Η Ελλάδα δείχνει να χάνει το τρένο του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).
Κι αυτό μπορεί κανείς να το διαπιστώσει, μεταξύ άλλων, από τους τζίρους στη δευτερογενή αγορά, αλλά και από την ποιότητα των συμμετεχόντων σε αυτή. Οπως μπορούν να επιβεβαιώσουν όσοι την παρακολουθούν, πρόκειται κυρίως για κερδοσκοπικά κεφάλαια, τα οποία πόρρω απέχουν από το να χαρακτηριστούν σοβαροί και μακροπρόθεσμοι επενδυτές.
Το δεύτερο αρνητικό στοιχείο έχει να κάνει με το κόστος δανεισμού, το οποίο εκτιμάται ότι σε μια ενδεχόμενη ομολογιακή έκδοση του δημοσίου θα είναι υψηλό, σταθερά πάνω από το 5% με 5,5%, ειδικά εάν συνυπολογιστούν και οι προμήθειες των αναδόχων που κάθε άλλο παρά αμελητέες είναι.
Αυτά εξηγούν διαχειριστές κεφαλαίων με γνώση της δευτερογενούς αγοράς ελληνικού χρέους, προσθέτοντας ότι ο τρέχων κύκλος νομισματικής πολιτικής πιθανόν να περάσει σε φάση σύσφιξης το επόμενο έτος ανεβάζοντας τις αποδόσεις απότομα. Κάτι που δεν δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για την Ελλάδα.
Παρ' όλα αυτά υπάρχουν και οι αισιόδοξοι. Για παράδειγμα, η J.P. Morgan, εκ των βασικών αναδόχων των δυο προηγούμενων ομολογιακών εκδόσεων του ελληνικού δημοσίου το 2014, σημειώνει πως οι αποδόσεις των 10ετών ελληνικών ομολόγων μπορεί να υποχωρήσουν προς το 5,5% μετά την επίσημη ολοκλήρωση της β' αξιολόγησης, ωστόσο περαιτέρω αποκλιμάκωσή τους θα μπορούσε να έλθει μόνον απο την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο QE της ΕΚΤ.
Αλλά αυτή αργεί...