Πόσο εύκολο είναι να αλλάξει γνώμη ένας λαός, καταδείχθηκε στην Τουρκία, με την αντικατάσταση της λατρείας προς τον Κεμάλ, από αντίστοιχη προς τον Ερντογάν. Και η οποία φυσικά προήλθε και από την αλλαγή του μετριοπαθούς ισλάμ σε έξαλλο σουνιτισμό.
Μάλιστα δε, οι ηγέτες του κεμαλικού κόμματος, ήσαν αλεβίτες, και μόλις τώρα αντιληφθέντες πόσο μεγάλο όπλο είναι στα χέρια του Ερντογάν ο σουνιτισμός, επέλεξαν τον Ιντζέ ως αντίπαλο κατά τις τελευταίες εκλογές, σουνίτη το θρήσκευμα. Αύξησε πάντως τα ποσοστά του κόμματος, όχι όμως τόσο ώστε να καταστεί απειλή. Η δύναμη των κεμαλιστών περιορίζεται πλέον στα δυτικά παράλια, με κέντρο την Σμύρνη, αλλά στην Ανατολία, ούτε που λογαριάζεται.
Με ταχύτητα ο κ. Ερντογάν ξηλώνει το στρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας, το οποίο την κυβερνά ουσιαστικά εδώ και 90 περίπου χρόνια, με κεμαλικό φρόνημα.. Χωρίς να γνωρίζουμε τα παρασκήνια της υπόθεσης, φάνηκε πολύ εύκολο. Κι αυτό είναι που πρέπει να μας κάνει επιφυλακτικούς στις κρίσεις. Θα εγκαταλείψουν αμαχητί οι στρατιωτικοί όλα τα προκλητικά προνόμια που έχουν; Ο χρόνος θα δείξει.
Όμως, αν στα πολιτικά δρώμενα φαίνεται ότι ελέγχει η κυβέρνηση την κατάσταση, η όξυνση της αντιπαράθεσης με τους Κούρδους, θα υποχρεώσει τον Ερντογάν να επιδείξει πυγμή, γεγονός που φανερώνει και η ανάθεση στην έμπιστή του στρατοχωροφυλακή, πολλών αρμοδιοτήτων του στρατεύματος.
Εκεί όμως που έδωσε το μεγάλο βάρος, στην κατάληψη ηγετικής θέσης δηλαδή, μεταξύ των μουσουλμάνων όπου γης, δεν εμφανίστηκαν οι επιτυχίες που περίμενε. Απεναντίας μάλιστα. Και δεν μπορούσε να συμβεί αλλιώς, διότι κάθε μεγαλοϊδεατισμός για να έχει ευτυχή κατάληξη, πρέπει να στηρίζεται σε γερά θεμέλια. Οι Τούρκοι, έπεσαν οι ίδιοι θύματα της προπαγάνδας τους, ότι είναι δημιουργικός και παντοδύναμος λαός, και δεν θέλουν να καταλάβουν ότι όχι μόνον οι δυτικοί, αλλά και οι μουσουλμάνοι έχουν σχηματίσει διαφορετική εικόνα.
Ο λόγος είναι απλός, και σηματοδοτεί και τη διαφορά μεταξύ ελληνικού και τουρκικού τρόπου συμπεριφοράς. Όπου πήγαν ελληνικά στρατεύματα, από αρχαιοτάτων χρόνων, κέρδισαν τη φιλία των λαών. Όπου πήγαν οι Οθωμανοί, άφησαν πίσω τους καμένη γη και αρνητικές εντυπώσεις. Ο καθηγητής του Α.Π.Θ., αιγυπτιακής καταγωγής, Χάσαν Μπατάουι, διέκρινε σε διάλεξή του τις διαφορές: Άλλο πράγμα είναι ο αποικιστής και άλλο ο αποικιοκράτης.
Ο Ερντογάν παρασύρει σε καταστροφή την Τουρκία. Διότι στηρίζει την όλη εξωτερική πολιτική σε μια επίπλαστη εικόνα ισχυρής Τουρκίας αφενός, και αφετέρου έχει ως πραγματικό όπλο μόνον τον ισλαμισμό. Οι μουσουλμάνοι όμως δεν αποτελούν μια ενιαία και αδιάσπαστη ενότητα. Απεναντίας, είναι διαιρεμένοι περισσότερο από τους δυτικούς. Και δεν μπορείς να κρατάς δυο καρπούζια σε ένα χέρι. Εγκαταλείποντας τη Δύση, θα πρέπει να περιμένουν και την απάντηση όσων βλάπτονται τα συμφέροντα.
Σύμφωνα με αποσπάσματα του βιβλίου, του πρώην Αρχηγού των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγού Iλκέρ Μπασμπούγ, με τίτλο "Το τέλος των τρομοκρατικών οργανώσεων", κατηγορείται ουσιαστικώς η Τουρκία, ότι διέπραξε το ολέθριο λάθος να απαγορεύσει στους Αμερικανούς να χρησιμοποιήσουν το τουρκικό έδαφος για να ανοίξουν δεύτερο μέτωπο εναντίον του Ιράκ, κατά του Σαντάμ Χουσεΐν. Η άρνηση της Τουρκίας είχε ως αποτέλεσμα την περαιτέρω σύσφιγξη των σχέσεων των Αμερικανών με τους Κούρδους.
Σύμφωνα με την άποψη του Μπασμπούγ, εάν επιτρεπόταν στους Αμερικανούς να χρησιμοποιήσουν το τουρκικό έδαφος, δεν θα υπήρχε Κουρδικό, διότι η Τουρκία θα έλεγχε το Β. Ιράκ. Το χειρότερο, οι Αμερικανοί έχασαν την εμπιστοσύνη προς την Τουρκία. Ως γνωστόν οι Αμερικανοί, πέρα από την οικονομική βοήθεια των πέντε δισ. που θα πρόσφεραν στην Τουρκία, είχαν δώσει και την υπόσχεσή τους να πιέσουν την Ε/Κ πλευρά να αποδεχθεί το σχέδιο Ανάν. Αυτά τα ανέφερε ο Αμερικανός πρέσβης στη Άγκυρα, διαμαρτυρόμενος για τον αντιαμερικανισμό στην Τουρκία της τάξεως του 80%.
Σε άρθρο που δημοσιεύτηκε παλαιότερα στην εφημερίδα "Σημερινή" της Λευκωσίας, από τον τ/χη ε.α. Σάββα Πέτρου, καταγράφεται και άλλο λάθος, σύμφωνα με τον σύμβουλο της αμερικανικής Βουλής για θέματα άμυνας και εξωτερικής πολιτικής Walid Phares. Είναι το όραμα του ισλαμιστή Ερντογάν, να καταστεί η Τουρκία ηγέτιδα χώρα του μουσουλμανικού κόσμου. Για να το πετύχει αυτό, έπρεπε να χαλάσει τις καλές σχέσεις που είχε η Τουρκία με το Ισραήλ. Ο Walid Phares αναφέρει ότι εναπόκειται στην Ελλάδα, εάν κάνει σωστές εκτιμήσεις, να εκμεταλλευτεί την όξυνση των σχέσεων Τουρκίας-Ισραήλ και να αποκτήσει ένα στρατηγικό σύμμαχο το Ισραήλ, για να αναχαιτιστεί η Τουρκία σε Κύπρο, Αιγαίο και Βαλκάνια.
Να πούμε δε, ότι ΗΠΑ δεν βλέπουν με καλό μάτι και τη συμμαχία της Τουρκίας με το Ιράν, και έμμεσα με τη Hamas. Αυτή η κίνηση της Τουρκίας θέτει τις βάσεις για ίδρυση κουρδικού κράτους.