Skip to main content

Το sold out στα ξενοδοχεία της Θεσσαλονίκης από μόνο του δεν αρκεί!

Όταν οι δυο – τρεις δρόμοι του κέντρου κλείνουν, οι καταστάσεις που δημιουργούνται είναι ασφυκτικές. Και ως εκ τούτου καθόλου παραγωγικές ή αποδοτικές

Την περασμένη Τρίτη το πρωί τη Θεσσαλονίκη επισκέφθηκαν ο πρόεδρος του Ισραήλ και ο Έλληνας πρωθυπουργός για το θεμέλιο λίθο του Μουσείου του Ολοκαυτώματος. Η πόλη χρωστούσε στους δεκάδες χιλιάδες Εβραίους κατοίκους της, θύματα της ναζιστικής θηριωδίας, ένα μνημείο αυτής της τάξεως. Κάποιοι δρόμοι έκλεισαν, διότι οι ηγέτες πρέπει να κυκλοφορούν γρήγορα, ανεμπόδιστοι και με ασφάλεια.   

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας κάποιοι που αντιδρούν στην πολιτική του Ισραήλ έναντι των Παλαιστινίων οργάνωσαν συγκέντρωση λέξω από το αμερικάνικο προξενείο, στην οδό Τσιμισκή.  Κι αυτοί έχουν δίκιο, υπό την έννοια ότι το άλυτο παλαιστινιακό δημιουργεί εδώ και δεκαετίες χιλιάδες απώλειες ανθρωπίνων ζωών, κυρίως ανάμεσα σε άμαχους οι οποίοι ζουν στα αυτόνομα παλαιστινιακά εδάφη με άθλιες συνθήκες, ενώ συχνά υπάρχουν θύματα σε συγκρούσεις με τον ισραηλινό στρατό. Με δεδομένο ότι στη Θεσσαλονίκη δεν υπάρχει προξενείο ή άλλη δημόσια αρχή του Ισραήλ οι διαδηλωτές επέλεξαν το προξενείο των ΗΠΑ, της χώρας που στηρίζει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη την πολιτική του Τελ Αβίβ. Εύλογη κίνηση. Σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο κανείς δεν μπορεί να ψέξει την πολιτική ευαισθησία για κάτι που συμβαίνει κάπου πιο μακριά.

Χθες Τετάρτη, οι εκπρόσωποι των συλλογικοτήτων που αντιδρούν στους πλειστηριασμούς διέσχισαν την Τσιμισκή, από την Εθνικής Αμύνης μέχρι το δικαστικό Μέγαρο. Δεν ήταν πολλοί, αφού αυτή την εποχή πλειστηριασμοί δε γίνονται στη Θεσσαλονίκη –πιθανότατα δεν θα ξαναγίνουν ποτέ με φυσικό τρόπο στο Πρωτοδικείο-, αλλά αφενός ο συμβολισμός μετράει και αφετέρου το φρόνημα του κινήματος πρέπει να παραμείνει υψηλό, δια πάν ενδεχόμενο. Κι αυτοί οι διαδηλωτές έχουν τα δίκια τους, αφού η προστασία της πρώτης κατοικίας των λαϊκών στρωμάτων είναι πολιτικό και κοινωνικό καθήκον.

Σήμερα Πέμπτη, οι αγρότες –ή έστω κάποιοι αγρότες- πιθανότατα θα… παρελάσουν με τρακτέρ και θα διαδηλώσουν στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, αξιοποιώντας την λειτουργία της Agrotica, της αγροτικής έκθεσης που διοργανώνει κάθε δύο χρόνια η ΔΕΘ – Helexpo και η οποία συγκεντρώνει το ενδιαφέρον του συλλόγου των παραγόντων του χώρου. Το ραντεβού έχει δοθεί για την πλατεία της ΧΑΝΘ. Επίσης, εύλογη επιλογή οι μέρες και ο χώρος της Agrotica για να δημοσιοποιήσουν οι αγρότες τα δίκαια αιτήματά τους.

Το Σάββατο στις 12 το μεσημέρι θα πραγματοποιηθεί μια ακόμη μεγαλύτερη συγκέντρωση των αγροτών στο άγαλμα του Βενιζέλου και πορεία μέσω της Εγνατίας προς την Έκθεση. Για τους ίδιους λόγους, με τα ίδια αιτήματα. Πιο οργανωμένη αυτή τη φορά. Εξίσου εύλογη επιλογή. Στις δημοκρατίες όταν μία κοινωνική ή επαγγελματική τάξη έχει προβλήματα προφανώς δικαιούται να βγει στους δρόμους και να διεκδικήσει δυναμικά την επίλυσή τους.

Είναι προφανές και αδιαμφισβήτητο ότι όλοι όσοι κινητοποιούνται και κινητοποιούν τις τελευταίες ημέρες στη Θεσσαλονίκη έχουν τα δίκια τους. Όλοι κάτι προσφέρουν, κάτι διεκδικούν, κάτι άστοχο καταγγέλλουν, κάτι κακό προσπαθούν να αποτρέψουν. Από τον Έλληνα πρωθυπουργό και τον πρόεδρο του Ισραήλ μέχρι τον έσχατο στην πορεία αγρότη - διαδηλωτή αναφέρονται για ότι κάνουν στη συνείδησή τους. Οι προθέσεις όλων είναι αγαθές και κατατείνουν σε έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο. Κάποιοι –όπως λένε οι ίδιοι- παλεύουν για τη ζωή τους.

Με αυτά τα δεδομένα το ότι όλες αυτές οι δυνάμεις κινητοποιούνται με τρόπο που διαλύει το κέντρο της Θεσσαλονίκης και την αγορά είναι γεγονός ήσσονος σημασίας. Οι πολιτικοί και κοινωνικοί αγώνες προηγούνται της καθημερινότητας. Ακόμη και της καθημερινής αγωνιώδους επιβίωσης των άλλων.  Πολύ περισσότερο της ήρεμης λειτουργίας μιας πόλης, οι άνθρωποι της οποίας ονειρεύονται πολλά πράγματα γι’ αυτήν, τα οποία, όμως, δεν θα πραγματοποιηθούν γίνουν ποτέ. Για πολλούς και διάφορους λόγους, ένας εκ των οποίων είναι ότι εδώ και χρόνια αυτές οι σκηνές στη Θεσσαλονίκη δεν αποτελούν εξαίρεση. Συνιστούν τον κανόνα. Το ίδιο συμβαίνει –θα αντιτείνει κάποιος- και στην Αθήνα. Όντως. Μόνο που η πρωτεύουσα είναι πραγματική μεγαλούπολη και γι’ αυτό έχει πολλές διεξόδους, πολλά κέντρα, πολλές αγορές, πολλές διαδρομές διαφυγής. Αν κι εκεί, μερικά χρόνια πριν, την εποχή των καθημερινών διαδηλώσεων και αποκλεισμών δρόμων, υπήρξαν έντονες διαμαρτυρίες. Σε κάθε περίπτωση πέντε προγραμματισμένα προβλήματα λειτουργίας του κέντρου της Θεσσαλονίκης σε πέντε ημέρες είναι πολλά!

Η Agrotica είναι –ή μήπως ήταν;- μια ευκαιρία να υποδεχθεί πολλούς επισκέπτες η Θεσσαλονίκη και να πιστοποιήσει τον κεντρικό της ρόλο στις οικονομικές και επιχειρηματικές εξελίξεις στη χώρα. Με την εικόνα που διαμορφώνεται είναι αμφίβολο εάν θα καταφέρει να την αξιοποιήσει πλήρως. Όταν οι δυο – τρεις δρόμοι του κέντρου –δεν είναι περισσότεροι- κλείνουν, οι καταστάσεις που δημιουργούνται είναι ασφυκτικές. Και ως εκ τούτου καθόλου παραγωγικές ή αποδοτικές. Το sold out στα ξενοδοχεία από μόνο του δεν αρκεί.

Καλό μήνα!