Η συνεχής ένταση των επεισοδίων στο Αιγαίο με την αύξουσα επιθετικότητα της Τουρκίας, είναι φυσικό να απασχολεί τους αρμοδίους, οι οποίοι, υποθέτω, πριν προβούν σε οποιαδήποτε απαντητική ενέργεια αποτροπής, θα έχουν καταγράψει το πιθανό κίνητρο της τουρκικής στάσης.
Και το λέω τούτο, επειδή η γνωστοποίηση, μετά την σχετική συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ, ότι θα εγκατασταθεί μόνιμη στρατιωτική φρουρά στις Οινούσσες και θα κατασκευασθεί ελικοδρόμιο, αλλά και η εμφανής αποστολή δύο υποβρυχίων μας στο Καστελόριζο, καταδεικνύει πως η ελληνική πλευρά σ’ αυτά τα δύο σημεία έχει εντοπίσει ότι η Τουρκία επιδεικνύει ιδιαίτερο ενδιαφέρον (Για την περίπτωση του Καστελόριζου, γράψαμε προ ημερών στην Voria.gr, ότι κατά πληροφορίες υπήρξε ενημέρωση από ρωσικής πλευράς, ότι οι Τούρκοι «μπλοφάρουν» με τις Οινούσσες, αλλά ο στόχος τους είναι το Καστελόριζο).
Αυτά είναι τα εμφανή. Έχω όμως κάποιες απορίες, στις οποίες δεν έχω απάντηση, συμφώνως προς κάποια δεδομένα, που είναι η μεταφορά στρατιωτικών μονάδων από την Ανατ. Θράκη και την Σμύρνη προς τα νότια σύνορα της Τουρκίας, αλλά και η μεταφορά των ειδικών δυνάμεων από τα Κατεχόμενα στην ίδια περιοχή, όπου οι Τούρκοι έχουν ανοικτά δύο πολύ μεγάλα μέτωπα, στις κουρδικές περιφέρειες της Τουρκίας, και στα σύνορα με την Συρία.
Παραλλήλως, ενισχύουν αφενός την άμυνά τους στο ενδεχόμενο εμπλοκής με την Ρωσία, και αφετέρου βρίσκονται σε επιφυλακή στα σύνορα με την Αρμενία, όπου είναι αποφασισμένοι να ενταχθούν στο πλευρό του Αζερμπαϊτζάν σε περίπτωση που οι εκεί συρράξεις γενικευθούν (για να μη προσθέσω πως και κάποιες μικρές μονάδες βρίσκονται στην Ουκρανία).
Το ερώτημα, επομένως, είναι: Πόσα μέτωπα ανοικτά μπορεί να αντέξει μια χώρα, ώστε να ανοίξει ακόμη ένα στο Αιγαίο; Αν είχε σκοπό να οδηγήσει στα άκρα την κατάσταση δεν θα έπρεπε πρώτα να εξασφαλίσει τα νώτα της, όπως επιβάλλουν οι κανόνες της στρατηγικής; Υπάρχει και δεύτερο ερώτημα: Όσο και αν το ΝΑΤΟ με την -δήθεν- ουδετερότητά του βρίσκεται στο Αιγαίο, θα αφήσει τις μέχρι τώρα εμπλοκές να εξελιχθούν σε ένοπλη σύγκρουση;
Αν υποθέσουμε ότι θα υπάρξει ανάλογο περιστατικό των Ιμίων, ώστε να δημιουργήσουν τετελεσμένα, είναι προφανές ότι δεν μπορεί να επαναληφθεί εκ νέου η προδοσία του 1996, και ας γλίτωσε ο Σημίτης λόγω της γερμανικής προστασίας, με τον Τύπο της εποχής «μπουκωμένο» να μη αντιδρά, τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο συσσωρευμένος θυμός των Ελλήνων από τους εμπαιγμούς των πολιτικών του επί εξαετία, που ενδιαφέρονται αποκλειστικώς και μόνον για το προσωπικό τους συμφέρον, θα βρει διέξοδο, και θα υπάρξουν ανεξέλεγκτες καταστάσεις σε μια νέα προδοσία.
Οι συνεχείς προκλήσεις των Τούρκων δείχνουν ότι οδηγούν τα πράγματα σε όξυνση της κατάστασης, ώστε κάπου να απαντήσουμε και να υπάρξει θερμό επεισόδιο. Γιατί να το θέλουν όμως αυτόν τον καιρό, που δεν βρίσκονται από πλευράς στρατιωτικής στην καλύτερη κατάστασή τους, λόγω διασποράς των δυνάμεών τους; Έχουν διαβεβαίωση των ΗΠΑ, ότι και η σημερινή κυβέρνηση δεν θα αντιδράσει, όπως και του Σημίτη, σε νέο «γκριζάρισμα» νησίδων του Αιγαίου; Ή μήπως υπάρχει κάτι άλλο, που χρησιμοποιεί την Ελλάδα, για σπουδαιότερο στόχο;
Ποιος είναι ο σπουδαιότερος στόχος; Μια ένοπλη σύγκρουση, όσο περιορισμένη και αν είναι, έως ότου διευθετηθεί, οι δύο χώρες θα βρίσκονται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, όπερ σημαίνει πως η Τουρκία, προκειμένου να υπερασπίσει εαυτόν, δικαιούται να «κλείσει» τα Στενά του Βοσπόρου, ως έχει δικαίωμα εκ της Συνθήκης του Μοντρέ. Το οποίο δικαίωμα δεν έχει σε ειρηνική περίοδο. Το κλείσιμο των Στενών όμως, αποκόπτει τους Ρώσους από την κάθοδο στην Ανατ. Μεσόγειο, και τους εξασθενεί
Αν προστεθεί και η παρουσία του ΝΑΤΟϊκού στόλου στο Αιγαίο (που φυσικά μάς «δουλεύουν» όσοι υποστηρίζουν πως ήρθε για τους λαθρομετανάστες), μήπως, μας χρησιμοποιούν πάλι ως εργαλείο, με ανυπολόγιστη φυσικά ζημία μας -όπως και με τις επιθέσεις Τσίπρα κατά Γερμανών το 2015, πριν μετατοπιστεί στην ατλαντική πλευρά- για να δοθεί το πρόσχημα αποκλεισμού των Ρώσων;
Αυτά άραγε, ο σερβιτόρος - σύμβουλος στρατηγικής του πρωθυπουργού, τα έχει μελετήσει;