Skip to main content

Σημείο καμπής για τη Θεσσαλονίκη η επίθεση στον Μπουτάρη

Πέρα και πίσω από τα γεγονότα, η επίθεση εναντίον του Μπουτάρη είναι ένα σημείο καμπής για την Θεσσαλονίκη. Ένα ορόσημο ανάμεσα στο χθες και το αύριο.

 

Όσα έγιναν το Σάββατο το απόγευμα στον Λευκό Πύργο ήταν θέμα χρόνου να συμβούν. Τα σημάδια ήταν ορατά από καιρό. Η ατμόσφαιρα είχε ηλεκτριστεί επικίνδυνα, κυρίως από το συλλαλητήριο της 21ης Ιανουαρίου και μετέπειτα. Για λόγους που δεν είναι του παρόντος να εξηγηθούν, το αβγό του φιδιού δείχνει να επωάζεται ταχύτερα στο θερμοκήπιο της Θεσσαλονίκης.

Μέχρι το 2010 η πόλη ήταν παραδομένη στο συντηρητισμό, πολιτικό μα κυρίως κοινωνικό. Η τοπική ηγεσία της, με πρωταγωνιστές τους Ψωμιάδη, Παπαγεωργόπουλο και Άνθιμο, κατάφερε να επιβάλλει την ατζέντα της, να κάνει την Θεσσαλονίκη κλειστοφοβική, μισαλλόδοξη απέναντι σε οτιδήποτε διαφορετικό, εχθρική απέναντι στους βόρειους και εξ ανατολών γείτονές της, ακόμη και απέναντι στο «αθηνοκεντρικό κράτος».

Η εκλογή του Μπουτάρη στο δημαρχιακό αξίωμα αποτέλεσε μια πρώτη και ουσιαστική αμφισβήτηση της έως τότε καθεστηκυίας τάξης. Η πόλη ανέπνευσε, άνοιξε τα παράθυρά της για να μπει φρέσκος αέρας, έγινε περισσότερο ανεκτική και φιλική προς τις μειοψηφίες και προς τη διαφορετικότητα, έκανε επίθεση φιλίας προς τους γείτονές της. Η Θεσσαλονίκη άρχισε να συζητείται ξανά, με έναν τρόπο θετικό αυτή τη φορά. Όχι εξ αιτίας των σκανδάλων του Παπαγεωργόπουλου, ούτε για τις γραφικότητες του Ψωμιάδη ή τα καμώματα του μητροπολίτη. Η νέα εικόνα της πόλης άρχισε να έχει αντίκτυπο και στην τοπική οικονομία της. Αυξήθηκε ο τουρισμός της, γέμισαν τα ξενοδοχεία της, αυξήθηκαν οι τζίροι στα εμπορικά και στα καταστήματα ψυχαγωγίας.

Ο ρόλος του Μπουτάρη σε όλα αυτά υπήρξε καταλυτικός. Εξ ου και η σφοδρή κριτική που δέχθηκε από τους ακραίους εθνικιστικούς κύκλους, κυρίως για τα ανοίγματά του προς την Τουρκία και προς την FYROM. Ό,τι ευαρεστούσε τους επαγγελματίες της πόλης, δυσαρεστούσε τους κατ’ επάγγελμα πατριώτες. Αυτούς που επί δεκαετίες έκαναν δουλειές και πολιτική καριέρα, πουλώντας δήθεν πατριωτισμό.

Η στάση του δημάρχου στο θέμα της ονοματολογικής διαφοράς μας με τα Σκόπια ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής για τους ακραίους εθνικιστικούς κύκλους. Τα πρώτα πρόδρομα φαινόμενα για ό,τι θα συνέβαινε το περασμένο Σάββατο εκδηλώθηκαν στο συλλαλητήριο της 21ης Ιανουαρίου με τις αποδοκιμασίες και τις ύβρεις σε βάρος του δημάρχου.

Η σταθερή θέση του Μπουτάρη υπέρ της σύνθετης ονομασίας τους εξόργισε περισσότερο. Η αντίδρασή τους ήταν αναμενόμενη και η προχθεσινή εκδήλωση μνήμης για τα θύματα της Γενοκτονίας των Ποντίων ήταν η κατάλληλη ευκαιρία. Όμως, πέρα και πίσω από τα γεγονότα, πέρα από τους θύτες και τα θύματα, η επίθεση εναντίον του Μπουτάρη είναι ένα σημείο καμπής για την Θεσσαλονίκη. Ένα ορόσημο ανάμεσα στο χθες και στο αύριο.

Οι αποτρόπαιες εικόνες οι οποίες έκαναν το γύρο του κόσμου κι έφεραν στη μνήμη μας παλιές εφιαλτικές στιγμές της ιστορίας της πόλης, μας καλούν να προβληματιστούμε για το ποια Θεσσαλονίκη θέλουμε, άσχετα και πέρα από πρόσωπα ή ακόμη και από κόμματα. Θέλουμε τη φοβική και περίκλειστη Θεσσαλονίκη, εκείνη που έχει συνεχώς λυμένο το ζωνάρι της, καβγαδίζοντας με όλους και για όλα ή θέλουμε μια πόλη κοσμοπολίτικη, με ανοιχτούς ορίζοντες και με τη φιλοδοξία να παίξει κι αυτή το δικό της ρόλο στο χώρο της νοτιοανατολικής Ευρώπης; Η απάντηση σε αυτό το δίλημμα, μοιραία, θα κρίνει και με ποιους είμαστε: αν είμαστε με τους θύτες ή με τα θύματα.