Ο Σύνδεσμος Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος είναι ένας δραστήριος φορέας. Ενδεχομένως ο πιο δραστήριος από τις υπόλοιπες επιχειρηματικές συλλογικότητες της χώρας, τα μέλη των οποίων έχουν ως βασικό κοινό χαρακτηριστικό τη εξωστρέφεια. Γι’ αυτό έχει μέλη σχεδόν απ’ όλη τη χώρα και όχι μόνο από τη Μακεδονία, τη Θράκη και την Ήπειρο. Γι’ αυτό οι πρωτοβουλίες του συχνά ξεπερνούν τα νοητά όρια του βορειοελλαδικού τόξου. Στην πράξη, δηλαδή, είναι ο μεγάλος ιδιωτικός εξαγωγικός φορέας της χώρας.
Προφανώς έχοντας αυτά κατά νου τα μέλη του ΣΕΒΕ αποφάσισαν στην πρόσφατη ετήσια τακτική γενική συνέλευσή τους την μετονομασία του Συνδέσμου. Στην ουσία κατήργησαν από τον τίτλο το «Βορείου Ελλάδος» και, πλέον, το επίσημο πλήρες όνομα είναι Σύνδεσμος Εξαγωγέων. Ένα όνομα γενικό που μπορεί να υπονοεί από την άποψη της χωροταξίας τα πάντα και αρκετά… φλου για να μην παρεξηγηθούν οι άλλοι Σύνδεσμοι Εξαγωγέων, κυρίως ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Εξαγωγέων της κ. Χριστίνας Σακκελαρίδη και ο Σύνδεσμος Εξαγωγέων Κρήτης του κ. Αλκιβιάδη Καλαμπόκη. Αυτούς θα έχει να αντιμετωπίσει σε περίπτωση παρεξηγήσεων ο νέος πρόεδρος του ΣΕΒΕ κ. Γιώργος Κωνσταντόπουλος. Με αυτούς θα πρέπει, επίσης, να συνεργαστεί προς όφελος της εξωστρέφειας της χώρας.
Τι θα αλλάξει μετά τη μετονομασία στη λειτουργία και στη φιλοσοφία του ΣΕΒΕ –ο Σύνδεσμος Εξαγωγέων εξακολουθεί να κρατάει το σήμα και την ακροστιχίδα ΣΕΒΕ- είναι ένα ερώτημα, που μόνο ο χρόνος θα απαντήσει. Η άνοδος των πωλήσεων που πραγματοποιούν οι ελληνικές επιχειρήσεις στις ξένες αγορές είναι μία από τις απολύτως απαραίτητες προϋποθέσεις για την βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας και την επιστροφή της στην οικονομική κανονικότητα, κάτι που σημαίνει ότι οι φορείς που ασχολούνται με την εξωστρέφεια έχουν πολύ δουλειά μπροστά τους και πεδίο δόξης λαμπρόν ενώπιον τους.
Εκείνο που στο τέλος θα μετρήσει είναι το αποτέλεσμα, το οποίο είναι ανεξάρτητο από τους τίτλους των ανθρώπων και των φορέων που θα συμβάλλουν στην επίτευξη του στόχου. Όπως τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, ούτε τα γαλόνια τον στρατηγό, έτσι και τα βαρύγδουπα ονόματα δε λύνουν από μόνα τους τα προβλήματα. Μόνο οι πράξεις νοηματοδοτούν τους τίτλους, που από μόνοι τους παραμένουν «πουκάμισα αδειανά». Ας το έχουν αυτό υπόψιν τους και οι άνθρωποι του ΣΕΒΕ, ο οποίος και λόγω της αλλαγής διοίκησης βρίσκεται σε ένα σημείο, το οποίο σηματοδοτεί ταυτόχρονα τη συνέχεια και μια νέα αφετηρία. Διότι οι προκλήσεις είναι πολλές. Σε μια χώρα, όπου η επιχειρηματικότητα ασκείται σε σημαντικό βαθμό όχι από ιδεολογία, αλλά από ανάγκη, και σε μια πιάτσα με επιχειρήσεις που στρέφονται στις ξένες αγορές όχι πάντα από στρατηγική, αλλά επειδή «στέγνωσε» η εγχώρια αγορά και ξεβολεύτηκαν, τα πράγματα δεν είναι πολύ εύκολα. Η αλλαγή νοοτροπίας και η προσαρμογή στα νέα δεδομένα μιας παγκοσμιοποιημένης και διεθνώς ανταγωνιστικής αγοράς είναι κάτι που για να γίνει –τουλάχιστον σε αρκετές περιπτώσεις- πρέπει να ξεπεραστούν παγιωμένες αντιλήψεις και πρακτικές δεκαετιών.
Το θετικό στην υπόθεση είναι ότι οι νεότερες γενιές που αναλαμβάνουν τα ηνία στις επιχειρήσεις έχουν περισσότερο διευρυμένους ορίζοντες. Αλλά ούτε κι αυτό από μόνο του αρκεί, κυρίως διότι αφενός στις business δεν υπάρχουν αυτονόητα, ενώ αφετέρου δε λειτουργούν αυτοματισμοί. Για όλα –ακόμη και για τα παραμικρό- χρειάζεται προσπάθεια, που θα πρέπει να ασκηθεί στο βαρύ ψυχολογικό και δύσκολο οικονομικό περιβάλλον, που έχει δημιουργηθεί στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Άρα ο ρόλος του ΣΕΒΕ ως συμπαραστάτης των μελών του αναβαθμίζεται στα χαρτιά, κάτι που θα πρέπει να επιβεβαιωθεί από τρεις διαφορετικές διαδρομές: με νέες ιδέες, με μετρήσιμα μεγέθη, αλλά και με την αίσθηση ικανοποίησης που θα εκπέμψουν τα μέλη του.
ΥΓ. Μήπως η έννοια των εξαγωγών θα πρέπει να αντικατασταθεί από αυτή των διεθνών πωλήσεων; Θα ήταν αυτό μια κάποια εξέλιξη. Άλλωστε σε πολλές μεγάλες επιχειρήσεις το αντίστοιχο τμήμα ονομάζεται «διεθνών πωλήσεων». Η λέξη εξαγωγές παραπέμπει σε κάτι ενδεχομένως at hoc και μεμονωμένο, ενώ προφανώς η στόχευση των επιχειρήσεων κινείται στην κατεύθυνση της όσο το δυνατόν μονιμότερης τοποθέτησης προϊόντων σε κάποια αγορά.