Skip to main content

Ο «Αγιος» Μάριο Ντράγκι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας

Ο επικεφαλής της ΕΚΤ ξέρει πού, πότε και πόσο θα πρέπει να είναι ανεκτικός απέναντι στα προβλήματα του κλάδου συνολικά στη Νότιο Ευρώπη

Ο Μάριο Ντράγκι, επικεφαλής σήμερα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) είναι, αντικειμενικά, ένα ικανός τραπεζίτης. Το κυριότερο; Εχει βαθιά γνώση των συστημικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι πιστωτικοί όμιλοι στην Νότιο Ευρώπη. Κι αυτό είναι πολύ θετικό για την Ελλάδα. Ο λόγος; Ξέρει πού, πότε και πόσο θα πρέπει να είναι ανεκτικός απέναντι στα προβλήματα του κλάδου συνολικά στην ευρύτερη περιοχή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα; Η περίπτωση της ιταλικής τράπεζας Banca Monte dei Paschi di Siena. Η εν λόγω, θεωρείται και είναι σήμερα η πιο προβληματική τράπεζα στην Ευρώπη.

Όσες προσπάθειες έχουν γίνει μέχρι σήμερα, για να διασωθεί, απέτυχαν. Ακόμα και το σχέδιο που είχε καταθέσει πέρυσι το καλοκαίρι ο «πολύς» επικεφαλής της J.P.Morgan, Τζέιμς Ντίμον, για την περίπτωση της, πήγε, κυριολεκτικά «άπατο».  Κι ενώ η τράπεζα ήταν στο χείλος του γρκεμού, παρενέβη ο Ιταλός κεντροτραπεζίτης και τη γλύτωσε. Αυτή τη στιγμή είναι σε εξέλιξη ένα plan b, για τον σκοπό αυτό, που το παρακολουθεί με πολύ μεγάλη αγωνία όλη η Ευρωζώνη.

Γιατί όλος ο παραπάνω «πρόλογος»; Διότι από τη λύση που θα δοθεί στην περίπτωση της ιταλικής τράπεζας, θα εξαρτηθούν και οι λύσεις για τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές. Και κατ' επέκταση και τις ελληνικές. Το πιθανότερο; Οδεύουμε προς ένα ρεαλιστικό σενάριο, χωρίς υπερβολές και ακρότητες, όπως ενδεχομένως θα ήθελαν στο Βερολίνο ή ακόμα – ακόμα και στη Νέα Υόρκη. Ο Ντράγκι θα επιχειρήσει να κλείσει το ζήτημα ήρεμα και διακριτικά, όπως ακριβώς θέλουν οι άμεσα και έμμεσα εμπλεκόμενοι. Ακόμα και αν υπάρξει θέμα ανακεφαλαιοποίησης, το σενάριο δεν θα είναι σε καμία περίπτωση ακραίο. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά;

Ότι δεν θα χρειασθεί να μπουν πολλά λεφτά cash. Στην ελληνική περίπτωση, αυτό ακούγεται ανακουφιστικό. Κι αυτό γιατί έχουν προηγηθεί ήδη αλλεπάληλες ανακεφαλιοποιήσεις, πολλά λεφτά χαθήκαν και κανείς από τους νυν μετόχους, κυρίως ξένους, δεν θα έβαζε και πάλι εύκολα το χέρι στην τσέπη. Γιατί αυτό θα σήμαινε ανάγκη και για νέα κεφάλαια, την ώρα που τα προηγούμενα θα χάνονταν οριστικά. Γι' αυτό στην Αθήνα ανακουφίστηκαν.