Βαλθήκαμε όλοι, απανταχού στην υφήλιο, να αποκρυπτογραφήσουμε την απονενοημένη κίνηση του Ερντογάν, να δημιουργήσει έκρυθμη κατάσταση στις σχέσεις Ρωσίας-ΝΑΤΟ, με την σχεδιασμένη κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου.
Με δεδομένο ότι δεν γνωρίζουμε ακόμη αν έπεσε σε παγίδα, είτε των στρατιωτικών συμβούλων του, είτε των ΗΠΑ -που μετά την πρόσφατη αναθέρμανση των σχέσεων με την Ρωσία, επισήμως βέβαια, επειδή ποτέ δεν έπαψαν να συνεργάζονται τα αρμόδια κλιμάκια-, τοποθετούν την Τουρκία στο περιθώριο των εξελίξεων, αφού ούτε το αεροδρόμιό της είναι πλέον απαραίτητο, θα μείνουμε στα γνωστά, όπως υπάρχουν μέχρι στιγμής.
Η υποστήριξη από την Τουρκία των τζιχαντιστών, τόσο του ISIS, όσο και των ψευδωνύμως αποκαλουμένων μετριοπαθών της Αλ Κάιντα, αποτελεί στρατηγική κίνηση για υλοποίηση των σκοπών της. Ο κ. Άσαντ, εμποδίζοντας αφενός την κατασκευή του αγωγού που σχεδίαζαν Κατάρ και Τουρκία, και επιτρέποντας την ελευθερία κινήσεων των Κούρδων της Συρίας να συντρέχουν τους μαχητές του ΡΚΚ, ήταν εμπόδιο που έπρεπε να παραμεριστεί.
Αυτό ήταν σύμφωνο και με τα σχέδια των ισχυρών της γης να διαμελίσουν τις χώρες, οπότε συντάχθηκε συμμαχία των αναφερομένων χωρών με τις ΗΠΑ, οι οποίες προς βλάβη του Αμερικανικού λαού (η κυριαρχία των WASP έληξε, και σε λίγα χρόνια οι ΗΠΑ θα καταστούν λατινοαμερικανική χώρα, αφού προηγουμένως φυσικά επιτελέσουν το έργο που τους ανέθεσαν) λειτουργούν ως εργαλείο του συστήματος.
Συμφέρον των ΗΠΑ είναι και η απομάκρυνση των χριστιανών από την περιοχή, ώστε να μη έχει η Ρωσία δεξαμενή φίλων, συμφέρον του Ισραήλ είναι να μη έχει το Ιράν ισχυρό σιιτικό θύλακα στην Μεσόγειο και συμφέρον της Τουρκίας είναι η περιοχή των Κούρδων να ελέγχεται από Τουρκμένους και Ουιγούρους. Έτσι, η ανορθόδοξη συμμαχία είχε λόγους ύπαρξης με ίδια συμφέροντα όμως για κάθε χώρα.
Εκείνο που ίσως δεν έλαβαν σοβαρά υπόψη είναι η αντίδραση της Μόσχας. Πολλές φορές έχουμε γράψει εδώ, ότι δεν μπορεί η Μόσχα να εγκαταλείψει την Ταρσό (Ταρτούς, στα αραβικά), το μοναδικό λιμάνι που έχει στην Μεσόγειο, επειδή άλλως θα έπαυε να αποτελεί περιφερειακή δύναμη, χωρίς στόλο στην Μεσόγειο. Αφορμή βεβαίως για την εμπλοκή της Ρωσίας έδωσε η μακρόχρονη αδυναμία των συμμάχων να επιτύχουν τον στόχο τους, αφενός λόγω της απρόσμενης ισχύος του καθεστώτος Άσαντ, αφετέρου της ύπαρξης πολλών ισλαμικών ομάδων στην περιοχή, εν πολλοίς αλληλοϋποβλεπομένων για τα λάφυρα.
Η απόφαση της Ρωσίας να κτυπήσει όχι μόνον τους τζιχαντιστές του ISIS, αλλά και τους τζιχαντιστές της Αλ Νούσρα, παρακλαδιού της Αλ Κάιντα, ακόμη δε και τους Τουρκμένους -όλους αυτούς στα συροτουρκικά σύνορα, εκεί όπου και οι Κούρδοι- κατέστρεψε πλήρως τα σχέδια της Τουρκίας, επειδή ανετράπησαν όλα όσα είχε αποφασίσει.
Και όχι μόνον αυτό, αλλά υποχρεώθηκαν και οι Τουρκμένοι να εγκαταλείπουν την περιοχή τους, για να αποφύγουν τις ρωσικές επιδρομές, ευρισκόμενοι τώρα σε θέση άμυνας. Η μετάβασή τους όμως στην Τουρκία, αφαιρεί από την Τουρκία αφενός έναν τουρκογενή πληθυσμό στη Συρία, αφετέρου της στερεί και το δικαίωμα να επικαλείται επέμβαση προς προστασία τους.
Είναι φυσικό λοιπόν να βρεθεί ο κ. Ερντογάν σε πολύ δύσκολη θέση, όχι απλώς επειδή ανετράπησαν οι σχεδιασμοί του, όχι μόνον επειδή πρέπει να εγκαταλείψει το όνειρο της ηγεσίας των μουσουλμανικών χωρών, αλλά βλέπει και ότι ενδυναμωμένοι οι Κούρδοι από την ρωσική βοήθεια ανακαταλαμβάνουν τις περιοχές που είχαν χάσει και οσονούπω ένα άλλο κουρδικό αυτόνομο κράτος θα εμφανιστεί στην «κοιλιά» της Τουρκίας, αποκόπτοντάς την από την Μέση Ανατολή.
Αν κοντά σ’ αυτά προστεθεί και η ανυπολόγιστη ζημία που υφίσταται από το λαθρεμπόριο πετρελαίου και όπλων, τότε και η απώλεια αυτών των εσόδων επαυξάνει τα προβλήματα της ασθενούσης τουρκικής οικονομίας.
Το τεράστιο πλήγμα που υπέστη ο κ. Ερντογάν, μαζί την ηθική απαξίωση, που από Σουλτάνος όπως ονειρευόταν, μένει στο περιθώριο των εξελίξεων, αποφάσισε να αντεπιτεθεί, αλλά υπό το κράτος του πανικού υπερέβη τα εσκαμμένα. Όσο και να κρατά η Ρωσία χαμηλούς τόνους, όλοι γνωρίζουν πως ο κ. Πούτιν δεν είναι από τους πολιτικούς που θα αφήσουν αναπάντητη την τουρκική πρόκληση. Ο χειμώνας προβλέπεται θερμός.