Skip to main content

Νάκου: Γενοκτονία των Ποντίων - Αυτό είναι το χρέος μας

Άρθρο της Βασιλικής Νάκου, Ιστορικού/Δημοσιογράφου, Αναπληρώτριας Γραμματέα Σχέσεων Κοινωνίας Κόμματος ΝΔ και Μέλους της Πολιτικής Επιτροπής.

της Νάκου Βασιλικής*

Ένας μεγάλος και βαρύς αγώνας γίνεται τις τελευταίες δεκαετίες, από φορείς του Ποντιακού Ελληνισμού, ιδιώτες, Πόντιους και μη, Έλληνες ή και απλώς φιλέλληνες, για την περίφημη αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Εκατοντάδες βιβλία, εκθέσεις φωτογραφιών, έρευνες, μαρτυρίες ανθρώπων που επέζησαν, εκδηλώσεις, συνέδρια και πορείες Μνήμης. Τεράστιος όγκος μελάνης, λόγων και χρήματος καταβάλλεται στον αγώνα για τη γνωστοποίηση, την καταδίκη και την αναγνώριση της εξόντωσης των 353.000 Ελλήνων του Πόντου, από το 1916 έως το 1924.

Ποιός ο ουσιαστικός σκοπός (εννοείται  της οφειλόμενης μνήμης) της διεθνούς αναγνώρισης και πόσω μάλλον, από το επίσημο Τουρκικό κράτος; Τα 353.000 των θυμάτων ζητούν δικαίωση. Από ποιόν; Από τον σημερινό νομικό διάδοχο του εγκληματικού Κεμαλικού καθεστώτος;

Σαφώς και το γνωρίζει και το Τουρκικό κράτος, άσχετα με το ότι η σημερινή γεννιά του Τουρκικού λαού το αγνοεί ή και δεν το πιστεύει. Είναι η ίδια γεννιά, που μαθαίνει στα σχολικά θρανία ότι ο Όμηρος είναι Τούρκος και ο Πυθαγόρας γεννήθηκε στην Τουρκία, όπου και μεγαλούργησε.

Η επίσημη Τουρκία αρνείται επιμόνως το έγκλημα για πολλούς και διάφορους λόγους. Ένας εξ' αυτών είναι το γεγονός ότι η γενοκτονία ακόμα συνεχίζει να διαπράττεται, ως πολιτική και θρησκευτική καταπίεση των ελληνόφωνων και ελληνόφρονων πολιτών της Τουρκίας, καθώς και με την καταστροφή, απόκρυψη και παραμέληση των μνημείων του πολιτισμού μας. Θρησκευτικοί χώροι και μνημεία  του Ελληνισμού αποτελούν σήμερα αποθήκες και στάβλους.

Ουσιαστικά, ζητούμε ή, αν θέλετε, απαιτούμε από τον εγκληματία να παραδεχθεί τα εγκλήματά του, μέρος των οποίων συνεχίζει να διαπράττει. Ειλικρινά, κάποιος εξ' ημών πιστεύει ότι στ' αλήθεια το σημερινό κρατικό καθεστώς της γείτονος χώρας, θα αναγνωρίσει τις γενοκτονίες; Μάλιστα σήμερα, στις μέρες μας, που μετατρέπεται σε ισχυρό οικονομικοστρατιωτικό παράγοντα της περιοχής, στα πλαίσια του Νεοθωμανισμού, διακηρύσσοντας, διά του στόματος του Προέδρου της Χώρας Ερντογάν ότι "...τα δάκρυα των Τούρκων θα στεγνώσουν, όταν πάρουμε πίσω αυτά που μας στέρησαν με την συνθήκη της Λωζάνης".

Είναι βέβαιο και σίγουρο και μόνο από την ανάγνωση της ιστορίας, ότι η Τουρκία διέπραξε την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου ψύχραιμα, συστηματικά, μεθοδευμένα και ουδέποτε μετανόησε. Πολλές χιλιάδες Ελλήνων εξοντώθηκαν διά του φόνου, των ακρωτηριασμών και του παιδομαζώματος, καθ' όλη τη διάρκεια της δήθεν "αρμονικής μας συνύπαρξης",  για 400 περίπου χρόνια, πολύ πριν φθάσουμε στον 20ο αιώνα. Πρόσφατα είναι τα γεγονότα της Κύπρου του 1974 και των Σεπτεμβριανών στην Κωνσταντινούπολη το 1955. Αλλά και σήμερα, στις μέρες μας συμβαίνουν τρομερά εγκλήματα σε βάρος των Κούρδων και των άλλων μειονοτήτων.

Η σημερινή προπαγάνδα και οι γνωστές τάσεις της τουρκικής κοινωνίας και κράτους, δημιουργούν την πεποίθηση ότι όχι μόνο δεν προτίθεται να ζητήσει συγνώμη για τα διαπραχθέντα, αλλά χωρίς καμμία ντροπή, θα τα επαναλάμβανε. Γιατί, λοιπόν, να θέλει η Τουρκία να εξιλεωθεί για κάτι για το οποίο δεν μετανόησε ποτέ;  Ούτε μπορεί να διαχωριστεί η Γενοκτονία των Ποντίων, από το σύνολο του Τουρκικού ολοκληρωτισμού στη Μικρά Ασία. Η συνολική απώλεια αριθμεί άνω των 1,5 εκατομμυρίων Ρωμιών της Ανατολής. Κι αν υπολογίσουμε το σύνολο των Χριστιανικών πληθυσμών με την γενοκτονία των Αρμενίων, των Ασσυρίων και όλων των  χριστιανικών μειονοτήτων, τότε μιλούμε, για την μεθοδική εξολόθρευση 3.500.000 ανθρώπων στο βωμό της εκκαθάρισης για την νέα Τουρκία. Η αναγνώριση από την Ελληνική Πολιτεία και  επισήμως από την Βουλή των Ελλήνων της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου με την καθιέρωση της 19ης Μαίου, ως ημέρα Εθνικής Μνήμης αποτελεί μία παρακαταθήκη χρέους για όλους μας. Η κοινή προσπάθεια φέτος, για πρώτη φορά όλων των Ποντιακών Σωματείων, Φορέων και Συλλόγων να συμπορευθούν, μας δίνει μια ουσιαστική αισιοδοξία για την συνέχεια. Όμως ο δρόμος είναι ανηφορικός και δύσκολος και στο τέλος του, θα αναμετρηθούμε με την Ιστορία. Όχι μόνο αυτών που εξοντώθηκαν αλλά και των αγέννητων. Κι αν κάτι μπορεί να μας κρατήσει ζωντανούς δεν είναι μόνο η δικαίωση και η διεθνής αναγνώριση αλλά και η αλλαγή της δικής μας αντζέντας, σε ότι αφορά στα εθνικά μας θέματα. Και στα Εθνικά θέματα πρέπει να είμαστε ενωμένοι και ανυποχώρητοι. Το οφείλουμε σε όλους όσοι πίστεψαν, πως η Ελλάδα δεν είναι οι κάμποι και τα βουνά, τα ποτάμια και οι θάλλασσές μας αλλά η ιδέα ότι εδώ διευρύνεται πάντα ο Πολιτισμός και ο Ανθρωπισμός. Ο πολιτικός κόσμος οφείλει να εκπαιδεύσει τους νέους Έλληνες σε αυτές τις εθνικές συμπεριφορές. Εγώ σε αυτή την μάχη των Εθνικών ιδεών θα προχωρήσω αταλάντευτα και σταθερά προσηλωμένη στις παναθρώπινες αξίες του Ελληνισμού. Η ιστορία μας είναι το χρέος και  η ταυτότητά μας. Και η ταυτότητά μας λέει πως το πιο σπουδαίο απ' όλα όσα έχουμε ή θα αποκτήσουμε στη ζωή ποτέ δεν θα συγκριθεί με την Πατρίδα. Το χρέος μας είναι να υπηρετούμε  την Ελλάδα.
Μόνο τότε οι ψυχές αθώων και ηρώων συνοδοιπορούν μαζί μας.

* Η Βασιλική (Βίκη) Νάκου είναι Ιστορικός/Δημοσιογράφος, Αναπληρώτρια Γραμματέας Σχέσεων Κοινωνίας Κόμματος Νέας Δημοκρατίας και Μέλος της Πολιτικής Επιτροπής.