Εχετε παρατηρήσει κάτι περίεργο το τελευταίο διάστημα στη γειτονιά σας; Ενδεχομένως, ακόμα και στην πολυκατοικία σας; Μήπως καινούργια πρόσωπα κυκλοφορούν ανάμεσα σας; Βγαίνουν από την πόρτα του διπλανού διαμερίσματος; Ακούτε να μιλούν άλλη γλώσσα, να ζουν και να συμπεριφέρονται ως ...τουρίστες; Ε, λοιπόν, είναι τουρίστες. Οι τουρίστες της διπλανής πόρτας, κυριολεκτικά. Τι συμβαίνει;
Οι παλιοί σας γείτονες και ιδιοκτήτες, αποφάσισαν ότι ήρθε η ώρα «να βγάλουν κανένα φράγκο» από το ακίνητο. Από αυτό που μέχρι τώρα μόνο «τους τρώει». Και κάπως έτσι, έκαναν το μεγάλο βήμα και το «έβαλαν» στο Airbnb. Όπως τόσες και τόσες άλλες χιλιάδες συμπατριωτών μας. Και κάπως έτσι συντελέσθηκε, πέραν όλων των άλλων, μια απίστευτη μετακίνηση πληθυσμού.
Διότι περί αυτού πρόκειται. Γιατί οι περισσότεροι στεκόμαστε ενδεχομένως στην φοροαποφυγή που συντελείται μέσω της συγκεκριμένης πλατφόρμας ή άλλων παρόμοιων, του ίδιου φυράματος, ωστόσο, κοιτώντας το δέντρο φαίνεται ότι χάσαμε το δάσος. Μαζί με τους γείτονες μας, τους φίλους και τους γνωστούς μας. Οι οποίοι, μέσα στην κρίση, πήραν τη μεγάλη απόφαση και ξεσπιτώθηκαν, κυριολεκτικά.
Και κάπως έτσι, ολόκληρες γειτονιές αλλάζουν χαρακτήρα, πρόσωπο και σύνθεση. Εκούσες – άκουσες, γίνονται τουριστικές (χωρίς αυτό να είναι πάντα απαραιτήτως κακό) και τραβούν για άλλους δρόμους. Ας όψεται η ανάγκη, θα πει κανείς. Η ανάγκη του 21ου αιώνα, θα προσθέσουμε εμείς.
Οι συνήθειες αλλάζουν, ο κόσμος αλλάζει, μαζί και οι γείτονες. Κι ελπίζουμε όλοι πώς όταν κάποια στιγμή τα πράγματα θα «ξαναστρώσουν», θα ξανανταμώσουμε. Κι όλο αυτό δεν θα είναι παρά μια απλή παρένθεση. Γιατί, όσο μεγάλες και αν είναι οι οικονομικές ανάγκες, ποιος αλήθεια θέλει να ξεσπιτωθεί στα καλά καθούμενα και να βάλει στο σπίτι του ανθρώπους που δεν ξέρει από πού κρατάει η σκούφια τους; Και να ζουν εκεί που πίστευαν ότι είναι το ένα και μοναδικό της ζωής τους καταφύγιο;