα κάνει προεκλογική εκστρατεία από τώρα. Θα ασκεί βέβαια και διοίκηση και θα κρίνεται κι από το έργο του, όπως θα υφίσταται και ένα μέρος της φθοράς που υφίσταται και η κυβέρνηση στη συνείδηση του Θεσσαλονικιού.

Είναι μαραθώνιος κι όχι κατοστάρι, αλλά αν ο κόσμος συνηθίσει στη δυναμική της υποψηφιότητας Μπουτάρη, δύσκολα θα μπορεί να φανταστεί ως καλύτερο έναν μη δοκιμασμένο φρέσκο υποψήφιο, που θα κληθεί να απαντήσει σε περιορισμένο ή έστω και σε συντομότερο χρόνο στα ίδια ερωτήματα με τον δήμαρχο. Δηλαδή στα θέματα της πόλης, που οι Θεσσαλονικείς τα γνωρίζουν πολύ καλά και σε βάθος και δεν επιτρέπουν θεωρητικές και γενικόλογες προσεγγίσεις.

Η κουβέντα για τον επόμενο δήμαρχο Θεσσαλονίκης άρχισε και να σκεφτεί κάποιος ότι έχουμε μπροστά μας 18 μήνες ακόμη...