Είναι κοινό μυστικό: Μαξίμου και Τράπεζα της Ελλάδος βρίσκονται σε ανοικτή κόντρα. Οι πληροφορίες που μεταδόθηκαν από δύο τηλεοπτικούς σταθμούς, την περασμένη εβδομάδα, ανέφεραν χαρακτηριστικά ότι ο πρωθυπουργός, μιλώντας σε πηγαδάκι μετά το τέλος ομιλίας του στο Λονδίνο, χαρακτήρισε τον διοικητή της ΤτΕ «πολιτικό του εχθρό» κι άλλα πολλά.
Και μπορεί αργότερα το Μαξίμου να επικαλέστηκε το off the record, που έσπασε, όμως αυτό που μένει είναι η ατάκα. Κι αυτή περιγράφει το κλίμα που επικρατεί στο πρωθυπουργικό περιβάλλον αναφορικά με τον κεντρικό τραπεζίτη.
Οπότε εύλογα γεννάται το ερώτημα:
Εχει μια χώρα σαν την Ελλάδα, που προέρχεται από
Α) δεκαετή κρίση
Β) οκταετή ύφεση
Γ) τριετή capital controls
την πολυτέλεια να μην συνεργάζονται πρωθυπουργός και επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας;
Είναι δυνατόν οι δύο τους να έχουν να τα πουν τετ α τετ για πάνω από ενάμιση χρόνο;
Ακόμα κι αν είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί;
Η απάντηση είναι «όχι». Και μάλιστα με όσο πιο κατηγορηματικό τρόπο γίνεται. Κι αυτό μπορεί να το επιβεβαιώσει ο υπουργός Οικονομικών. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος είναι επίσης ιδεολογικός αντίπαλος του Γιάννη Στουρνάρα, αλλά όπως επιβεβαιώνεται κι από τις δύο πλευρές, έχουν τακτική επικοινωνία «γιατί δεν γίνεται αλλιώς».
Δεν μπορεί να μην συζητούν οι βασικοί πυλώνες χάραξης της οικονομικής πολιτικής μιας χώρας – και μάλιστα μιας χώρας σαν την Ελλάδα – κι αντ' αυτού να λειτουργούν ως αντίπαλα στρατόπεδα.
Μπορεί να αντιληφθεί κανείς ότι ο κ. Αλέξης Τσίπρας θα ήθελε έναν φίλα προσκείμενο ιδεολογικά στη θέση του κ. Στουρνάρα. Όμως, μολονότι το προσπάθησε, κατάλαβε ότι δεν μπορεί να τον αλλάξει. Δυστυχώς (γι αυτόν) αυτοί είναι οι όροι του ευρωπαικού παιχνιδιού, που τόσο πολύ δείχνει να αντιλαμβάνεται, ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό και να εφαρμόζει.
Ας το κάνει και στη συγκεκριμένη περίπτωση, γιατί η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια να μην μιλούν απευθείας ο πρωθυπουργός της με τον κεντρικό τραπεζίτη της.