Skip to main content

Τα... δύσκολα μαθηματικά με τα προσφυγόπουλα στη Θεσσαλονίκη

Η Πολιτεία, δυστυχώς και σε αυτό το μείζον ζήτημα, ακολουθεί μοναχικό δρόμο, δεν συνδιαλέγεται με τις τοπικές κοινωνίες και καταλήγει πάντα σε φιάσκο.

Εξαιρετικά δύσκολη προκύπτει η εξίσωση της δυνατότητας να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση τα προσφυγόπουλα, που είναι στη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα γενικότερα. Και μπορεί να είναι απαράδεκτα και καταδικαστέα όσα συνέβησαν στην υπόθεση Ωραιοκάστρου, όμως τις ευθύνες της ανοργάνωτης και ανίκανης να ανταποκριθεί Πολιτείας ποιος θα τις αναλάβει;

Τα στοιχεία είναι γνωστά από καιρό στους αρμόδιους. Όπως γνωστό είναι και το γεγονός πως οι πρόσφυγες που εγκλωβίστηκαν στη χώρα θα πρέπει αναγκαστικά να ενσωματωθούν. Το «αναγκαστικά» αφορά τόσο τους ίδιους τους πρόσφυγες, όσο και τους ντόπιους, οι οποίοι θα πρέπει να συμβιώσουν με τους νέους συμπολίτες τους αρμονικά και να κάνουν το πρόβλημά τους και δικό τους πρόβλημα.

Κι όταν λέμε πρόβλημα εννοούμε τις συνθήκες διαβίωσης αυτών των ανθρώπων, την εκπαίδευση των παιδιών, την υγιεινή, την ασφάλεια, την αγωνία για το αύριο, την εργασία κ.ο.κ. Αν βγάλουμε από τη συζήτηση όλους εκείνους που αντιμετωπίζουν με ρατσιστικό τρόπο το όλο ζήτημα και το δούμε καθαρά ως ένα ζήτημα της κοινωνίας μας (όπως πρέπει να είναι) θα πρέπει να φερθούμε και αναλόγως. Να αναζητήσουμε και να υιοθετήσουμε λύσεις, που θα συμβιβάσουν και θα ικανοποιήσουν τις ανάγκες όλων όσοι εμπλέκονται.

Η Πολιτεία δυστυχώς και σε αυτό το μείζον ζήτημα συμπεριφέρεται, όπως ακριβώς συμπεριφέρθηκε συνολικά στο προσφυγικό. Ακολουθεί μοναχικό δρόμο, δεν συνδιαλέγεται με τις τοπικές κοινωνίες και καταλήγει πάντα σε φιάσκο. Φιάσκο που έχει ως αποτέλεσμα την ενίσχυση των ρατσιστικών και ξενοφοβικών συμπεριφορών. Μπορεί οι κυβερνητικοί να εμφανίζονται «ευαίσθητοι» απέναντι στους πρόσφυγες, όμως η πρακτική τους φανερώνει ακριβώς το αντίθετο. Δε βλέπω καμιά ανθρωπιά στις συνθήκες διαβίωσης στα κέντρα φιλοξενίας. Αυτά η κυβέρνηση τα επέλεξε για να μετατραπούν σε τόπους κατοικίας των προσφύγων. Όλοι αυτοί οι «ευαίσθητοι» δεν ντρέπονται;

Επειδή το θέμα είναι πολυσύνθετο, μένω μόνο στα δεδομένα που υπάρχουν για την εκπαίδευση των παιδιών των προσφύγων. Όλοι γνώριζαν ότι περίπου οι μισοί από τους 60.000 πρόσφυγες που βρίσκονται στη χώρα είναι παιδιά. Περίμεναν την τελευταία στιγμή για να αποφασίσουν τι θα κάνουν με την εκπαίδευση αυτών των παιδιών; Ναι, είναι η αβίαστη απάντηση. Ας δούμε όμως τα δεδομένα στην περιοχή μας...

Στα 18 κέντρα φιλοξενίας που λειτουργούν στην περιοχή από τον πληθυσμό των προσφύγων προκύπτει ότι περίπου 8.500 είναι παιδιά, τα 7.000 από τα οποία μένουν στα κέντρα της Θεσσαλονίκης και τα 4.500 από αυτά θα πρέπει να πάνε σχολείο, είτε δημοτικό, είτε γυμνάσιο.

Έχει υπολογιστεί ότι για την κάλυψη των αναγκών υποχρεωτικής εκπαίδευσης των παιδιών, θα χρειαστούν σε όλη τη χώρα περίπου 800 τάξεις. Σύμφωνα με τους ίδιους υπολογισμούς οι 300 από αυτές τις τάξεις πρέπει να βρεθούν στη Θεσσαλονίκη μόνο.

Σύμφωνα με τους αρμόδιους των διευθύνσεων εκπαίδευσης, οι τάξεις αυτές σε ορισμένους δήμους ούτε υπάρχουν, ούτε μπορούν να δημιουργηθούν. Αυτό που προκρίνεται ως λύση είναι η μεταφορά των παιδιών σε σχολεία όμορων δήμων, κάτι που ήδη σχεδιάζεται.

Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Ωραιοκάστρου, που δεν μπορεί (όχι φυσικά για τους λόγους που έγινε γνωστό το Ωραιόκαστρο στο πανελλήνιο...) να δώσει την ευκαιρία για σχολική εκπαίδευση στα 400 παιδιά που φιλοξενούνται στην περιοχή, οπότε θα χρειαστεί να βρεθούν αίθουσες και τάξεις σε σχολεία ακόμη και του δήμου Θεσσαλονίκης. Εξάλλου, στον κεντρικό δήμο, μετά και το κλείσιμο της δομής προσωρινής φιλοξενίας στο λιμάνι, δεν υπάρχει κανένα κέντρο προσφύγων, ενώ υπάρχουν αρκετές διαθέσιμες αίθουσες.

Όλα αυτά τα αριθμητικά δεδομένα τα έχει η κυβέρνηση από το καλοκαίρι. Ούτε αναλογικό επιμερισμό του αριθμού των προσφύγων κάνει, ούτε και πρόκειται να κάνει, τουλάχιστον με αξιωσημείωτους ρυθμούς, τέτοιους ώστε να αλλάξει η συνολική εικόνα του ζητήματος σε κάποια περιοχή.

Όπως και να έχει, κάποιες εκατοντάδες τάξεις πρέπει να δημιουργηθούν σε ένα πολεοδομικό συγκρότημα, στο οποίο οι τοπικοί άρχοντες δεν έχουν κληθεί να πουν ούτε τις προτάσεις που έχουν και να δώσουν ίσως μια διέξοδο στο αδιέξοδο που φαίνεται να έχει καταλήξει η κυβέρνηση.

Με... ειδήμονες επί παντός του επιστητού και με «λύσεις» της τελευταίας στιγμής όμως λογικές Ωραιοκάστρου θα συνεχίσουν να ξεπηδούν και σε άλλες περιοχές και τα θύματα θα είναι πάντα τα προσφυγόπουλα και οι τοπικές κοινωνίες, που θα στιγματίζονται από τις συμπεριφορές των λίγων αδιάντροπων που φοβούνται μήπως το... καμάρι τους αγγίζει σκουρόχρωμο δέρμα και... λερωθεί. Γεμίσαμε με «ευαίσθητους» σ' αυτό τον τόπο...